Nadere kennismaking Vespa Museum, Primavera en Sprint S

Italianen en hun motorpassie, zoiets is werkelijk ongekend voor enig ander merk of nationaliteit. Dat zie je in Bologna, dat zie je in Tavullia, dat zie je in Mandello –misschien nog wel het best van allemaal- maar dat zie je ook in het kleine plaatsje Pontedera, vlakbij Pisa. Hier ligt al sinds het begin de fabriek van Piaggio, tegenwoordig moederbedrijf van Vespa. Maar ook het overkoepelende bedrijf achter Aprilia, Moto Guzzi, Gilera en nog enkele namen. De fabrieken daarvan liggen nog gewoon op de plaats waar ze ontstaan zijn, maar de namen vallen wel onder de vleugels van Piaggio. En dus is dit uitgerekend de beste locatie voor een museum. Met een zo grote historie als deze merken tezamen hebben, ben je het haast verplicht. 'Wat doen we met die trein?' 'Weet ik veel, voor mijn part ram je 'm door de pui'Maar kun je ook flink uitpakken. Als je tenminste de ruimte hebt, want daar schortte het nog aan. Het oude museum barstte redelijk spectaculair uit z’n voegen, ver voordat men kon laten zien wat ze graag zouden willen. Daar is nu een eind aan gekomen.

Door slim te reorganiseren is het museum nu, in het zoveelste jubileumjaar, bijna twee keer zoveel ruimte ontstaan. Loop er doorheen en je ziet niet eens hoe ze dat gedaan hebben, maar dat is het resultaat van slim gebruik maken van de ruimte. De entree, met prominent in beeld een oud treinstel dat hier ooit ook nog uit de fabrieksdeuren is komen rollen (waar hebben we dat meer gezien? Kennelijk is Piaggio niet de enige die van veel markten thuis is), is nu het centrale punt geworden, met twee vleugels die naar elke kant uitstrekken. Hier kun je kiezen tussen drie gedeeltes: een ruimte ingedeeld voor de algemene zaken, waar een enkele historische Gilera geflankeerd staat met een Aprilia RSV, Guzzi MGX, Piaggio APE en een toekomstvisie. Deze ruimte oogt nog het meest ‘tijdelijk’ en kan snel ingeruimd worden voor wisselende exposities. Kies je voor de rechterzijde, dan word je meegenomen in de roemrijke historie van alle merken onder de Piaggio vlag en sta je oog in oog met iconische machines uit het verleden.
Bij de ingang word je verwelkomd door het nieuwste wat er uit de fabrieksdeuren komt rollen

In de loop der jaren is menig kunstenaar aan de haal gegaan met de scooter. Een bonte  verzameling staat ook uitgestald in een hoekje

En niet te vergeten aandacht voor speciale doelen Een boel hiervan ken je terug van posters en foto’s van beroemde coureurs. En nu sta je oog in oog met het origineel. Van racewinnaars tot recordbrekers, ze staan er. De collectie staat in chronologische volgorde, dus hoe verder je loopt, hoe moderner de motoren worden. Van de Aprilia’s van Rossi en Biaggi, via de superbikes van Noriyuki Haga en Colin Edwards, naar de eerste MotoGP machines. Een apart eiland is ingedeeld voor Gilera racers, met een prominente plaats voor de laatste Gilera tot nu toe, de bekendste: de 250cc racer van Marco Simoncelli. 

Aan de andere kant staat een rij Gilera productiemotoren, waarbij een paar heel unieke. Knappe jongen ze allemaal kent. Sommige modellen hebben het nooit tot in Nederland gehaald. Daar weer achter een rij APE modellen door de jaren heen en nog meer.

Maar de meeste ruimte is wel ingedeeld voor de Vespa’s. Had je die misschien nog gemist in de andere zaal, dat komt doordat ze hun eigen ruimte hebben gekregen. En wat voor een ruimte. Van de allereerste Vespa uit 1946 tot de nieuwste en alles er tussenin, als je nooit een voorstelling hebt kunnen maken hoeveel verschillende er in zoveel jaar tijd zijn gemaakt, dan kun je dat nu in een oogopslag zien. En uiteraard is ook hier ruimte voor speciale modellen. Kunstprojecten, recordpogingen, een helikopter, een reuze Vespa, noem maar op. En vanzelfsprekend veel aandacht voor de jubilerende Primavera, pal in het midden van de zaal. Naar dat is nu, wie weet wat de volgende jubilaris zal zijn. Ja oké, dat weten ze hier sowieso heel goed en het is ook op te zoeken. Hoe dan ook, ben je een Vespaliefhebber, dan moet je een keer hier geweest zijn.