Zoeken

Primeur: test Lucky Explorer 9.5 Prototype

In balans

23 augustus 2022

Met een hoogte van 850-870 mm is de hoogte van het instelbare zadel best fors, maar voor iemand van mijn lengte van 1.80 mtr geen probleem om op te gaan zitten. De LXP 9.5 heeft standaard een zijstandaard en een middenbok, eenmaal plaatsgenomen in het goed gebruikte zadel ontvouwde zich een behoorlijk ruime zit. Ondanks de 20-liter tank – gebruiksgegevens zijn nog niet bekend zolang MV het elektronicapakket nog niet heeft afgerond – voelt de MV triple net zo slank tussen de knieën als de KTM 890 Adventure en Honda Africa Twin waar ik recent op heb gereden, wat de compacte bouw van Vind 'm zo in 't zwart eigenlijk al supervetde driecilinder en het feit dat ‘ie goed in het rijwielgedeelte is gepositioneerd onderstreept. Bij stilstand kon ik beide voeten aan de grond zetten – menig Adventure fiets waar dat niet op lukt – en ondanks de onvermijdelijk bredere bouw van de driecilinder lijnmotor, voelde het gewicht precies op de juiste plaats. Er was nog niet het geringste gevoel van topzwaarte, zoals bij sommige multi-cilinder offroad modellen wel het geval is. 

De massa van de LXP 9.5 voelde inderdaad zeer gecentraliseerd aan, een beetje net zoals de goed uitgebalanceerde Honda waar hij echt aan doet denken, wat je in combinatie met het goede zadel het gevoel geeft dat je deel van de motor uitmaakt. Behalve dat het ontspannen en vertrouwenwekkend is, maakt dit het ook gemakkelijk om van richting te veranderen. Dit is een zeer goed sturende fiets, wat deels te danken is aan de zithouding en daarmee ook de gewichtsverdeling, evenals de 118 mm naloop en het 21” voorwiel dat op het asfalt lekker stabiel is. Ondanks de lange wielbasis van 1.580 mm voelde de LXP licht en wendbaar en was het gemakkelijk Voor wie denkt dat slechte wegen voorbehouden is aan België, in Italië weten ze op dat vlak ook wel van wantenom de motor in een sectie tweedeversnellingsbochten van een bochtige bergweg van het ene op het andere oor te leggen, zoals ik ontdekte op de talloze secties van mijn rit achter Brian Gillen door de junior Alpen ten noorden van Varese, richting de Zwitserse grens.

Daar merkte ik ook op dat de LXP in krappe bochten (en dus bij lage snelheid) pinpoint accuraat stuurt, veel beter dan wat de norm is voor ADV-fietsen met grote wielen zoals deze. Ook was ik onder de indruk van de Bridgestone banden – je hoeft op straat in de bochten geen rekening te houden met het offroad karakter en daarnaast zijn ze op asfalt ook niet super luidruchtig. Dit zal een geweldige kilometervreter zijn, waarvan ik me kan voorstellen dat ‘ie het zal opneemt tegen de ongekroonde koning van de Allroads, de R 1250 GS. Of de Lucky Explorer inderdaad een valide alternatief voor die vermaledijde GS zal zijn is op dit moment van de ontwikkelingsfase moeilijk te zeggen, maar de tekenen zijn veelbelovend. Ondanks z’n kleinere cilinderinhoud en de keuze van MV om voor kettingaandrijving te gaan in plaats van een cardan.

De koppelrijke 931cc triple maakt dat de Lucky Explorer supergemakkelijk te rijden is. Je kunt ‘m in zesde versnelling tot 2.500 tpm afknijpen, waarna de motor mooi oppakt en in een rechte lijn doorgaan tot de begrenzer bij 10.500 tpm ingrijpt, zonder ook maar de geringste onregelmatigheden. Dit is een vergevingsgezinde motor ten voeten uit – en om het nog mooier te maken: naarmate het toerental stijgt word je verwend met een serenade uit het geweldig klinkende uitlaatsysteem, Ben niet de meest dappere offroad en al helemaal niet wanneer je 't met een 'gehandicapt' prototype moet doen, maar ehhh...waarvan Brian Gillen me verzekerde dat deze al Euro5+ legaal was. Het is dus een koppelrijke motor met toegevoegde muziek, wat vooral boven de7.000 tpm goed te merken is als de acceleratie voelbaar sterker wordt. Hou ‘m op toeren en het is een echte ouderwetse MV Agusta sportfiets – dat belooft veel goeds voor de krachtigere modellen op basis van deze 931cc triple die Gillen & Co nog aan het ontwikkelen zijn. 

Omdat de High Torque Triple zo ontzettend flexibel reageert en over een zijdezachte gasrespons beschikt legde ik soms kilometerslang bochtige secties in derde versnelling af, daarbij gebruik makend van het vette koppel onderin en in het middengebied. Heerlijk. Minder vrolijk werd ik van de koppeling, die nogal stijf en zwaar aanvoelde, waardoor rijden door de stad echt supervermoeiend voor mijn linkerhand was. Daar is nog wel wat werk aan de winkel, om de transmissie gebruiksvriendelijker te maken wanneer je de koppeling erbij moet nemen.

De rijkwaliteit op zich was echter uitstekend – haast pluche – dankzij de lange veerwegen van de volledig instelbare Sachs vering, die probleemloos alle oneffenheden in het wegdek absorbeert. Zoals al eerder gezegd: dit zal op de lange termijn een uitstekende fiets zijn. En bij het van elke snelheid weer afremmen van de fiets met een geclaimd gewicht van 212 kilo droog met 51/49% gewichtsverdeling – 221 kilo rijklaar met halfvolle benzinetank – waren de Brembo Stylema remmen even onberispelijk als op een 200+ pk superbike met verlichting waarvoor ze zijn ontwikkeld. Ik moet toegeven dat ik daar op voorhand mijn bedenkingen over had, maar tegen de verwachting in bleken ze zeer bij lagere snelheden goed doseerbaar te zijn en Iets zegt mij dat deze LXP 9.5 straks menig dikkere fiets straks wel eens klop zou kunnen gevenhelemaal niet bijterig, maar bij doorremmen wel zeer goed te vertragen. Ook de 265 mm schijf achter had voor mij precies het juiste gevoel.

Dat laatste is vooral offroad super belangrijk, waar je de achterrem veel vaker gebruikt. Niet dat Brian een enorme Enduro-rit voor me had bedacht, maar op de korte sectie over onverharde wegen, afwisselend gravel en zand met diepe groeven en rotsachtig oppervlak, en… ondanks de ongekende Europese droogte… waterplassen. Mede ook omdat ik het zonder de Offroad modus moest doen moet ik je wel toegeven dat ik de LXP 9.5 in die sectie niet echt heb gepust. Staand op de voetsteunen merkte ik wel op dat de motor goed in balans en vergevingsgezind aanvoelt, waarbij het brede stuur perfect voor mijn lengte was voor wat de controleerbaarheid betreft, terwijl het ruwe offroad terrein door de lange veerwegen werd geabsorbeerd. Het was voor mij genoeg om me ervan te overtuigen dat dit hoogstwaarschijnlijk een superfijne fiets zal zijn op groene lanen en onverharde wegen, hoewel het echter oordeel op veel uitdagender terrein zal moeten worden bepaald.