Zoeken

Test: BMW R 1250 GS

Jazeker

23 november 2018

Het goede nieuws is dus dat alle vernieuwingen die BMW onderhuids heeft doorgevoerd in een evolutie (en dus geen revolutie) van de GS hebben geresulteerd, wat ‘m heel vertrouwd en herkenbaar maakt. Het slechte nieuws is echter dat ‘ie op heel veel vlakken zoveel op de 1200 lijkt, dat je het verschil amper merkt Heeft best grip, dat Bridgestone A41 rubber. Het is anders toch écht wel herfsten je afvraagt waarom iedereen hier zo lyrisch over is.

Totdat je van een andere motor overstapt en tot de ontdekking komt dat er wel degelijk een enorme stap is gezet. Precies dát is wat mij overkwam in de week dat de GS op de redactie stond. In diezelfde week werd in Italië namelijk de nieuwe Ducati Multistrada 1260 Enduro gepresenteerd en hoe ontzettend ik daar ook onder de indruk van de Bolognezer tegenhanger van de GSwas geweest en hoe sterk ik het idee had dat de Multistrada voor het eerst echt als serieuze concurrent voor de GS kon worden gezien, dat gevoel smolt als sneeuw voor de zon toen ik weer terug in eigen land mijn been over het zadel gooide, de GS de sporen gaf en bij mezelf dacht “dit is niet normaal meer!”


Of dat ik nog een paar rondjes wil maken, hij heeft nog niet genoeg zegt 'ie...

Waar de Multistrada 1260 al voor Ducati begrippen een toonbeeld van souplesse was met een blok dat tot 3.000 toeren af te knijpen is en waarbij je heerlijk in 4eversnelling door dorpjes tokkelen kunt doet de R 1250 GS daar nog een flinke schep bovenop. 50 km/u binnen de bebouwde kom kan met de GS gewoon in zesde versnelling worden gedaan zonder dat de Boxertwin protesteert. De boxermotor laat zich probleemloos afknijpen tot 2.000 tpm en als je daarna vol het gas openzet gaat de GS er als een Vooruit dan maar, omdat je het zo vriendelijk vraagtspeer vandoor. Zonder zich te verslikken, zonder protest als een blok (en daarmee de rest van de fiets) dat hevig begint te trillen,maar zo zijdezacht en sterk alsof het een elektromotor is. Niet normaal. Trouwens, over trillingen gesproken, nergens hebben we het blok op een irritante trilling kunnen betrappen, dus de nieuwe balansassen hebben eveneens hun werk goed gedaan. 

Zo indrukwekkend als de trekkracht van onderuit, de souplesse van de Boxertwin en de zijdezachte gasrespons is, zo indrukwekkend is ook de acceleratie wanneer ik het gas vol tegen de aanslag houdt en binnen no-time een driecijferige snelheid die met een 2 begint in het supergoed afleesbare TFT display verschijnt. Dat het blok nu aan Euro5 voldoet is leuk voor BMW, maar die strengere eisen hebben ook in een gunstiger brandstofverbruik geresulteerd. Wees niet verbaast als je pas na 400 kilometer rijden moest
Van hetzelfde, maar dan beter

Dat blok, dat is in een woord fan-tas-tisch. Bak en cardan voelen ook veel beter aan

Net als de Next Generation Dynamic ESA. Gewoon het bekende ESA, maar dan beter
stoppen bij een tankstation, een verbruik van 1 op 20 (5 liter op 100 km) is zonder meer haalbaar. 

Ook wat sturen betreft stelt de R 1250 GS niet teleur. Bij een normaal tempo voelt de GS ondanks het feit dat ‘ie rijklaar 11 kilo zwaarder is dan de oude 1200 net zo gemakkelijk en lichtvoetig aan, wat op zich al opmerkelijk is, helemaal als je in ogenschouw neemt dat de geometrie juist iets conservatiever (lees: minder sportief) is: de wielbasis is 18 mm verlengd naar 1.525 mm, het balhoofd is iets meer onderuit gezet (27,1°/25,5°) en de naloop is iets vergroot naar 109 mm (was 99,6 mm). Aanpassingen die ongetwijfeld zijn doorgevoerd omdat het blok nu een stuk sterker is en te voorkomen dat je problemen met stabiliteit zou kunnen krijgen. Wat ook daadwerkelijk zo is, ook in van-dik-hout tempo voelt de GS te allen tijde strak en stabiel aan. Het enige wat voor mij blijft wennen is dat de Telelever voorvork amper duikt wanneer de twee 4-zuiger ankers vol aan het werk worden gezet, daar zou BMW wat mij betreft meer gevoel mogen creëren zoals bij een conventionele voorvork. Hoewel de vertraging op zich wel dik in orde is.