Verslag Kawasaki Riding Course

Kawasaki heeft op mijn verzoek een Ninja 400 voor me klaargezet, waarmee ik me deze dag mag vermaken. “Doe wel een beetje voorzichtig in het begin, hij is pas nét rijklaar gemaakt en bandjes hebben het asfalt nog maar amper gezien,” klinkt het uit de mond van Kawa’s marketing & PR medewerker. Met slechts 1 kilometer op de teller staat de Ninja 400 er inderdaad nog heerlijk maagdelijk bij en dus stoort het me niet dat de eerste sessie lekker rustig aan zal worden gedaan. Bovendien heeft de hittegolf Ja.... daar sta je dandie ons eigen land al een poosje in z’n greep heeft ook Mettet bereikt, waardoor het sowieso wel eens een zware dag zou kunnen gaan worden. Zes sessies zijn er best veel als het meer dan 30 graden boven nul is.

Onze voorrijder volgt inderdaad de aanwijzingen van Kawasaki op en doet het aan het begin van de sessie rustig aan, maar al snel wordt het tempo toch ietwat opgevoerd. In de bochten nog niet zodanig dat de knie over de curbstones schuurt, maar op het rechte stuk moet de kraan al behoorlijk worden opengedraaid. Tenminste, de gaskraan van de Ninja 400, voor de van racekuip voorziene ZX-6R’en en ZX-10R’en voelt het als slakkentempo aan, waardoor ik al snel bij het opkomen van het rechte stuk door twee dikke ZX-10’en voorbij wordt geblaft. Maar dan komt het, waar door de eenliter supersports voor de eerste bocht het anker wordt uitgegooid schakel ik nog vlug naar de zesde versnelling op, Waar zouden we zijn zonder circuit?om beide mannen tussen de eerste en tweede bocht buitenom voorbij te gaan, waarna een ronde later hetzelfde ritueel zich herhaalt. Met dat verschil dat ze niet buitenom maar binnendoor worden teruggepakt en het me duidelijk wordt dat ik voor vandaag de goede keuze heb gemaakt, meer dan dit heb je eigenlijk niet nodig hier op Mettet.

Als alle drie de rijgroepen hun eerste rijsessie hebben gehad volgt een theorie over het rijden op een circuit in het algemeen en het circuit van Mettet in het bijzonder (wat de beste lijnen zijn die je kunt rijden en wat de lastige punten van het circuit zijn) en -uiteraard- aandacht voor zaken als kijk- en stuur- en remtechniek en bijvoorbeeld het belang om zo relaxt mogelijk op de motor te zitten... Meer dan dat is de theoriesessie niet, maar voor de vele circuitnieuwkomers is dat al meer dan genoeg. En dus is het goed, te veel informatie leidt tot overkill, met als resultaat dat je helemaal niets meer in je opneemt. Nogmaals wordt benadrukt dat het geen reguliere circuitdag is en dat inhalen dus uit den boze is, vooral in de snelle knik omhoog en de hairpin voor het rechte stuk, omdat precies Nummer 46 vindt het nog spannend, nummer 38 loopt alvast op de zaken vooruitdat de twee plaatsen zijn waar het anders wel eens mis zou kunnen gaan. En dat je genoeg water moet drinken, het is vandaag opnieuw extreem warm en met zes sessies op een dag ben je zomaar met transpireren een litertje of twee, drie aan vocht kwijt, en dat moet worden aangevuld.

Met de zon hoog aan de hemel maak ik me op voor de tweede sessie van de dag, maar niet voordat Scott Deroue een eerste trainingssessie heeft gehad. Het Kawasaki MTM Raceteam dat met Scott Deroue als officieel fabrieksteam aan het WK Supersport 300 deelneemt is eregast van de Kawasaki Riding Course en ook Scott heeft nog wat tips voor de deelnemers. Ik raak met teammanager Ludo van der Veken in gesprek over het verloop van het seizoen tot nu toe en de veelvoud aan aanpassingen van het technisch reglement en vergeet daardoor dat het inmiddels weer mijn tijd is om de baan op te gaan. In de pitstraat word ik meteen richting baan gedirigeerd en sluit achter aan bij hetzelfde groepje als sessie 1. Ik neem me echt voor het inhaalverbod te respecteren, maar doordat links en rechts kleine foutjes worden gemaakt zit ik binnen no-time in het achterwiel van dezelfde voorrijder, die dat snel in de smiezen heeft en gaandeweg het tempo begint op de voeren. Op het rechte stuk geeft ‘ie lekker gas en loopt zo 75 meter bij me vandaan, wat mij wel in de gelegenheid stelt om mijn eigen rempunt te kiezen en weer naar zijn achterwiel te rijden.