Test: BMW 2018 R 1200 GS Rallye

Zelfs het bodywork dient een doel en is voor een deel getekend om te passen bij de watergekoelde boxertwin. Het laatste restje… dát is bewust ontworpen. Maar goed, iedereen kent de GS uit duizenden, de foto’s vertellen de rest. Toch is er wel een klein beetje speelruimte: de Adventure is Geloof 't of niet, maar 'ie gaat echt als een treingroter en vooral breder voor de echte Trans Siberië uitstraling en een grotere tankinhoud dan menig automobiel, de Rallye (ja, met ‘e’) is zoals gezegd voorzien van klein ruitje en ander zadel. Goed voor in het gravel. 

Minder goed op de snelweg… nou is dat ruitje nog tot daar aan toe. Ook met deze hoogte doet het nog wel iets, alleen logischerwijs wel wat minder. De draaiunit zit er nog steeds, maar verandert meer de toonhoogte van de turbulentie dan dat het echt veel doet. Maar ik had misschien ook beter niet met een crosshelm kunnen rijden. Eenmaal een andere helm op, is het probleem nagenoeg weg. Het zadel is echter wel een dingetje. Na 700 kilometer achtereen doorknallen doen de hammen toch meer pijn dan ik me van een BMW gewend ben. Ook zonder roltas ben je het net even wat sneller zat dan met het standaard gedeelde zadel. Maar goed, het valt allemaal nog prima binnen de marge en waarschijnlijk zal een Eerste meters op een GS, eerste bocht, zoietspotentieel eigenaar zich er niet aan storen. Sterker, als ik een GS zou kopen, zou dit model nog steeds mijn aandacht trekken, puur omdat het net even wat minder ‘zestig plus’ uitstraalt dan anders. En ik heb vorig jaar nog gemerkt dat het ding echt wel leuk mee kan op het onverhard. Of wat zeg ik, vorig jaar? Wat dacht je van tijdens deze trip? Einddoel van de reis was namelijk het Enduropark in Hechlingen, waar ikzelf weliswaar over stapte op een F800GS, maar bijna alle overige deelnemers én instructeurs gewoon een 1200 reden. Uiteraard een Rallye, want de instructeurs moeten er natuurlijk ook wel een beetje kek bij staan. En dat deden ze dan ook. Maak je over een demo wat de motor kan maar niet druk. Overigens ben ik wel benieuwd hoe de mannen hier de nieuwe 1250 gaan beoordelen.

Het grote probleem, als je dat zo kunt noemen, is dat de GS al nagenoeg helemaal top is. Natuurlijk kun je onderin wel wat meer koppel gebruiken of bovenin wat meer vermogen, maar eh… echt nodig was het niet. Na een paar keer achter elkaar hetzelfde stuk te hebben gereden zit de routine er aardig in en knal ik dus met elke motor met een kruissnelheid van 160 over de Autobahn en dat gaat prima. Harder kan ook. Langzamer ook. Inhalen kan altijd, cruise control maakt het leven makkelijker. Af en toe een beetje scrollen door het menu omdat het kan en misschien tegen de verveling, kijken wie er wint: de benzinemeter of de dagteller, dat soort dingen. In 80-zones vanwege wegwerkzaamheden ga je even staan of doe je wat anders en zo pruttel je vanzelf de kilometers weg.
Subtiel verstopte stuurdemper, schakelassistent... compleet is 'ie zeker

Als je deze jongens gebruikt, dan merk je wel goed de werking van de Telelever. Dynamic ESA is leuk en werkt, voornamelijk op de achtergrondOverigens is staan wel een echt tof ding op deze motor. Door de standaard gemonteerde enduro voetsteunen sta je rechtop echt als een koning. Dan begrijp je pas waarom ze zo zijn gevormd als ze zijn. Groot genoeg om een echt vlak platform te vormen, klein en hoog genoeg om nooit in de buurt van de aarde te komen. 

Dan sturen of remmen. Probeer het vooral alsjeblieft eens. Iedereen die ooit met een GS gereden heeft zal eerst verbluft afstappen en niet geloven dat een motor van dit formaat in staat is tot zulk weggedrag, maar direct daarna ook beamen dat ‘iedereen het zo kan’ en het bijna valsspelen is. De motor geeft je zoveel vertrouwen dat je ‘m al snel als een Peterhansel echt in elk hoekje smijt en op één oor een bocht rondt. Elke halfbakken hannes kan zich een volleerd motorrijder wanen op een GS, want dat is het effect. Denk alleen niet dat je ook écht een professioneel coureur bent, want het kan je nog flink in de vingers bijten. Maar dan komt meteen een andere eigenschap ter hulp schieten. De vaak verguisde Telelever voorkant, die zogenaamd Volgens mij heb ik nog iets in m'n hotel in Duitsland laten liggen. Momentje, ben zo terugte weinig feedback geeft en toch een raar gevoel geeft als je het niet gewend bent of er niet van gecharmeerd bent. Maar het kan je wél je nek redden als je per ongeluk net even iets te enthousiast een hoek om smakt en er een niet geanticipeerde tegenligger opdoemt. Vol in de remmen, zeker weten dat het ABS werkt, maar ook: núl neiging tot oprichten of onderstuur. Gewoon de ingezette rijlijn blijven volgen en dus niet richting voorbumper worden gejaagd. En achteraf tegen je maten kunnen opscheppen ‘zag je hoe goed ik ‘m uit die situatie redde?’ Dát is het BMW erfgoed.  De GS is zó goed dat ’t vervelend wordt. En slecht voor de rest. En misschien zelfs jezelf, mocht je ooit nog eens overstappen op een ander merk.