Dubbeltest: Yamaha MT-125 en MT-03

Eenmaal de plichtplegingen achter de rug, kunnen we eindelijk de heuvels in. Al snel komen we op een weggetje dat we normaal gesproken te krap en te smal zouden vinden, maar eigenlijk best wel heel erg uitstekend past bij deze motor. Je zou willen dat je hier een huis hebt, zodat je je tenminste elke dag uit kunt leven. Goed nieuws: Benidorm is van oudsher een bijna Nederlandse enclave, dus er zullen vast medelanders zijn die hier inderdaad een adresje hebben. Alleen of die nog geïnteresseerd zijn in een MT-125? Wat, geen kneedown? Nee, iets met verkeer en wisselende ondergrond. Ook al zit je op een verlaten universiteitscampus een rotonde af te draaienDesondanks rijden we lustig verder en wanen ons al snel in onze eigen versie van de Isle of Man TT, Pikes Peak en Rondje Mallorca in één. Kappen en draaien tot je er misselijk van wordt en ook heuvelop stelt het motortje –mits je in de juiste versnelling zit- niet teleur. Eigenlijk is dit te leuk om ooit mee te willen stoppen, maar we zullen wel moeten.

En wat is daarvoor een betere reden dan te kunnen overstappen op een minstens twee keer zo sterke, ‘zware’ 300? Zeker hier in de omgeving, waar we dus nog niet koud vanaf gestapt zijn, moet dat met de MT-03 nog minstens zoveel leuker worden, toch?  

Enige wat we wel graag willen is een iets ruimere route, om het volle potentieel van ook deze motor te kunnen benutten. Geen enkel probleem, want dat is ook precies wat we krijgen. En omdat het lijkt alsof de voorrem van de MT-03 net iets meer beet heeft dan de 125, kan ik er ook nóg wat beter voor gaan zitten. Overigens was dat waarschijnlijk een dingetje tussen mijn oren, collega’s waren zeer te spreken over de radiale rem op de A1 motor. Hoe dan ook is het vooral in het begin een genot om met deze motor op pad te mogen, precies vanwege het extra vermogen. Qua zitpositie zou ik zelfs bijna de 125 prefereren, die is net wat actiever en vooral meer ‘op’ dan de MT-03, maar dat stoort verder niet enorm veel. Het ding heeft er zin in, wij eveneens. Let’s go. En na het verplichte geploeter door de stad, opent de weg zich en kunnen we ons overgeven aan kilometers geslinger. Wel oppassen daarbij, het asfalt is van erg wisselende kwaliteit, waardoor een glippertje regelmatig voorkomt. Niet echt best voor het zelfvertrouwen, maar goed. De voorrijder weet het ook en wij kunnen dus aan zijn snelheid oordelen hoe goed het gaat. Zet hier eens een willekeurige 600cc naast of zo, waarom niet?Tweede factor is het verkeer, dat hier nog rijkelijk aanwezig is. Dat betekent dat we soms worden opgehouden door tegenliggers, zeker als het op inhalen van verkeer aankomt. Het is niet anders. Onze voorrijder lijkt het weinig uit te maken en weet overal gaatjes te vinden, in te halen en ons te seinen of er nog meer verkeer aankomt of niet, zodat wij op onze beurt ook vlot langs het obstakel kunnen. Zo blijft ons tempo leuk genoeg en zo veel mogelijk op het niveau dat de MT aankan. Grote verrassing hierbij is overigens dat we in onze groep als hekkensluiter nog een verdwaalde 125 hebben, die zich verbazend goed vastbijt. Alleen op topsnelheid en bij flinke klimmen moet deze zijn meerdere erkennen, maar op de slingers kunnen we onze vermogensurplus niet voldoende inzetten om echt een verschil te maken. Bovendien heeft de 125 een paar kilo gewichtsvoordeel, wat de rijder goed weet toe te passen. Zo zie je maar weer. 

Uiteindelijk valt er ook niet echt veel nieuws te vertellen, aangezien de motor nog grotendeels gelijk is gebleven aan z’n voorganger. Wat overigens niet wil zeggen dat het geen goede motor is, integendeel. Bovendien zijn de paar wijzigingen die er wél zijn, zeker een aanvulling. Het display is goed afleesbaar en informatief, de zithouding is minimaal anders, maar toch net een klein beetje leuker en de wegligging heeft het nooit aan gelegen. Qua ruimte heb ik hier en daar een paar langere Ik hou er van als een fabrikant z'n kleurstelling op mijn helm aanpastcollega’s gehoord over hun bovenbenen, maar daar kan ik zelf niet over meepraten. Ik kan mezelf wel heerlijk schrap zetten tegen de ‘vleugels’ van de tank, wat ik dan ook regelmatig doe. Die tank is wel iets anders gevormd, dus dat mag je ook wel als verbetering zien. Maar verder is het gewoon, heel simpel, een goed ding. 

Nou is het wel zo dat je zoiets zult moeten vergelijken met de concurrentie, wat ik dan ook graag eens zou willen uitvinden, zeker als die concurrentie inmiddels bijna allemaal een grotere cilinderinhoud heeft. Maar zoek je gewoon ‘een goede A2 motor’ en ben je gewoon weg van de looks van de MT, laat je dan vooral niet tegenhouden.