Introductie: Piaggio MP3 300ie Hybrid LT

Om in staat te zijn voetgangerszones, waar verbrandingsmotoren niet zijn toegestaan, de betreden is de MP3 300ie uitgerust met een 100% elektrische modus. Hierdoor kun je 20 km lang stil en schoon rijden met een snelheid van 30 km/u. De scooter is dan zó stil dat Piaggio de MP3 nog met een aanvullende miniclaxon heeft uitgerust, om niets vermoedend publiek te waarschuwen zonder ze meteen de stuipen op het lijf te jagen. Op normale wegen zul je echter eerder gebruik maken van de gecombineerde ‘Hybrid Power’ modes. In deze stand zal de elektromotor de verbrandingsmotor ondersteunen tijdens acceleratie tot 30 km/u. Bovendien wordt remenergie opgewekt door de elektromotor als generator te gebruiken zodra het gas wordt dichtgedraaid. Dat is trouwens ook de strategie van de ‘Hybrid Charge’ modes, waarbij je enkel op de verbrandingsmotor rijdt en de generator gebruikt om de accu weer op te laden. Wat trouwens ook kan worden gedaan door de MP3 gewoon aan het stopcontact te hangen. De elektromotor kan ook worden gebruikt als achtertui versnelling, wat de vierde en laatste modes van de MP3 is. Switchen tussen de verschillende modes is onder het rijden ook mogelijk, hoewel de volledig elektrische modes niet kan worden geselecteerd als je harder dan 30 km/u rijdt.

Om de MP3 300ie op de enig juiste manier te kunnen testen besloot Piaggio me in hartje Parijs los te laten, waar het verkeer minder georganiseerd maar net zo dichtbevolkt

en agressief is als een nest rode mieren. Overleven betekent vertrouwen op de balans tussen je bekwaamheid om er van tussen te zijn voordat iemand je dan T-bonen en de bereidheid van automobilisten je daarmee weg te laten komen. Precies de omstandigheden waar de eerloze 15 Nm elektrische power boost een meer dan welkome aanvulling zijn op de 27,5 Nm van de 300ie verbrandingsmotor. Het stelt me in ieder geval in staat om kopstart te nemen bij de verkeerslichten van de Arc de Triomphe rotonde, als eerste de Avenu d’Iena in te sturen en daarmee de beruchte rotonde veilig te doorkruisen. Verderop, op de Quai De Grenelle, gebruik ik het volle vermogen van de 25 pk ééncilinder om het verkeer voor te blijven, en haal daarbij een snelheid van bijna 100 km/u tussen de verkeerslichten. Geheel in Motorfreaks traditie zoals mijn gewaardeerde collega’s dat drie jaar geleden tijdens de grote scootertest ook al hadden gedaan, maar dat even terzijde.

Vergeleken met de standaard 300ie, waarmee we onlangs nog in eigen land kennis mochten maken, is deze Hybrid werkelijk ietwat sneller. Vergeleken met zijn 125cc hybride broertje, waarmee ik afgelopen winter nog de vrieskou moest trotseren (en bedankt Motorfreaks, ik zal me nog eens een keer aanbieden…), is de motor zelfs een héél stuk sterker, maar dat kan puur op conto van de ongunstige vermogen/gewichtsverhouding van die 125ie worden geschreven. De 300ie Hybrid heeft trouwens wel last van een trage gasrespons. Als je opeens besluit –wederom- een auto in te halen en het gas vol opendraait duurt het ongeveer een seconde voordat ze wakker wordt. De respons is vervolgens wel erg zijdezacht, je voelt het vermogen geleidelijk opbouwen. Dat op zich is weer een pluspunt, de MP3 zal je hierdoor niet snel verrassen als je in de zomerse warmte van de Franse hoofdstad op snelheid door bochten van de van gladde kinderkoppen voorziene wegen aan het scheuren bent.

Het vermogen van de MP3 300ie LT Hybrid lijkt overeen te komen met dat van de 400ie versie. Net als het sturen. Natuurlijk, de zithouding is bij beide motoren exact hetzelfde, alsof je plaats hebt genomen op een zachte keukenstoel met de boodschappentas nog tussen je benen. Veel ruimte voor je benen is er niet, zeker rechts waar de rempedaal is gemonteerd, maar dit is niet belangrijk in stadsverkeer. Een uitstekende stabiliteit, zowel op het rechte stuk als in de bochten daarentegen juist wél. De veerwegen zijn redelijk kort, maar dankzij het progressieve karakter is de MP3 in staat kleine oneffenheden te filteren en zich stabiel en kalm te houden op de slechte wegen. Ook de handling valt ditmaal geeneens tegen, in tegenstelling tot die eerder genoemde 125ie Hybrid, die afgelopen winter in de bocht eerder aanvoelde alsof ik in het water een roeiboot aan het kantelen was.  Deze 300 voelt daarentegen veel behendiger, hoewel het c hassis precies hetzelfde is. Bij snel genomen bochten heeft de driewieler – net als z’n overige MP3 broeders en zusters – een lichte neiging tot onderstuur, maar is daarentegen gemakkelijk van richting te veranderen, wel zo gemakkelijk is je in de Franse hoofdstad auto’s of andere vliegende objecten moet ontwijken. Daarvoor is trouwens het gecombineerde remsysteem een handig pluspunt. Het beschikt over voldoende remkracht en is erg gemakkelijk te controleren, vooral sinds ik weet dat twee wielen meer grip hebben dan één…