Test: Kawasaki ZX-duo; broedertwist

Ach, die broer. Je kunt het hem ook niet kwalijk nemen. En eerlijk is eerlijk, hij is ouder en groter. Daar is’t ook een grote broer voor natuurlijk. Maar zelfs van een afstand zijn de familietrekken duidelijk  zichtbaar; als geen ander zie je dat ze, los van wat groeven (leeftijdsverschil, uiteraard) en details, duidelijk dezelfde ouders hebben. En ook al heb je zo’n goede  tijd gehad met de een, dan nog kun je de ander niet negeren. Sterker, ook daar is al menig memorabel avontuur mee beleefd. Spanje, Frankrijk, niet te zuinig zeg! Ach, wat hebben we gelachen toen… Tijd om de beide broers eens mee te nemen voor een weekendje.  Niet te fancy, gewoon vlak over de grens. Even twee dagen kamperen in de bossen van België.

Bekende spelers

Goede wijn behoeft geen krans, goede motoren geen introductie. Zowel de 600 als de 1000 zijn al vaker de revue gepasseerd en niet zonder succes. De dikke heeft inmiddels ook al zijn krachten kunnen meten met de concurrentie en is daar niet onverdienstelijk uitgekomen. Weliswaar klein en compact voor een 1000 en daardoor minder passend voor sommige rijders uit ons testteam, maar daartegen wel een van de meer toegewijde machines die het gewoon beter doet naarmate je ‘m harder op zijn flikker geeft.  Maar niet alleen dat; naast KTM’s RC8 bewees de viercilinder alles met zó’n bizar gemak te slikken dat je haast altijd veel harder gaat dan je zou denken. Juist die tweecilinder toonde aan dat dat allemaal zo vanzelfsprekend niet is en deze liet maar eens te meer merken dat straat en circuit twee flink verschillende werelden zijn.  De kleine heeft zo’n kans nog niet gehad, maar daarvan was bij de introductie al duidelijk dat dit een geducht wapen is geworden. Twee zaken steken met name boven de lange innovatielijst uit; een gewichtsreductie van tien kilo en het voortreffelijke flitsende rijwielgedeelte, niet in de laatste plaats geholpen door Showa’s nieuwe BPF voorvork.  Toen al was duidelijk hoe goed de machine zou kunnen zijn, de beschikbare tijd om te rijden mateloos te weinig. Dus dat doen we opnieuw. We liften mee op de Kawaday te Zolder voor een hernieuwde kennismaking.

Moet je wel heel goed kijken, dat wel. Ogen beetje dichtknijpen of zo. Maar dan lijkt het net echt!

‘Ed, zet jij die ZX-6 even daar neer? Dan zet ik deze hier, maak een foto van daar, kat in ’t bakkie’ niet veel later zie ik in de strategisch gerichte spiegel een hoofdredacteur naar de desbetreffende motor lopen,  deze beetpakken en bijna ongeremd over rechts op zijn plaat flikkeren. “oh ja, let je op aljeblieft? Hij is nogal licht…’ Zoiets zeg je voor het juiste effect pas nádat desbetreffende wat heeft gemanoeuvreerd met de grote broer. De reactie mag duidelijk zijn: mocht u de komende maanden weinig van ondergetekende vernemen: nu weet u waarom. Waar de ZX-10 nog haast ‘ouderwets’ veel bulk meezeult (en het was helemaal de zwaarste in zijn klasse niet), is de ZX-6 op een crashdieet gegaan zo effectief dat het pijn doet. En dat is te merken. Voor je gevoel is de 600 minstens 30 kilo lichter dan de 1000, terwijl dat er in werkelijkheid (we hebben het even opgezocht) slechts tien zijn. Maar dat zijn dan wel die tien kilo die de 600 ten opzichte van zijn voorganger is kwijtgeraakt, plús dat de resterende kilo’s nog eens een bak dichter bij het zwaartepunt zijn geplaatst, aldus de PR-praat bij de introductie. Dat dat ook wáár is blijkt maar eens te meer in de praktijk. Het geklier van de avond achter de rug is het tijd om onder de synthetishe wol te kruipen. De volgende dag zal er gereden moeten worden. Een niet verkeerd aantal van zes sessies staat op het program, dus is al snel besloten om deze netjes in tweeën te delen en de brommers om en om over de baan te jagen.

Coureurtje spelen

Echt een vergelijk kun je het niet noemen. Natuurlijk, maar het is  wel eens leuk om te ontdekken wat nou precies de fysieke verschillen zijn tussen een hedendaagse 600 en een 1000cc. Dat kristalliseert zich uit als ijs aan de deur van je vriezer. Eerst maar eens zien of we er wat van bakken vandaag. Een opspelende kies en een comfortabele pitboxvloer hebben in ieder geval vannacht al voor de nodige voorpret gezorgd, dus wat kan er nog misgaan? Voordeel is wel dat we als eerste bij technische keuring en inschrijving staan. ‘ik laat vast wat lucht uit je banden lopen’ toont de chef een ongekende toeschietelijkheid. Bij de briefing is het ook al ‘ik tank ze nog even af voor je’….moet niet veel gekker worden! Die verplichte rust gaat ‘m goed af! Tegelijkertijd schik ik me in mijn rol en raak voordat ik de baan op moet de motoren met geen vinger aan. Je kan het maar beter in één keer goed doen.