Test: Ducati Monster 797

Anyway, die fiets dus. Juist omdat ‘ie zo toegankelijk en eenvoudig is gemaakt, is het een feest om mee te rijden. Vergevingsgezind, makkelijk, eet uit je hand. Maar is ondertussen ook superscherp te sturen. Vergevingsgezind in het Italiaans staat gelijk aan ‘Maakt niet uit wat voor lijn je rijdt, het komt toch altijd wel goed’. Dus of je nou heel scherp probeert de ideale lijn te volgen of juist overal
Aan afwerking weinig te wensen. Een beetje enthousiast sturen laat wel z'n sporen na...oeps

Daarom rijden we dus met de witte: dan zie je het frame nog het best. En het past bij mijn outfit

Déze pijp dus. Mag niet van de staat. Is het dan ongehoorzaam of crimineel als je het toch doet? pal naast de middenlijn of buitenste lijn blijft rijden, het maakt geen reet uit. Al snel maak je er een spel van door eventuele putdeksels en wegreparaties in de gekozen rijlijn mee te nemen en er dan alsnog met een zwierige zwaai de wielen omheen te sturen. Zulk gedrag is dus perfect voor de mindere helden onder ons, maar minstens zo voor de doorgewinterde rijder, want scherp en licht sturen is nou eenmaal scherp en licht sturen. Maak er gebruik van en je kunt het een medemotorrijder het leven heel erg zuur mee maken.

Daarbij zijn remmen en vering bijzonder goed op hun taak berekend maar heeft Ducati het kunnen nalaten de remmen eenzelfde downgrade te geven. Nog best stevige stoppers dus, perfect voor bovengenoemd scenario. Je hoeft niet bang te zijn plots remvermogen tekort te schieten, terwijl de dosering eigenlijk nog best prima is, ook voor de iets minder enthousiaste Monsteraars. Dat wordt nog extra geholpen door de zitpositie. Zeiden we al dat de Monsters tot nu toe een bepaalde richting ingeslagen waren die niet iedereen kon waarderen, een collega die altijd met liefde privé op z’n oude Monster rondreed was om die reden afgehaakt van het concept, Je zou hier maar wonen...nu is het diezelfde collega die wild enthousiast vertelt over hoe goed hij zijn 1 meter 90 kwijt kan op de 797. Daarvoor zijn de voetsteunen iets lager en verder naar voren geplaatst als de 821 en dat doet blijkbaar alles. Samen met de nieuwe vorm van tank en frame past deze pet dus echt iedereen.

En dan het blok. Hoewel dezelfde 803cc als in de Scrambler is het perfect toegespitst op gebruik in de Monster. 75 pk is gewoon genoeg, laat niemand je iets anders vertellen. Daarbij zijn gearing en koppel zodanig uitgekiend dat je net zo goed de hele Côte d’Azur in derde versnelling af kunt leggen zonder daarbij in te boeten: voldoende koppel om je uit de krappere bochten te halen en voldoende bereik om heel netjes vlot tot een volgende bocht te sprinten. De motorrem helpt bovendien prima bij het afremmen, waardoor je de Brembo’s Ik rij aan de juiste kant van de lijn omdat het moet, niet omdat het niet anders zou kunnenook veel meer met rust kunt laten. Net zoals vroeger dus. Verschil is alleen wel dat het nieuwe blokje heel anders klinkt en aanvoelt als de dikke pindakaasklappen van vroeger. Als er één ding is waar Euro4 vakkundig mee afgerekend heeft is het wel het geproduceerde geluid.Niet vanuit het zadel, noch van langs de kant (dank voor het langsrijden, andere groep), op geen enkel moment kunnen we het  geluid nog mooi noemen. Te licht, teveel hoog, te weinig lage tonen, als er een prijs zou zijn voor natte scheet in een lege badkuip dan maakt de Duc grote kans. Niet dat ze er iets aan kunnen doen, het zijn de regels. Gelukkig is er al wel de redding van de firma Termignoni, maar wil je er echt iets aan doen, dan zul je het op illegaal vlak moeten zoeken. Het is niet het volume, het is de doffe dreun en die is nou eenmaal verboden.

Neemt niet weg dat het blokje smeuïger loopt dan boter op de camping en dat waarschijnlijk wel mede dankzij de geknepen uitlaat. Het lichte gevoel zit er wel in, het gretige toeren maken van een ‘licht’ motorblok. En dat nodigt vanzelf uit tot veelvuldig melken of je leven er vanaf hangt. Kan makkelijk, dat rijwielgedeelte hebben we net al genoemd. Wat er dan over blijft is een rit met zoveel fun, met zo’n gemak dat je je inderdaad afvraagt waarom je eigenlijk ooit meer nodig zou hebben. Ouderwets plezier, zonder moeilijkheden. Precies zoals ’t was, precies zoals het hoort.