Test: MV Agusta F4SR

Maar goed, we zouden het vooral niet over het design hebben. Het gaat namelijk niet alleen om de verpakking, wat erin zit is ook nog altijd erg belangrijk. En wat dat aangaat, heeft men bij MV Agusta toch duidelijk de boodschap begrepen. Daar waar het 2003 model ons toch enigszins teleurstelde wat vermogen betreft, heeft men voor dit jaar de zaken grondig aangepakt. De 2003 versie was motorisch eigenlijk té beschaafd (zeker in tegenstelling tot de SPR). Hij had meer weg van een een brave ZXR waar op zich niets mis mee is, ware het niet dat dat concept al uit 1993 stamt. Bij de 2004 F4SR heeft men een gulden middenweg weten te vinden tussen die ZXR en de SPR. En dat terwijl op papier de vermogens nagenoeg identiek zijn gebleven. De waslijst aan modificaties is dan ook niet gering. Mahle gesmede zuigers en cilinders, één kg(!) lichtere krukas, verbeterde verbrandingskamer, vlakke uitlaatkleppen, variabele klepveren, jets om de onderzijde van de zuigers te koelen, versterkte koppeling, nieuw 4-in-1-in-2 uitlaatsysteem en als laatste nieuwe overbrengingsverhoudingen voor de (nu close ratio) versnellingsbak en eindoverbrenging (waarbij je kunt kiezen uit drie achtertandwielen).

Indrukwekkend
In feite heeft men voor deze F4SR gebruik gemaakt van het motorblok dat ook al in de F4 Ago was gemonteerd. Alleen dan zonder open uitlaten, waardoor hij met een vermogen van nu 142 pk vijf paarden heeft ingeleverd (hetgeen nog altijd 5 pk meer is dan de 2003 F4S). De versnellingsbak is, net als bij de Ago, van het close ratio type en dat is te merken. Om met de deur in huis te vallen: 147 km/u in zijn één, 180 km/u in zijn twee, 215 km/u in zijn drie, verder kwamen we niet op het beschikbaar stukje vrij asfalt. Hallo... we hebben het hier nog steeds over een 750cc motorfiets. Indrukwekkend, dat zeker, maar eigenlijk nog niet eens zo interessant. Who cares of je nou 260 of 280 km/u zult rijden op top.

Het zal je maar gebeuren. Uitgerekend de periode waarin de MV Agusta F4SR ter beschikking staat, roert maart z"n spreekwoordelijke staart. Het is dan ook de eerste keer dat wij ons niet bepaald verheugen om zo’n exclusieve motor aan de tand te voelen. Niet dat we de F4SR niet willen uitproberen, verre van dat, maar als je in slagregens en windkracht 10 met spanbanden in de weer bent om een schutting overeind te houden, dan lijkt rijden op deze exoot eerder een nachtmerrie dan een droom te worden. En alsof dat nog niet erg genoeg is, dreigt een buikgriep helemaal roet in het eten te gaan gooien. Maar goed, er zijn ergere dingen in het leven waar we ons druk over kunnen maken en alsof de Italiaanse maffia het zo heeft geregeld, net als uw redacteur met extra ondergoed als bagage de F4SR gaat rijden laat de lente zich van zijn goede kant zien.

	Het bijzonder fraai vormgegeven achterwiel krijgt nog altijd ruim 116 pk voor zijn kiezen. Zowaar niet misselijk voor een 750cc Superbike.

Nederland is toch al te klein als je met deze F4 op pad bent. Nog indrukwekkender dan de bizarre snelheden was de manier waarop deze 750cc viercilinder het vermogen aflevert. Al vanaf 3000 toeren pakt de motor zonder zich te verslikken op, terwijl het echte werk bij 7000 toeren gaat beginnen. Dan wordt hij heel erg sterk, om er bij 10.000 toeren nog een schepje bovenop te doen. Wederom: net als de SPR, alleen met dat verschil dat het niet angstaanjagend wordt. Je krijgt niet de spreekwoordelijke trap onder je reet die de SPR wel geeft, maar of dat erg is? Nu heb je te allen tijde het gevoel de motor de baas te zijn en dat is bij zijn sportievere broer toch vaak anders.