Test: Yamaha NMAX 155

Het uitzicht is dus zowel van een afstand als vanuit het zadel zonder meer fraai. Het is een doordachte machine en dat merk je als je opstapt. Je hebt bijvoorbeeld best veel beenruimte, ik heb nog zeker 10 cm over tussen mijn knieschijven en het kunststof beenschild. De voeten kunnen recht op de horizontale treeplank, maar dan zit je met je hakken tegen het bredere stuk van de motorruimte aan en dan heb je ietwat X-benen. Het is comfortabeler om ze in het hoekje tussen de horizontale en de diagonale Effe de tank leeg rijden. Kippetje, denk je dan. Totdat je je realiseert dat 'ie knetterzuinig istreeplank te parkeren, dan zit je precies met de hakken in de slanke taille van de chassisstunnel, waarin ook de dop voor de benzinetank zit. Dat is nog een losse dop, dus bij het tanken moet je even uitkijken waar je die neerlegt. Zet je je voeten helemaal tegen de diagonale treden, dan zit het voor mijn lengte (1.82) net iets te krampachtig op het zadel, dat in eerste instantie oncomfortabel hard lijkt. Naarmate je er langer op zit merk je echter dat de deze consistentie juist veel steun biedt en lang vol te houden is. Dat komt ook door de ontspannen zitpositie. Je zit lekker rechtop. Het stuur zit goed binnen bereik en de hoek van de handvatten sluit prima aan bij je handen, zodat je een natuurlijke zitpositie hebt, althans, in de stad en op de buitenwegen. Als je ambitieus bent en de snelweg op wilt, dan merk je dat je wel wat wind vangt en je dus een beetje schap moet zetten. Al valt dat eigenlijk nog best mee en heel hard loopt de machine natuurlijk ook niet. Je zit dan wel veel in de spiegels te kijken of je op tijd naar links kunt om vrachtwagens in te halen, zonder snelle auto’s in de weg te rijden. Het zicht in de spiegels is redelijk, de leuk Maar daar hebben we wel een oplossing voor. Gewoon de rotonde wat vaker nemen. 150 meter per rondje, da's 6,66x rond per kilometer. Dat zijn dus nog erm... verdomd veel rondjes vormgegeven spiegels zouden wat mij betreft op iets langere stelen mogen staan, zodat ze hoger en iets verder naar buiten komen.

Halve stoeptegel

Weg van de snelweg is dus het devies. Na een dappere poging van 50 km vierbaanswegga ik verder over de secundaire wegen van dorp naar dorp, waar de NMAX 155 zich perfect thuis voelt. Hij is daarvoor vlot genoeg en heeft zelfs nog reserves om auto’s op 60 wegen vlot voorbij te steken. En dan is het blokje ook nog heel zuinig: inclusief de snelweg-volgas kilometers haalt hij een verbruik van 3,2 l/100 km, zodat je toch meer dan 200 km op het 6,6 litertankje haalt. Laat je de snelweg links liggen, dan moet 2,4 l/100 km haalbaar zijn. En waarom zou je niet, want daar is het echt leuk rijden met de NMAX 155, want hij is enorm wendbaar. Je kunt hem bij wijze van spreken op een halve stoeptegel keren: op een smal weggetje draai je moeiteloos om. Do you think I'm sexy?In sneller genomen bochten stuur hij eveneens enorm scherp. Bij het opdraaien van rotondes leg je hem zonder moeite van de ene kant op de andere kant en blaas je meteen vol gas met een hoog tempo en de rotonde weer af. Op lange doorlopende bochten kun je hem eveneens goed mikken. Hij blijft stabiel, maar toch kun je ook nog heel gemakkelijk van koers wisselen om snel ergens omheen te rijden als dat nodig is.

Gyroscoop

De wendbaarheid krijgt de NMAX 155 van zijn lage zwaartepunt en van zijn kleine wielen. Hij heeft een 110/70-13 voorband en een 130/70-13 achterband. Kleine wielen hebben nu eenmaal een laag gyroscopisch effect en dat betekent dat het weinig kracht komt om ze een andere richting in te dwingen. En dat vertaalt zich in een sublieme wendbaarheid. Daarbij voel je ook nog redelijk goed wat er onder de wielen gebeurt: de veerwegen zijn met 100 mm voor en 90 mm achter beperkt, maar de vering is soepel en bouwt progressief op, waarbij er niet al te veel demping is. Het resultaat is dat de motor zich op korte oneffenheden vrij soepel gedraagt. Op een klinkerweggetjes rijdt hij heel mooi vlak over alle steentjes heen. Het moet een echter geen kinderkopjes worden – zoals in de straatjes van het Brabantse Grave – want dan houdt de vering het niet bij en stuiter je over de weg. Het voordeel van die korte veerwegen is dan weer dat de scooter lekker strak blijft bij het remmen. De enkelzuigerremklauwtjes grijpen redelijk aan op de 230mm-remschijven en leveren voldoende remkracht als je doorremt. De linker hendel, laat het achterwiel zelfs vrij snel piepen, waarna het ABS zorgt dat de gepoetste kant boven blijft.