Test: SWM Superdual X

We hebben d’r wel iets mee, met van die kleine Europese merken die op een of andere manier hun stempel hebben gedrukt op de motorgeschiedenis, maar ergens vorige eeuw het loodje hebben moeten leggen als gevolg van mismanagement en de oprukkende Japanse suprematie. Je mag er op wachten, maar dan héb je ook watKleine merken die door ondernemers met motoren in hun hart weer een nieuw leven in worden geblazen en als outsiders zich staande proberen te houden in de motorindustrie. Zeker wanneer het van die bijzondere verhalen zijn als SWM. 

Nu is de geschiedenis van het ‘oude’ SWM nog geeneens zo bijster interessant, maar de wederopstanding des te meer. En dus waren we razend enthousiast toen de 2014 EICMA in Milaan werd verblijd met de revival van het Italiaanse SWM, dat oorspronkelijk in 1971 nabij Milaan door Piero Sironi en Fausto Vergani werd gelanceerd als SV.VM (Sironi Vergani Vimercate Milano), maar als SWM werd geschreven. SMW maakte naam en faam op het vlak van Trial, Enduro en Motocross. Al in 1972 was het Italiaans Motocross kampioenschap in de 125c een feit, een jaar later werd de productie van lichte motorfietsen tot 125cc met Sachs tweetakt motoren opgestart. Nou noemen ze zo'n GS wel vaak een tractor, maar eh... dit komt er eigenlijk veel dichter bij! En dat is een complimentDe Speedy Working Motorcycles wonnen de wereldtitel in de Trial en meerdere Italiaanse kampioenschappen in Motocross en Trial, maar ondanks de racesuccessen en de latere switch naar Rotax motorblokken ging SWM in 1983 failliet. 

Een sprong in de geschiedenis brengt ons naar het jaar 2014, het jaar dat SWM uit haar as herrijst en op de Milanese motorshow een nieuwe line-up van maar liefst 6 motoren presenteert. Daarmee lijkt de cirkel weer rond, maar voor het complete verhaal zullen we weer terug in de tijd moeten gaan. Naar het jaar 1987 om precies te zijn, het jaar dat Cagiva de motorendivisie van Husqvarna van de Zweedse eigenaren overneemt en de productie naar haar fabriek in Varese in Italië verplaatst. Vier jaar later werd door Cagiva ook het merk MV Agusta opgekocht en veranderde de naam van het moederbedrijf in MV Agusta Motor S.p.A.

In vijftien jaar tijd groeit Husqvarna onder de MV paraplu, tot in 2007 BMW op de deur klopt en Husqvarna van de Italianen overneemt om voet binnen de deur te krijgen in de offroad markt. De Duitsers hebben groten plannen met het van oorsprong Zweedse merk en al in het eerste jaar wordt op
Meer dan dit hoeft het wat display niet te zijn bij een Enduro. Alleen, dit is geen Enduro maar een Allroad

Mochten de knopjes je bekend voorkomen? Kijk voor de grap eens bij een andere Italiaan (om de hoek)

Het rekje en de ophangbeugels voor de optionele kofferset misstaan de Superdual niet. Zit is minder hoog dan de cijfers doen vermoeden

Laat design maar aan Italianen over. Offroad ABS, dus achter uit te schakelen de nieuwe ontwikkelingsafdeling werk gemaakt van een nieuwe lijn aan straatmodellen, op basis van het frame en de paralleltwin van de F 800 GS, en wordt in Biandronno aan de westkant van het meer van Varese een compleet nieuwe fabriek uit de grond gestampt. Om de kosten binnen de perken te houden worden sommige onderdelen in China uitbesteed. 

Ondanks de vele investeringen die BMW in Husqvarna doet is het huwelijk tussen de twee geen lang leven beschoren en in 2013 wordt het dan 110-jaar oude Zweedse merk weer in de verkoop gedaan, teneinde de focus te kunnen verleggen naar de snelgroeiende scootermarkt en elektrische mobiliteit. Husqvarna wordt overgenomen door het Oostenrijkse Pierer Industrie AG, het bedrijf van Stephan Pierer waar ook KTM onder valt. In tegenstelling tot BMW heeft Pierer echter geen enkele interesse in de line-up van Husqvarna, noch in de slechts 4 jaar oude fabriek, maar is het hem enkel om de Husqvarna merknaam en het dealernetwerk te doen. 

Dus was daar ineens een moderne motorfabriek met geschoold personeel dat buitenspel werd gezet. Inclusief de befaamde engineer Ampelio Macchi, die een lange geschiedenis met Italiaanse motoren heeft. Om je een beeld te geven: bij Aprilia was Macchi verantwoordelijk voor de waanzinnig vette 450cc en 550cc SXV (Supermoto) en RXV (Enduro) V-Twin motoren die (als ze heel bleven) voor behoorlijk wat opschudding wisten te zorgen, bij Ik ga op reis en ik neem meeHusqvarna was hij onder andere verantwoordelijk voor alle ‘rode-kop’ Huskys. Op haar eigen website claimt SWM dat Macchi een rol heeft gespeeld in 46 wereldtitels met Husqvarna en vijf met Aprilia. 

En dat brengt ons weer terug in het jaar 2014, als diezelfde Ampelio Macchi met steun van de Chinese Shineray Group de rechten van enkele pre-BMW Husqvarna’s en de nog glimmende fabriek in Italië overneemt en de merknaam SWM een nieuw leven inblaast. Op de EICMA in Milaan in november dat jaar worden maar liefst 6 nieuwe modellen gepresenteerd, waarvan het eerste model, de RS650 R op 8 juli 2015 van de productieband rolt. De RS650 was in feite een 2009 Husqvarna TE610, maar dan met een verbeterd EFI benzine-injectiesysteem. Een truc die door Macchi in feite over de hele range met 300, 500 en 600cc eencilinders werd uitgehaald. Om te voorkomen dat in feite oude Huskys voor KTM prijzen op de markt werden gezet werden veel onderdelen in China geproduceerd, terwijl de ontwikkeling, het testen en het grootste deel van de productie in Italië bleef. De RS 650 R werd gevolgd door de Superdual, die in twee varianten (de offroad georiënteerde Superdual X en de straat georiënteerde Superdual T) op de markt werd gezet. In een notendop een RS650 R, maar dan voorzien van een windscherm, een grotere tank en de voorbereiding op (optionele) zijkoffers, waarmee SWM zich richtte op een breder publiek.