Dubbeltest: KTM 690 Enduro R en SMCR

En dan moeten we nog op de SMCR weg. Dat gebeurt als we na de lunch hebben omgekleed in leren overall en de bril weer gepoetst hebben.  Nu zijn de kaarten anders geschud. Heel anders…. Niet dat ik ineens de Franse ploeg bij kan houden, maar het spijt me wel voor mijn Kijk, dit snappen we tenminste. GaaaasssVlaamse collega die ik eerder nog als een stip aan de horizon zag verdwijnen, als hij halverwege de route wenkt of ik alsjeblieft toch maar uit zijn spiegels wil verdwijnen. 

Niet zo gek ook, als ik nu echt volledig in mijn element ben. Asfalt, S21 en een motor die in elke hoek te vouwen is als geen andere motorfiets in de showroom. Redelijk letterlijk, want een willekeurig andere supermoto zal het tempo niet bij kunnen houden en een willekeurig andere wegmotor zal zich niet zo laten gooien en smijten. Wat een absoluut werktuig is dit, zonder uitzondering. Belachelijk als je erover nadenkt, waanzinnig als je dat niet doet. Ik verkies het laatste.

Warpsnelheid 

Natuurlijk moet je je kop erbij houden, maar dat is meer vanwege de warpsnelheid waarmee het decor om je heen zich verplaatst dan om enig andere reden. Dit ding is volledig gestoord. Mijn collega’s zullen het naar grote waarschijnlijkheid in hun teksten ook stellen: vergeet het overwegen van een machine als deze ‘omdat je op een supersport anders veel te hard gaat/omdat je al veel te veel bekeuringen hebt/omdat je je anders absoluut een keer tegen een boom rijdt’, want dit is geen haar beter. Integendeel. Met de S21 heeft KTM trouwens een goede keus gemaakt. Bekende band, met bekende eigenschappen. En zeker op de openbare weg gewoon helemaal oké. Hier wil je niet elke twee weken nieuw rubber hoeven monteren, wat op een circuit natuurlijk veel minder een issue is. Maar het is nou eenmaal een straatmotor, dus kan daar straatrubber op. Als je erover nadenkt had men ook kunnen kiezen voor een Supercorsa Denk dat dit veel leuker is dan een Hypermotard. Moesten we maar eens checken danof zoiets, totaal over de top maar andere merken doen het ook… dus goed nagedacht. 

Hier komt ook de quickshifter nog eens tot z’n recht, wat de rit nog net even dat beetje meer enerverend maakt. En goed, mapping 1 is meer dan prima geschikt, maar mapping 2 geeft je nog zoveel meer speelruimte. Dus wat doe je dan… tja. Ook qua vering is het helemaal dik in orde. Het is goed merkbaar dat KTM voor de SMCR heeft gekozen voor een hardere setting, maar dat doet ‘m goed. Voor straatgebruik is dat helemaal oké. En voor wie wil zijn er zoals ook bij de voorgaande modellen enkele afstelsuggesties meegeleverd. Daar spelen we later op het circuit nog even mee.

Nu we het er toch over hebben, pakken we meteen maar door. Eenmaal terug bij de ‘thuisbasis’, oftewel de pitboxen met verfrissing en wat repen, kunnen we ons opmaken voor datgene waar we al de hele dag naar uitgekeken hebben. Drie sessies knallen, daarna naar wens nog wat stuntwerk voor de camera’s en dan is het alweer gedaan. Maar het zal genoeg blijken. Bovendien is dit volgens zeggen een van de langste kartcircuits ‘in de wijde omgeving’, dus staat ons nog wat te wachten. Wat niet in de tekst staat is het feit Ultiem dagje uit, lekker knallen binnendoor en effe een paar circuitsessies meepikkendat we hier een avond geleden nog een paar rondjes per kart hebben gereden en inderdaad… het is een goeie. Al is het verhaal van m’n collega dat er nog best bochten bij zitten die je knee down kunt rijden overbodig…. Met de laarzen die ik heb kan ik geen kneesliders dragen en bovendien…. Het is niet echt SM-achtig. Right? 

En bovendien, ik zit nou eenmaal goed, dus dan hoef ik die zithouding niet helemaal aan te passen om m’n knieën te gebruiken. Die blijven mooi tegen de ‘tank’, zoals ik het vorig jaar nog geleerd heb. Moet vast goed komen. En dat doet het ook. Het duurt niet lang voordat ik de flow weer te pakken heb en me bruut vermaak. En zo ontdek ik ook redelijk snel dat de S21 hierdan weer hun beperking hebben…. Ze glijden lang niet zo makkelijk als de supermoto slicks van de vorige keer. Daar helpen de laarzen ook niet echt bij, voor het echte fingerspitzengefühl hoef je er niet mee aan te kloppen. Ach. Zo lang ik er ronde na ronde langere wheelies mee kan maken valt het wel mee, lijkt me zo.  Zelfs tot het punt dat ik aan het eind van het rechte stuk in een dilemma raak; de apex missen of het Alleen bij KTM, na afloop nog even een wheelie sessie. Vooruit, 't is dat het moet...voorwiel omlaag en insturen. Laten we het er op houden dat het er hopelijk stoer uitziet vanaf de zijlijn.

Vergeefse hoop trouwens, als later blijkt dat meerdere aanwezigen er hun hand niet voor omdraaien het kenteken een beetje op te poetsen aan het asfalt. Meh. 

Na de eerste sessie worden zelfs zonder het nog te vragen alle motoren in ‘circuitsetting’ gezet, met wat meer veervoorspanning en demping. Kennelijk waren de groepen voor ons daar al redelijk unaniem over, dus was het niet eens meer de vraag. Het verschil laat zich voelen. Is de SMCR al merkbaar straffer dan de Enduro, zelfs tot het punt dat je er al helemaal geen Belgische B-weg mee zou willen bedwingen, dat kán dus nog een tandje strakker. En aangezien we niet in België zijn wordt het alleen maar leuker. Al lukt het me nog steeds niet de motor te laten glijden en begint mijn conditie me ook parten te spelen, ik vermaak me prima.  

Maar hoe langer ik rondrijd, hoe minder ik er nog aan toe kan voegen. Wat een waanzinnig apparaat is dit. Vermogen zát, al kom je op dit circuitje niet verder dan de derde versnelling, het ding loopt kogelhard. Gewicht heb ik al sinds de ochtend niet meer aan gedacht en kreten als overdaad al evenmin. Ja, als je een echte enduroman bent misschien. Maar de meeste mensen die ‘wel eens’ een stukje offroad rijden doen dat hetzij met een Allroad op nauwelijks geschikte banden, hetzij met een oude stalen enduro die ze ‘voor de leuk’ erbij gekocht hebben. In dat perspectief is de 690 niet alleen veel lichter, maar ook sterker én ook nog eens uitgerust met waanzinnig goede elektronica die ook na de zoveelste doorwaadbare plaats nog steeds foutloos werkt. Wat wil je nog meer? Tuurlijk, het ding mag wat kosten. Maar dan héb je ook wat.