Test: Kawasaki Z900RS SE

Waarom Kawasaki uitgerekend de 1972 Z1 900 als uitgangspunt heeft genomen voor de Z900RS – en waarom ze waarschijnlijk geen beter model hadden kunnen kiezen – wordt tijdens de presentatie van 50 jaar Z-geschiedenis al snel duidelijk. Niet alleen brak Kawasaki met de Z1 900 meer dan 50 snelheidsrecords, in de geschiedenis van het merk is het een do-or-die moment geweest. Was de Z1 Ongekend stuurgedrag, schreven ze 50 jaar geleden, en wat een power!niet het succes geworden dat het werd, dan was de kans heel groot geweest dat wij nooit meer iets van Kawasaki hadden gehoord. Dat wil zeggen, van de motordevisie, Heavy Industries zou zich dan tot de zware industrie hebben beperkt. 

Voor de reden moeten we nog enkele jaren terug. We schrijven het jaar 1969 als Kawasaki op het punt staat een Z750 viercilinder lijnmotor te lanceren, maar daar van het laatste moment van af ziet na door Honda te zijn afgetroefd: in januari van dat jaar had Big Red de CB750 gelanceerd. Kawasaki deed volop onderzoek in de Verenigde Staten, wat op dat moment hun belangrijkste markt buiten Japan was, en kwam tot de conclusie dat daar wel eens een markt voor zware motoren zou kunnen zijn. Een eenliter fiets met de stuureigenschappen van een zevenenhalf, die onder de codenaam New York Steak in minder dan 2 jaar tijd zou worden ontwikkeld. Kawasaki Nu gaat 't me te ver om te zeggen: "nu niet anders," maar toch... stuurt heerlijk en dat blok is heerlijk smeuïg van onderuit. Echt genietenging daarbij zelfs zover dat tijdens testwerkzaamheden op de openbare weg – in de VS werd ermee van kust naar kust gereden – de Kawasaki logo’s op het blok waren afgeplakt en een tank van de Honda CB750 was gemonteerd, om mensen het idee te geven dat het een test van de CB750 was. Was New York Steak op een flop uitgedraaid, dan was dat einde oefening van Team Green geweest.

Nu is dat absoluut interessante materie om in een ander artikel eens diep op in te gaan, maar terug naar de SE uitvoering van de Z900RS die Kawasaki vijftig jaar na die eerste Z op de markt heeft gezet. Oog in oog met de SE kan ik niet anders dan concluderen dat de motor met recht de term Special Edition mag dragen. De waanzinnig goed gekozen “Yellow Ball” kleurstelling waarvoor Team Green letterlijk de Goldcard heeft getrokken is als je ’t mij vraagt de mooiste kleur die tot op heden van de RS is uitgebracht – veel mooier dan het bruin met oranje bies dat gelijk is aan dat van de
Enkel die LED verlichting en het kleine LCD-display verraadt z'n huidige komaf

Zelfs modern ziet nog best retro. Het zadel ziet er fraai uit en zit dito

Dat geluid... zo 70'er jaren... Zelfs koelribben op het blok voor het idee van luchtkoeling eerste 1972 Z. En wat te denken van de volledig instelbare voorvork met goudkleurige poten en radiaal gemonteerde Brembo M4.32 monobloc remklauwen en Brembo 300 mm remschijven, en dan ook nog eens het Zweedse Öhlins goud aan de achterzijde. 

Zowel qua uiterlijk als qua techniek dus behoorlijke upgrades, maar hoe zat dat nou alweer met de standaard uitrusting? Die stond van meet af aan al op een hoog niveau. Sterker, met meerdere rijmodi en tractiecontrole was de Z900RS vanaf z’n lancering in 2018 al geavanceerder dan de Z900, die nog wars van elektronische gadgets was. Het mooie van de RS is echter dat je de onderhuidse elektronica eigenlijk niet ziet en het om die reden dus ook niet storend is. Naast de genoemde elektronica had de Z900RS dezelfde slip-assist koppeling als de Z900, 5-voudig instelbare hendels voor rem en koppeling zodat iedere motorrijder deze naar behoefte en handformaat kan afstellen en LED-verlichting rondom (wederom, zonder dat je ziet dat ’t LED is). De dubbele tellers boven de ronde, zwart gelakte koplamp maakten het plaatje vanuit het zadel compleet, enkel het kleine digitale display met daarin onder andere een versnellingsindicator Gaat helemaal op in de natuur, deze Golden Editionverraadt z’n moderne komaf. Vooruit, en dat 'ie geen kickstarter heeft.

De “70’s sportmotoren look” is echter niet het enige dat Kawasaki succesvol heeft weten toe te passen op de Z900RS SE, ook als je op de motor plaatsneemt valt direct de gelijkenis op met de stijlicoon van destijds. De zitpositie is namelijk lekker relaxt rechtop, waardoor je uren onvermoeid kunt rijden. De ontspannen zit heeft de RS te danken aan hoger geplaatst en extra breed stuur ten opzichte van de sportievere (en modernere) Z900. Het stuur is 30 mm breder, 65 mm hoger en ook nog eens 35 mm dichter bij de rijder geplaatst. Tel daar de 20 mm lager en 20 mm verder naar voren geplaatste voetsteunen bij op en het relaxte plaatje is compleet. De stuureindes zijn zelfs in rubbers geplaatst om eventuele trillingen te elimineren, terwijl de naar achteren smal toelopende druppelvormige benzinetank ervoor zorgt dat je niet met O-benen op de motor zit. Je kunt je knieën namelijk netjes kwijt “in” de tank en deze smalle zit samen met een wat lager geplaatst zadel zorgt ervoor dat ook kleinere rijders (en niet te vergeten, rijdsters) de voeten makkelijk aan de grond kunnen zetten.