Verslag Schottenring Classic Grand Prix

De geschiedenis van de Duitse Schottenring in de deelstaat Hessen begint in juli 1925, als door zestien mannen de Vogelsberger Automobil- und Motorradclub wordt opgericht. Het was in de beginperiode van de auto- en motorindustrie, waar wereldwijd op steeds meer plaatsen straatraces werden georganiseerd. Het verenigd Koninkrijk had sinds het begin van de 20e eeuw de Isle of Man TT, Nederland kende de TT van Assen, terwijl in Duitsland in 1921 in Berlijn de AVUS (Automobil-Verkehrs- und Übungs-Straße) werd gebouwd, waar op het toen 19,3 kilometer lang parkoers op 24 september van dat jaar voor het eerst wedstrijden werden georganiseerd. In 1923 vond in het plaatsje Schleiz het eerste Schleizer Dreieck Rennen plaats, terwijl een jaar later in het zuiden van Duitsland door Frankfurter Motorrad-Club, die destijds meer dan 600 leden had, verschillende straatraces werden georganiseerd in Frankfurt-Hanau, Offenbach, Sprendlingen en Neu-Isenburg, die tot wel 70.000 man publiek wisten te trekken.

Onder leiding van Friedlich Wilhelm Engler, de eerste voorzitter van de VAMC, werd op 12 september 1925 de eerste wedstrijd "Rund um Schotten " georganiseerd, waar 43 coureurs aan de start van het 17 kilometer lange stratencircuit, dat van Schotten via Rudingshain naar de Poppestruth en via Götzen weer terug naar Schotten ging. De meeste rijders kwamen uit de omgeving van Schotten zelf, maar er waren ook rijders uit Frankfurt en Stuttgart naar de Vogelsberg afgereisd. Een van de starters uit dat eerste jaar, Hans Kahrmann uit Fulda, zou later meervoudig Duits kampioen worden. Vanaf 1927 kreeg de "Rund um Schotten" geduchte concurrentie van de Nürburgring Nord- en Sudschleife, waarvan met de bouw in 1925 werd gestart en die in totaal ruim 28 kilometer lang was. Tot 1937 werden op de Schottenring uitsluitend motorraces georganiseerd, in 1938 waren echter ook sportwagens van de partij.

Niet met alle klassiekers werd geracet

Tijdens de tweede wereldoorlog werd er niet op de Schottenring geracet, waarna in 1947 er voor het eerst sinds de tweede wereldoorlog weer motorraces werden georganiseerd, die door 90.000 toeschouwers werden bezocht. Van 1948 tot 1950 waren ook sportwagens weer van de partij. Hoogtepunt van de Schottenring was 1953, toen de "Rund um Schotten" aan de officiële Grand Prix kalender werd toegevoegd en het de status Schottenring Grand Prix kreeg. Straatraces stonden echter toen al onder druk en als gevolg van de vier doden die eerder dat jaar tijdens de Isle of Man TT waren te betreuren ontstond er een opstand in het rennerskwartier. D 
Een wandeling door de 'paddock' is een lust voor het oog

Tegenwoordig zou dit einde oefening betekenen, maar vroeger was het heel normaal
 
Moto Morini's in overvloed, de König's waren van oorsprong viercilinder boxer buitenboord motoren, die langsgeplaatst in het frame werden gemonteerde teamchefs van Norton, AJS en Gilera hadden tot een rijdersstaking opgeroepen, mede aangevoerd door de Britse rijder en journalist Fergus Anderson die destijds fabrieksrijder van Moto Guzzi was en dat jaar wereldkampioen in de 350cc klasse zou worden, omdat de Schottenring niet veilig zou zijn. De wedstrijden gingen wel door, maar als compromis werden de klassen 350cc en 500cc niet als Grand Prix, maar onder de vlag van 'Internationale race' verreden, en stonden de grote namen niet aan de start. Bij de klassen 125cc en 250cc bleef de Grand Prix status intact. Een jaar waren aanzienlijke verbeteringen aan het circuit doorgevoerd, enkele delen van het circuit waren van nieuw asfalt voorzien, terwijl twee loopbruggen waren aangebracht om de toeschouwers de baan over te laten steken. Maar liefst 130 coureurs stonden dat jaar op het circuit in de Vogelsberg aan de start, waar NSU in de 125cc en 250cc met de winst ging lopen.

In 1955 werden voor het laatst wedstrijden in Schotten georganiseerd. Als gevolg van de catastrofe tijdens de 24 uur van Le Mans, waar de Mercedes-Benz 300 SLR van de Franse rijder Pierre Levégh voor de hoofdtribune crashte, met 82 dode toeschouwers tot gevolg, was de motorsport in Europa in een crisis terecht gekomen. Verschillende organisatoren besloten om hun wedstrijden te annuleren, zo vielen de Grand Prix' van België en Frankrijk uit en geldt in Zwitserland tot op de dag van vandaag een verbod op auto- en motorwegraces. Het evenement in 1955 was het eerste en meteen laatste motorsportevenement in Schotten dat op televisie werd uitgezonden. Tijdens de jaarvergadering van de MSC Rund um Schotten werd besloten om in goed overleg met de DMV (Duitse motorsport bond) te breken en bij de ADAC aan te sluiten, om de continuïteit van de Schottenring te waarborgen. Nog in de herfst van 1955 werd bij de ADAC het '56 evenement aangemeld, maar dat ging tegen de regels van de DMV in, waar de MSC nog tot 31 december 1956 lid van zou zijn. De aanvraag werd daardoor niet erkend en helaas voor de club bleef een samenwerking tussen de twee bonden DMV en ADAC uit. Daarnaast kreeg de MSC het financiële plaatje voor een geplande aanpassing van het circuit niet rond, waardoor er vanaf 1956 geen wedstrijden meer op de Schottenring zijn verreden.

Dit door een elektromotor aangedreven fraai stukje techniek laat de werking van een Guzzi motorblok zien. De maker had hiermee graag presentaties op scholen willen houden, maar die bleken niet geïnteresseerd