Test: Ducati Diavel 1260 S

Terug weer naar de technische vernieuwingen die de Diavel is ondergaan. Nieuwe nog geavanceerdere elektronica garandeert nu zowel stimulerende performance als een focus op veiligheid, door middel van de 6-assige Bosch IMU die alle data van de motor continue monitort en net zo essentieel is voor het goed laten functioneren van alle elektronische hulpjes als op de Panigale V4 R. Het elektronicapakket omvat Bosch bochten-ABS EVO, 8-voudig instelbare tractiecontrole DTC EVO, instelbare wheeliecontrole DWC EVO, Ducati Power Launch DPL EVO en Snap best dat die Diavel zo goed stuurt. Wat wil  je, met dit soort wegen in je achtertuincruise control, alles standaard op beide modellen (zo kan het dus ook BMW!). De nieuwe Diavel 1260 is nu ook compatible met de Ducati Link App, waarmee je enerzijds de motor geheel naar eigen guur en smaak kunt afstellen en anderzijds bijvoorbeeld je gereden route kunt loggen. Ook krijg je een via de App een seintje wanneer je motor naar de dealer moet voor een beurt. Trouwens, over onderhoud gesproken, de Diavel 1260 hoeft pas na 15.000 km naar de dealer voor nieuwe olie en 30.000 km voor groot onderhoud. 

De verbeterde versie van de XDiavel motor is gemonteerd in wat Eugenio Gherardi, nog steeds hoofd van Ducati’s Diavel engineering team, een nieuw rollend chassis noemt, dat voor meer dan 90% uit nieuwe onderdelen bestaat. Alleen het voorspatbord, het stuur en de houder van het achterspatbord zijn van de oude overgenomen. Het nieuwe stalen vakwerkframe heeft nu de motor volledig als dragend deel opgenomen, waar het oude frame als het ware om het blok heen was gebouwd. Daardoor is het blok nu in zijaanzicht volledig in beeld, in plaats van dat framebuizen je het zicht ontnemen. Ook de radiateurs zijn meer uit het zicht verplaatst.

Als onderdeel van de operatie is het 1260 blok nu ten opzichte van de wielassen 60mm naar achteren geplaatst, wat gekoppeld aan de 27° balhoofdhoek (een graad steiler dan voorheen) van de volledig instelbare 50 mm Marzocchi upside down voorvork (48 mm Öhlins op de 1260 S) met 120 mm naloop een wielbasis van 1.500 mm heeft opgeleverd. 20 mm langer dan de oude Diavel en bovendien met een betere gewichtsverdeling van 50,5/49,5% voor de 218 kg drooggewicht – 5 kilo meer dan de oude Diavel - wat met alle vloeistoffen en een volle 17 liter tank
Het zijn precies die kleine dingen waar je bij de Diavel 1260 vrolijk van wordt. Het nu veel betere display

De schakelaars aan het stuur met verlichte omranding, het zadel dat veel beter zit

Om te kwijlen toch, dat achterwiel. Laat dat posteren maar aan Italianen over

Dat blok is werkelijk, wow, wat een blok. Uitlaat ziet er ook veel beter uit

Hét verschil tussen standaard en 'S': Öhlins gereedschap. Iemand trouwens de radiateur al gespot? oploopt tot 233 kilo. De Brembo remmen bestaan uit 320 mm schijven voor die bij de standaard versie door radiaal gemonteerde M4.32 remklauwen en bij de 1260 S door M50 Monoblocs worden gegrepen. Achter is een enkele 265 mm schijf. De monoshock achterveer, die nu een kortere aluminium enkelzijdige achterbrug bediend, is bij de standaard versie bij Marzocchi ingekocht en instelbaar voor uitgaande demping en veervoorspanning, waar bij de 1260 S een volledig instelbare Öhlins TTX36 is gemonteerd. Achter heeft de Diavel 130 mm veerweg, tegen 120 mm voor.

Voor wat de zitpositie betreft hebben Gherardi & Co. het bij het oude gelaten, een lage 780 mm zit voor het nu meer genereus gepolsterd zadel, semi naar voren geplaatste voetsteunen en een vlak, relatief hoog stuur, wat voor een unieke zithouding heeft gezorgd die het midden houdt tussen een Cruiser en een Sportfiets. Volgens Gherardi is het een vleugje Monster 1200 met XDiavel en dat klopt zo ongeveer wel. Het in rubber opgehangen eendelige taps toelopende stuur is 25 mm hoger gemonteerd en eenzelfde afstand naar de rijder geplaatst dan op de Monster. Er is ditmaal absoluut meer ruimte voor de duopassagier, plus een optionele sissybar die in de uitgebreide accessoire-catalogus terug is te vinden. De zithouding is absoluut comfortabeler dan voorheen – het voelt nu meer alsof je in de motor zit en er heel erg veel onderdeel vanuit maakt, wat goed voor het vertrouwen is. De oude Diavel was niet bepaald intimiderend, maar was ook geen gemakkelijke beginnersfiets. De nieuwe versie is toegankelijker voor wat betreft het sturen en de algehele controle, vooral in de Urban modus die nu het volle vermogen afgeeft, waar die modus bij de oude tot 100 pk was begrensd.