Rendez-Vous: Kawasaki Z1000 vs. Yamaha FZ1N

De natte droom bestond namelijk uit een week regen, regen en nog meer regen. Nu mag naakt rijden iets puurs en ruigs hebben en je een met de natuur maken, na een week lang regenrijden ga je daar toch anders tegenaan kijken. Toch hadden we ons voor dit genre motorfietsen geen beter, erm… slechter, weer kunnen wensen. Natuurlijk, niemand rijdt voor z’n lol in de regen en dus ook wij niet, maar voordeel was wel dat a) we weer wat hebben bijgeleerd voor wat regenrijden betreft en b) we nog meer gevoel uit de motor konden halen voor optimaal contact met het asfalt te behouden.

Hoe anders beide merken het segment ‘naked’ benaderen werd al snel duidelijk nadat beide fietsen bij de desbetreffende importeurs waren opgehaald. Terwijl de Z1000 genoegen moet nemen met ‘slechts’ 125 Pk, maar wel is uitgerust met Dunlop Qualifiers moet de FZ1N rijder genoegen nemen met Michelin Pilot Road’s, terwijl deze fiets 25 paarden meer op de vermogensschaal weet te zetten. Een op voorhand vreemde keuze die echter tijdens de ruim 100mm regen die we deze test kregen te verwerken juist heel erg goed bleek uit te pakken. Daar waar de Dunlop’s een drama zijn zodra Pluvius de sluizen opentrekt gaven de Michelin’s absoluut ‘the best grip in the wééttt´.

Alleen al vanwege het zojuist genoemde vermogen zou je bij de FZ1N op voorhand eerder een Pilot Power2 verwachten, per slot van rekening is de Yammie de krachtigste naakte duizend. Daarbij, 150 Pk is een waarde waarvoor een handjevol jaren geleden menig supersport zich niet voor zou hebben geschaamd. Toch bleek, zoals we al zeiden, in de praktijk bleek de keuze van Pilot Roads geeneens een verkeerde keuze te zijn. Net als vorig jaar toen we met de FZ1N naar Italië zijn gereden waren we ook nu weer aangenaam verrast over de stuureigenschappen, levensduur én grip van deze band.

De beperking van de band werd alleen duidelijk op het moment dat we onder een behoorlijke hellingshoek (lees: stepjes aan de grond) vroeg het gas er hard opzetten zodat de achterkant enigszins gecontroleerd begon te glijden, alleen een echte sportband zoals een Pilot Power (of vergelijkend materiaal) zal hier vergevingsgezinder zijn. Vooral op nat was de `Roadie´ verbazend goed, geen wielspin op een doorweekt asfalt bij de diverse stoplichtsprints en meer grip in de bocht dan wij durfden te gebruiken. Zelfs wheelies (totaal zinloos in het dagelijkse verkeer) op zeikend nat asfalt waren geen probleem....

Hetgeen we overduidelijk niet konden zeggen van de Dunlop Qualifiers, waarmee Kawasaki de Z1000 had uitgerust. Zolang de buitentemperatuur de twintig graden grens is gepasseerd en de banden lekker op temperatuur zijn gereden wordt een ongekende grip gegenereerd, maar onder koude (en zeker) natte weersomstandigheden blijkt het ineens een heel ander verhaal te zijn. Zo goed als de banden warm presteren, zo slecht doen de banden het onder die omstandigheden.

De Z1000 had in onze beleving een wat minder neutraal stuurgedrag over hele loopvlak van de band, oftewel van rechtdoor tot step aan de grond. Het eerste stuk insturen gaat met ´t grootste gemak, maar dan volgt een soort blokkade. Eenmaal daar doorheen stuurt de band weer erg gemakkelijk, op droog asfalt welteverstaan. Waar de FZ1N als een net afgeschoten pijl stabiel door lucht snijdt en strak blijft wordt Z1000 lichtvoetig aan de voorkant en voelt wat nerveus aan bij hoge snelheden.

Op nat asfalt was het een ander verhaal, vooral op ZOAB en het lichtgrijzige gesloten asfalt verloor de Z1000 alle stoplichtsprints die we gedaan hebben, niet omdat de Z1000 langzamer is maar omdat de Dunlops het vermogen gewoon niet aankunnen, wielspin, wielspin en nog eens wielspin... Je hebt dan ook het gevoel dat je op eieren aan het rijden bent, wat niet bevorderlijk is voor je zelfvertrouwen.

Oké, genoeg over de banden, what about the Yamaha vs de Kawasaki?

Displays

Bij de Yamaha FZ1N bleef het display ongewijzigd, en waarom ook niet? Er is namelijk bar weinig op aan te merken, behalve dat het misschien een tikkie fantasieloos is. Duidelijk afleesbaar, overzichtelijk en voorzien van voldoende functionaliteit, enkel een gear-indicator ontbreekt in deze. Top is de reservetripmeter, die je vertelt hoeveel kilometer je al op reserve aan het rijden bent.

Bij Kawasaki is men met de Z1000 - eindelijk - uit een ander vaatje gaan tappen. De slecht afleesbare unit is ingeruild voor eentje die niet alleen goed afleesbaar en overzichtelijk is, maar ook nog eens erg fraai is vormgegeven. Nu alleen nog een gear-indicator en reserve-tripmeter en we zijn helemaal tevreden.