Introductie Moto Guzzi Stelvio/NTX

Breed? Wát nou breed? Wat heet!

Tot slot zijn nog meer uiterlijke zaken veranderd; de ruit is anders vormgegeven voor betere bescherming en minder herrie (en is nog steeds eenvoudig verstelbaar), het zadel heeft een nieuwe vorm en op de basis 8V zien we een stel fraaie aluminium velgen met een design waar je voor de verandering niet hard gillend bij wegloopt. Ook hiervoor ben je dus niet meer verplicht te kiezen voor de optionele (zwaardere) spaakwielen. De voorvork is herontworpen, evenals de achterschokbreker die een iets stijvere veer heeft gekregen en een aangepaste plaatsing van de reactiestang.

En dan zijn er nog de verschillen in uitrusting tussen de 8V en de NTX. Voor de 1500 euro prijsverschil die de twee onderscheiden krijg je spaakwielen, een aluminium carterbeschermingsplaat, een bredere ruit (en kleine winddeflectors aan weerszijden), verstralers, valbeugels en een alumimium kofferset. De bandenmaten heeft Guzzi bewust gelijk gehouden, beide uitvoeringen staan op 150/70-17 en 110/90-19” Pirelli Scorpion Trail. “Voor dat geld zou ik niet weten waarom je zou kiezen voor een 8V” zou je snel geneigd zijn te denken, maar dan heb je er nog niet mee gereden.

Zoals te verwachten is het eenmaal in het zadel een feest van herkenning. Ze mogen dan wel zeggen dat er zoveel veranderd is, de meest kenmerkende eigenschappen zijn nog steeds aanwezig. Met name qua omvang lijkt de motor nog altijd hetzelfde. Ook het enorm brede stuur is er nog, wat uiteraard voor een allroad een prima gegeven is. Al was de Stelvio altijd wel een haartje breder dan de concurrentie. Een aangename bijkomstigheid is dat de NTX waar de rit mee begint de handkappen heeft die de standaardmotor toen, in het koude paasweekend, moest ontberen. Nogal een contrast met de Toscaanse temperaturen. In eerste instantie laat de motor zich kalmpjes door het stadsverkeer sturen en zijn er slechts de kleine onwennigheden, zoals proberen richting aan te geven met de bediening van de boordcomputer. Ach, is zo aan te wennen. Eenmaal iets hoger de heuvels in kan het feest beginnen en laat de NTX snel zien uit welk hout hij gesneden is. Het blok loopt lekker, het brede stuur geeft je een hefboom waar je U tegen zegt en inderdaad zijn ook krappe hairpins (je noemt je motor niet voor niets naar een pas met 86 van die dingen als hij ’t niet aan zou kunnen, toch?) soepel als een paaldanser te doen. Meest opvallend is trouwens het boterzachte en superlichte schakelen van de bak. Een geschenk uit de hemel, aangezien een blessure van enkele dagen ervoor de schakelvoet nogal… gevoelig maakt. Uit voorzorg wordt dus wel constant geschakeld met behulp van de herziene koppeling. Job well done dus, wat dit onderdeel betreft. Het kan ook zonder volgens de collega’s, maar dat nemen we deze ene keer maar voor kennis aan. Geen centje pijn dus, behalve dat ook met het zadel in lage stand de zithoogte nog voor een uitdaging zorgt. Wederom dankzij de linkervoet, onder normale omstandigheden zou er voor mijn lengte (net) geen probleem zijn.

Dikke cilinders met dikke pijp, je zou 't moeten horen