Test: Yamaha FZ1 Fazer

Fore

Als je de Fazer gaat bekijken dan heeft deze een lange en rijke historie, een liefhebbersschare waar menig ander merk - en soms denk ik zelfs Yamaha zelf - jaloers op is. Hoe komt dat? Toen in 1998 de eerste der Fazerianen op de markt gezet werd bleek er zo"n gat te zijn en laat dat gat nou juist groot genoeg zijn voor den Fazert! Dit was dan weliswaar voor de 600 versie en niet voor de hier bekeken 1000 versie maar het breidt er allemaal op door.

Concept

Het concept is ook goed, je pakt een sportief blok, modificeert dat iets, zet dat weer terug in een goed frame, snijd de helft van de kuip weg en tada: supersportieve toerfiets. Ofwel de beginbedoelingen van Yamaha van de Fazer, een supersportieve toerfiets - eigenlijk de naam toer niet eens waardig - en zo lijkt het ook met de nieuwe Fazer te zijn: ze zijn helemaal terug naar dit begin en dan zelfs in extreme mate.

Sit down

Je merkt het bij de eerste zwaai van het been als je gaat zitten, mijn eerste gedachte was mijn benen passen dus nog steeds onder mijn ellebogen en het voorwiel is schitterend. Ofwel in normale niet RJ taal gezegd: de zithouding van de Fazer is veel sportiever geworden. Ga je een berijd(st)er bekijken op het "oude" model dan zit deze recht, de door mij zo geliefde politiehouding. De nieuwe Fazer neigt naar de R1 in een heleboel zaken, alles wel getemperd maar onderhuids voel je zijn aspiraties grommen en dat begint dus bij de zithouding, zelfs zonder te rijden kan je dan meteen een tweede puntje ontdekken wat dit aankaart. De bergruimte...

Pakezelonwaardig

Til je het zadel op dan is hier nét ruimte voor een Yamaha (of ABUS) U slot, het kettingslot dat ik meenam naar Duitsland paste hier met geen mogelijkheid onder en verdween dus noodgedwongen naar de sporttas die achterop gebonden werd samen met de regenjas, die naar bleek noodzakelijk was. De twee dingen die ik eigenlijk elke trip mee wil nemen vragen om het gebruik van een (tank)tas. Nu ging dat achterop binden van de sporttas goed, alleen moest hier ook het gaffertape aan te pas komen want op de duosteunen zitten dan wel handige haakjes maar de handgrepen zijn meegespoten en verdienen dus extra aandacht voordat de spin bevestigd wordt. Maar dit doe je graag en met liefde want de meegspoten steunen geven zonder bagage een schitterend uiterlijk en zelfs een behoorlijke greep. Ook de voorkant werd goed gebruikt want zoals het een Motorfreaks trip betaamt ging de nodige rommel mee; van camera tot filmcamera en natuurlijk het nodige randmateriaal. De tanktas bleef goed zitten op de metalen tank en het verhoogde stuur bood goede mogelijkheid om de voorband vast te zetten. Van de tanktas zelf had ik weinig tot geen last en alles was goed af te lezen.

Nadat alles on-board gebonden was is het tijd om naar Didam te rijden vanwaar de Duitse grens overstoken wordt en de weg naar Hamburg genomen wordt.