Test: Honda Rebel vs Kawasaki Vulcan S

Als Ed de volgende morgen op komt dagen heeft hij duidelijk de stand van de voetsteunen van de Rebel ook opgemerkt. Hij is er alleen nog niet helemaal van overtuigd en dus neem ik de motor van hem over. Al snel blijkt dat hij de term Je houdt het niet tegen... als vanzelf komt het kin in je naar boven en ga je gekke dingen doenRebel wel begrepen heeft, als hij op de Kawa niet kan ophouden met overbodig gas geven bij het rode licht… het ding is uitgerust met een aftermarket uitlaat en dat is blijkbaar toch weer sterker dan hemzelf. Ach, het is ‘m gegund.

Het duurt namelijk niet lang meer voordat we van de snelweg af draaien en het echte werk kan beginnen. Wat me overigens niet eens tegenvalt tussen het snelverkeer, ook de Rebel kan nog best meekomen op tempo. Iets minder comfortabel en van onderuit als de Kawa, die is toch merkbaar sterker en beter gegeard voor dit werk, maar zo gek is het op de Honda ook weer niet. Toch zet ik m’n geld op waar het telt: de wegen die komen gaan.

En wat de één doet...

Nou scheelt het altijd als je de weg kent. Waar een ander soms inhoudt of een verrassing over het hoofd ziet, kun je met enige voorkennis veel beter gebruik maken van de weg –op voorwaarde dat je weet wat je doet en wanneer, zoals in ons geval doordeweeks en overdag een route te nemen in plaats van in het weekend, dat scheelt enorm veel verkeer- en dus heel makkelijk doen alsof je sneller bent.
Honda houdt het op een kruising tussen klassiek en modern, met stijlelementen van beide

Het zijn de details. Kaal achterspatbord, aparte plaatsen voor contact en stuurslot Dat lukt vaak, maar niet altijd. En inmiddels al enige jaren ervaring met Ed hebbend weet ik dat dat hem nog nooit heeft tegengehouden. Zo is dus alsnog mijn verbazing best groot als hij niet in mijn spiegel blijft, maar daadwerkelijk kleiner wordt: hij kan het niet bijbenen! Reden te meer voor mij om nog een tandje bij te steken, want de Honda kan makkelijk nog harder.

“Gast… dat is gewoon geen eerlijk vergelijk meer! Die Rebel gaat me er vandoor, niet normaal!” Mooi, dan is mijn opzet geslaagd. Eindelijk die Smits een poepie laten ruiken! En me kapotgelachen onderweg, want van enig oneigenlijk gebruik was wel een soort van sprake. Of niet, want uiteraard wist ik al dat de Rebel er serieus vandoor kan als je er goed voor gaat zitten en de Honda PR zegt het zelf ook: fun to ride slow, fun to ride fast’. Dus ze weten het zelf ook. Maar dat de sterkere Kawa het verlies in de bochten (grondspeling) niet goed kan maken op de rechte stukken, dat hadden we niet verwacht. Dat verbaast niet alleen mij, maar ook Ed als het zijn beurt is geweest op de Rebel. Kleiner ja, lichter ja, maar zoveel sneller? 

En het is echt niet zo dat de Vulcan heel erg het onderspit delft. Als we gaan sprinten is de Kawa eerder weg en weet een bescheiden gaatje te slaan alvorens het verplicht opschakelen de verdere schade beperkt voor de Honda. Dus longinhoud heeft ‘ie echt wel. En als we toch bezig zijn, wheelies maken ze allebei, als je er een beetje (flink) je best voor doet.
Zucht.... heb je hem weer. Je kunt wel maximaal los met deze dingen, gevaarlijk hoog zal nog moeilijk worden En nog redelijk safe ook, want voordat je met deze motoren het balanspunt bereikt is de puf er al lang weer uit.

En ze hebben nog een andere onverwachte eigenschap: je wordt er enórm melig, brutaal en baldadig van. Onder die noemer kunnen we waarschijnlijk ook wel Ed z’n ontdekking scharen. ‘Joh, wist je dat de Kawa uitschakelbaar ABS heeft?     …je hoeft alleen maar een burn-out te maken en hij snapt ’t niet meer’ buldert hij en demonstreert het direct nog een keer.

Maar is er dan geen keerzijde? Is het echt alleen maar pret en fun? Nou… dat is eigenlijk precies het punt. De Rebel is zo speels en lichtvoetig, dat het je moeite kost ‘m serieus te nemen. En al is dat een kwestie van smaak, toch bekruipt ons het gevoel dat de Rebel
Dat ruitje scheelt dan wel weer wat op de snelweg. Cockpitje is natuurlijk nauwelijks anders dan z'n familie

Die uitlaat, tja... Ook dit blok is hetzelfde als de familie, maar is iets meer verstopt
misschien niet voor iedereen is. Dan is de Vulcan toch al een stuk volwassener. Door z’n afmetingen, massa en zithouding kijk je al direct heel anders naar de Vulcan: deze oogt en voelt forser, massiever, terwijl je er met een beetje moeite toch bijna net zo vlot mee bent. Bekijk het vanuit het oogpunt van de Kawa en je zou zeggen dat je de Rebel bij kunt houden… op de meeste routes. En die paar keer dat de Honda op bekend terrein is en zich door de bochten flikflakt, ach, het is ‘m vergeven. Dat compenseer je snel genoeg. Jonge honden moet je los laten rennen.

Punt is: hoewel je natuurlijk alle plezier kunt en mag hebben als je zou willen en ik een groot voorstander ben van fun onderweg –motorrijden is immers al speciaal genoeg, dat mag je best koesteren- zullen veel motorrijders ook best happy worden van af en toe een eh… meer volwassen insteek. Rustig rijden, niet hoeven worden opgejaagd,
Ga je weg met de stichting, dan vraag je er ook een beetje om. Was getekend, het tuig van Motorfreaks

Toch zit er wel een lijntje in hoor. En lelijk kun je het ook niet noemen gewoon helemaal zen je blik op oneindig. En dat kan de Rebel wel, absoluut wel, maar dat kan de Kawa gewoon beter.

Neem bijvoorbeeld een heel normaal scenario: een snelwegritje. Komt vaker voor dan we leuk vinden en dan is het wel zo lekker als je er goed voor zit. Nou had Ed daar na zijn eerste rit een goede opmerking over: hij wenste op de Honda een set forward controls zoals de Vulcan wel heeft. Tegelijkertijd had ik juist gehoopt dat de voetsteunen van de Kawa iets verder naar achter stonden, vooral voor een nog eerlijker vergelijk, maar stiekem ook omdat ik wist wat er nog komen zou. Een dagje snelweg rijden met de Rebel later kan ik zijn idee echter best beamen. Wil je lang goed kunnen zitten, dan moet dat relaxed kunnen. Op de Honda zitten de voetsteunen dan net op een plek waar je toch continu een beetje aan het vechten bent met de rijwind. Heb je op een naked ook geen last van, maar dat komt doordat de steps dan juist nog verder achterwaarts staan. Dan kun je je schrap zetten. Op de Vulcan kun je juist veel beter relaxen, waar op lange tochten ook veel voor te zeggen is. Dat is echt een geldig punt.