Test: Kawasaki Versys 1000

De eerste indrukken van de Kawasaki Versys druppelen langzaam binnen terwijl ik mij een weg baan over een drukke A9. De nieuwe Versys, de jongere, maar nu 350 cc grotere broer van de Versys 650 is net als zijn kleine evenknie ontwikkeld als allround straatmotor. Volgens Kawasaki een motor met op comfort gerichte grand tour kwaliteiten die gelijk de sportieve rijder moet kunnen bekoren en
Overgenomen van de Z1000, maar dan complete anders. Sterker, je zou amper willen geloven dat dit ook de Z1000 aandrijft

Ik weet het, zo lelijk als de nacht, maar gelukkig kan ik nog een helm opzetten

Wat een openbaring, een kontje waar warempel nog spullen in zijn op te bergen. Het gereedschap is vraag opgeborgen zolang er sprake is van een weg met iets van een toplaag altijd door moet kunnen rijden. Zoals bij vele inmiddels duidelijk, staat het combineren van rijeigenschappen gelijk aan het doen van compromissen wat niet altijd perse goed hoeft uit te pakken. Gelukkig voor de fabrikant uit Kobe heeft het merk met de grote K een goede naam op dit gebied. Kijk naar de Z1000SX die we vorig jaar testten. Een motor die zich van het ene moment op andere kan muteren van GT machine tot roadster, comfortabel op het lange eind en opvallend gemakkelijk en sportief op de bochtigere asfaltlinten.

Wat dat betreft heeft de Versys 1000 al een streepje voor. De motor deelt namelijk het blok met de Z1000, maar is in de allroad versy (grapje van uw redacteur) getuned op meer koppel onderin het toerenbereik. Nou is de Z1000SX niet echt koppelarm onderin, dus dat belooft nog wat. Bij het wegrijden liet de Versys al merken zeer makkelijk handelbaar te zijn. Geen topzwaar gedoe of een lastige en zware koppeling, maar wegrijden met speels gemak. Wat mede wordt bepaald door de zeer soepele viercilinder. Het is overigens wel even wennen om op een hoge motor met hoog stuur niet te worden voortgeduwd door de droge ploffen van een tweecilinder. Hoe koppelrijk een viercilinder ook mag zijn. De eerste duw in de rug van een v-twin kan maar moeilijk worden geëvenaard. Toch zit het wel snor met de eerste indruk. Fijne zitpositie op een erg ruim en comfortabel zadel, comfortabele, maar actieve zithouding en voor zover ik kan bepalen tijdens de eerste meters een zeer makkelijk, gebruiksvriendelijk en krachtig blok.

Duwend het knooppunt over

Toch vraag ik me af, terwijl het asfalt onder me door rolt, waarom het lampje van de accu knippert. Ik zit op een spiksplinternieuwe motor, dus de accu kan niet versleten zijn. Nou ja, zal wel, foutje bedankt denken we dan maar. Tsja, foutje is mogelijk, maar dan is het wel opvallend dat nu ook het lampje van de ABS begint te knipperen. Tjsa, ABS, uw redder in nood tijdens overdreven verkramping van de rechterhand of voet. Op mijn eigen motor doe ik het al jaren zonder, dus nu kom ik ook wel thuis. Alles koek en ei totdat opeens het hele dashboard uitvalt. De digitale kilometerteller doet helemaal niks meer en ook de analoge toerenteller hangt er maar slapjes bij. Ondanks dat de motor nog loopt doet het bordje knooppunt Holendrecht me besluiten toch maar even op onderzoek te gaan op de vluchtstrook, voordat ik de motor duwend over een overvol knooppunt moet manoeuvreren. Op het moment dat ik de Versys richting gele praatpaal stuur is het ook opeens verdacht stil in het vooronder.

Shit, heb ik dat.
Nieuwe motor, A9, spits en ik samen met mijn witte motor voor een week  op de vluchtstrook. Het hoofdkantoor van de echte eigenaar is gesloten dus ik bel mijn vrienden bij de ANWB maar op. Deze komen al snel en nadat er speciaal voor mij een hele rijstrook is afgesloten (excuses voor de file) worden ik en de Kawa vervoerd naar een veiligere plek voor nader onderzoek. Op een verlaten parkeerplaats komen we al snel tot de conclusie dat er helemaal niks mis is met deze motor. Ware het niet dat deze een stuk beter zou lopen mét spanningsregelaar. Enfin, een lang verhaal kort: de volgende dag alweer krijg ik een telefoontje van Kawasaki dat ik de motor wederom op kan halen gevolgd door 1000 maal excuses en uitleg bij het verhaal. Tijdens een technische training is de bewuste motor gebruikt waarbij de spanningsregelaar is verwijderd en, onnodig om te vermelden, niet meer is teruggeplaatst. Zoals ik al eerder schreef, foutje bedankt, heel erg vervelend, maar menselijk en dus te begrijpen.

Tweede kans

Dat de nieuwe Versys wordt opgehaald voor een tweede kans staat buiten kijf. Tijdens de zeer korte en redelijk abrupt afgebroken eerste kennismaking is het de witte motor toch gelukt een goede indruk te maken en die eerste indruk verdiend een vervolg.

Nadat ik bij de importeur voor de tweede keer mijn been over het zadel van dezelfde motor werp, met nadruk op werpen gezien de hoogte en standaard bevestigde bagagedrager, valt me direct weer op hoe makkelijk je je handen en voeten op de daarvoor bedoelde punten plaatst. De ergonomie van de motor is gewoon dik voor elkaar en dat geldt ook voor het gemak waarmee de motor wegrijdt. Door het lage zwaartepunt stuurt de motor heel makkelijk in, zonder een spoor van onderstuur te vertonen. Dit rijgemak verminderd niet als de snelheid wordt opgevoerd en de weg bochtiger wordt. Door de hoge vering en dankzij de standaard 17 inch wielen laat de Versys zich meer rijden als een uit de kluiten gewassen supermotard dan een allroad. Wat een gemak en vooral wat een plezier.

Kawasaki heeft met de Versys duidelijk meer gekozen voor sportiviteit dan pluche comfort. Het stuur is stijf opgehangen, voor meer gevoel in het voorwiel en de vering staat prettig stevig afgesteld. Het nieuwe twin-tube-frame is herontworpen met het oog op meer rigiditeit zonder het rijgemak uit het oog te verliezen. Aangezien de 1000 erg makkelijk instuurt, maar ook in hoge snelheidsbochten bakken met vertrouwen blijft bieden is dit naar onze bescheiden mening zeker geslaagd. Het rijplezier wordt versterkt door het bullige, maar vriendelijk motorkarakter van de Kawasaki. Was het viercilinder karakter aan het begin nog wennen, nu we nader kennis hebben gemaakt valt vooral het aanwezige koppel in de onderste regionen van het toerenbereik op.

Met het gas tegen de stuit trekt de Versys gewoon de vullingen uit je tanden. En die krachtsexplosie begint al rond de 2000 toeren, zonder dat de motor zenuwachtig aanvoelt op deellast. Het gevoel van versnelling is onderin zo groot dat naarmate de toerenteller klimt je het gevoel krijgt dat de kracht in het middengebied al weer wat begint af te nemen. De toerenbegrenzer grijpt echter in de eerste versnelling pas in nadat je de 110 km/h hebt aangetikt. Dus souplesse en bereik genoeg zou je denken. Omdat het koppel onderin zo aanwezig is lijkt alles daarboven voor het gevoel wat minder terwijl je nog steeds serieuze meters aan het maken bent. Geniaal, who needs V twins als je een viercilinder zo lekker kan tunen. Op straat kan je effectief in elke versnelling knallen. Ook als je 50 rijdt in z’n 6 trekt het blok er nog flink aan als je het gas open gooit. Mét een spanningsregelaar aan boord is de tweede ronde meer dan een feest.