Vergelijk: Kawasaki Z400 vs. KTM 390 Duke

Alsof sinds die vorige test de tijd had stilgestaan, dat idee heb ik als we vanuit ons hotel koers zetten richting de Costa Brava aan de Middellandse zee met de bekende kustplaatsen Lloret de Mar, Blanes, Malgrat de Mar en Tossa de Mar, waar het in het pre-Ryanair tijdperk elke zomer krioelde van de Hollandse toeristen en waar nog steeds ‘Patat van Ad’ wordt verkocht. Dat is ’s zomers, maar rond deze tijd van het jaar liggen de stranden er verlaten bij en vind je alleen een verdwaalde overwinteraar en dat is des te beter, want het is hier De Duke ademt 'Ready to Race' tot in de laatste schroef uitecht fantastisch sturen. Op de doorgaande weg die parallel aan de kustlijn loopt is zo vroeg in de ochtend nog relatief veel verkeer, lokaalverkeer op weg naar werk, maar de bochtige weg naar Lloret de Mar is het al een stuk rustiger en zodra vanuit de strandboulevard via de bergachtige kustweg koers richting Tossa wordt gezet lijkt al dat verkeer in het niets te zijn opgelost en kan de kraan tot aan de stuit worden opengedraaid. Precies zoals we dat vier jaar geleden hadden gedaan met de Z300 en 390 Duke. 

Toch is er heel wat veranderd in die vier jaar tijd. En ergens ook weer niet, maar dat leg ik zometeen wel uit. Met de Z400 en 390 Duke hebben Kawasaki en KTM beide hun pijlen voornamelijk op de beginnend motorrijder gericht die het twee jaar lang met een A2 fiets mag doen. Mag inderdaad, want rijden met zowel de Z als de Duke is zeker geen straf en al helemaal niet als je zoals wij in het Massís de les Cadiretes bent, het natuurpark ten noorden van Tossa de Mar dat een, zo niet hét walhalla voor motorrijders is. Waarmee we meteen de tweede doelgroep te pakken hebben, die van de ervaren motorrijder die besluit te downsizen omdat ‘ie tot de ontdekking is gekomen dat minder in dit geval juist meer betekent. Minder vermogen, maar veel meer lol. Omdat minder vermogen gepaard gaat met minder gewicht en minder brede banden, wat zich vertaalt naar twee motoren die supercompact zijn en met het gemak waarmee je een brief openscheurt van het ene op het andere oor te leggen zijn. Nu was dat in principe vier jaar geleden met de Z300 en 390 Duke van toen ook al zo en dus lijkt er inderdaad geen klap veranderd Goed plan, zegt Team Green vervolgenste zijn sinds die tijd, behalve dan dat het gereedschap in die vier jaar tijd behoorlijk wat vernieuwingen is ondergaan. 

Te beginnen met de 390 Duke, waarvan het motorblok in grote lijnen hetzelfde is gebleven, hoewel er inwendig wel het een en ander is gedaan om het blok aan Euro 4 te laten voldoen. Met 43 pk is het blok op papier een fractie tammer dan de eerste 390 Duke, maar dat vermogen wordt wel 500 toeren lager vrijgegeven bij nu 9.000 tpm, terwijl het koppel er met 37 Nm @ 7.000 tpm juist iets op vooruit is gegaan ten opzichte van de 35 Nm bij 7.250 tpm van z’n voorganger. Aan het rijwielgedeelte op zich heeft KTM net zo weinig getornd, maar aan het design en de uitrusting des te meer. De prachtig vormgegeven koplamp met LED-dagrijverlichting lijkt direct te zijn overgenomen van de 1290 Super Duke R en heeft samen met het TFT-kleurenscherm het premiumgehalte van de fiets naar een hoger niveau getild. Menig middenklasse of zelfs zware motor die het met minder
Rood misstaat de Z zeker niet, maar zeg nou zelf, die Duke, dat is toch kwijlen?

TFT fullcolor versus LCD met een zwarte achtergrond

De Duke zit je meer op, de Z meer in. Kontje is trouwens wel gaaf van de Z moet doen. Trouwens, de 390 Duke is rondom van LED verlichting voorzien. Nu is het bij de Z400 ook LED wat de klok slaat, maar toch heeft dat neusje minder premium uitstraling dan de 390 Duke en ook het LCD schermpje van de Z400 doet goedkoop aan tegenover het TFT scherm van de Duke. 

Wat design betreft gaan onze punten dan ook naar de 390 Duke, het Kiska design is – zeker in deze kleurstelling – enorm verfrissend en oogt supersportief, en degradeert het ontwerp van de Z400 tot dat van een grijze muis. Begrijp ons niet verkeerd, op zich oogt de Z400 helemaal niet verkeerd en de groene kleurstelling misstaat ‘m zeker niet (en maakt ‘m nét zo herkenbaar als echte Kawasaki als oranje dat met KTM doet), maar zet er geen KTM naast. Wij Nederlanders hebben nu eenmaal iets met oranje en daar kan iets groens niet tegenop. Het Kiska design geeft de 390 Duke die agressieve ‘Ready to Race’ attitude, die ‘kom maar op als je durft’ houding waarmee hij elke tegenstander overbluft. Dat ‘Ready to Race voel je meteen zodra je op ze 390 Duke plaatsneemt, het zadel is met 830 mm niet alleen een flink stuk hoger dan de 800 mm van de oude 390 Duke, maar een nog flinker stuk hoger dan de 785 mm van de Z400 (wat trouwens exact gelijk is aan de zithoogte van de oude Z300).