Verslag Bikers Classics

De classic racescene is in de loop der jaren enorm gegroeid. Dat bleek eens te meer op de Bikers Classics, die jaarlijks in juli door DG Sport op het Belgische circuit van Spa-Francorchamps wordt georganiseerd. Een evenement dat is uitgegroeid tot een driedaags mega-event, waar bijna 700 oldtimerliefhebbers komen om hun klassieker op het legendarische circuit in de Ardennen de sporen te geven. D
a's knap veel en de paddock puilt dan ook uit van de racecaravans, aanhangers, tentjes en campers, waarvan een groot deel trouwens een rechtreekse aanklacht tegen de kwaliteit van de APK is. Maar het is net een oude racecamping en dat alleen is voor de duizenden bezoekers al een reden om er rond te darren. Lekker kijken naar mooie, oude motoren en naar de deelnemers, die voor hun caravans staan te sleutelen om de verloren pk's van weleer weer terug te vinden.

Oordoppen

Het mooiste is echter om de klassiekers daadwerkelijk de baan op te zien gaan. En, laat ik dat heel duidelijk maken, er rijdt zeker niet alleen maar "oude meuk" rond. Er rijden ook echte, waardevolle klassiekers. Nortons, Aermacchi's, MV Agusta's, Guzzi's, BSA's Seeleys, Triumphs, noem maar op. Sommigen zien er ook verdacht nieuw uit. Niet voor niets, want er zijn zelfs bedrijven zoals de Appingedamse BSA Fabriek (ABSAF), die complete nieuwe oldtimers bouwen voor dit soort races. Nou ja, races, eigenlijk zijn het regelmatigheidsritten, dit met het oog op verzekeringskwesties. Het gaat bij dit soort ritten doorgaans om wie de meest regelmatige rondentijden rijdt. Maar iedereen die wel eens op een circuit rijdt weet: er is maar één manier om constant te rijden, en dat is met het gas tegen de stuit! En dat geeft een ware symphonie van motorgebrul, van een- twee- drie- en viercilindertonen die het begrip interferentie naar nieuwe hoogten tilt. Vooral in de hoofdtribune neemt dat geluid trommelvliesbedreigende vormen aan, terwijl het gedreun en getril tot in je gewrichten voelbaar is. De goedkoopste en mooiste fysiotherapiebehandeling ooit!

Overigens valt wel op dat sommige Classics op verdacht brede banden rijden. Ook zie ik wat jaren-zestig Honda's waar een blok en een frame in zit dat verdacht veel lijkt op dat van mijn eerste Honda CB550 Four. En met een schijfrem meer dan ik had. En zo zie je nog een heleboel stukken huisvlijt, waarmee meer-of minder klassieke onderdelen op Frankensteinse wijze bijeen zijn gebracht om een snelle klassieker met een oud uiterlijk neer te zetten. Maar dat lijkt allemaal niet uit te maken. Het gaat om de lol, niet om de winst...