Test: Yamaha Waverunner

Nooit gedacht dat ik dit nog eens zou doen. Nou kom ik van tijd tot tijd wel eens in aanraking met motoren die tot de verbeelding spreken, onbereikbaar of onbetaalbaar voor de meesten, maar op de een of andere manier is dat nog wel een beetje goed te praten onder het idee ‘het is toch je werk’. Hoezo totaal wat anders, d'r zit toch ook een motorblok in?Maar dat ik ooit nog eens terecht zou komen op een Waverunner…. Voor mijn werk… nee. Dat had ik niet voorzien.

Toch sta ik hier in de meest eh.. afwijkende werkkleding tot nu toe en moet ik toch echt aan de bak. En wat blijkt: tijdens de presentatie zijn er meer overeenkomsten dan je zou denken. Natuurlijk zijn ook deze dingen ontwikkeld door engineers en daar kun je diep op ingaan, zoals bij een willekeurige motorfiets ook gebeurt. Gaat het dan over motoren, standaard aanwezige functionaliteiten, frame en vering, nu gaat het over motoren, standaard aanwezige functionaliteiten en design en constructie van de onderkant. Hetzelfde, maar dan anders. Ook deze dingen hebben hi tech, dus ook hier valt zat over te vertellen. Toch vind ik het moeilijk te geloven dat de mensen om me heen, de professionals van vaarmagazines en alles weten over boten,hier net zo serieus over zitten te doen terwijl ze de volgende morgen toch echt wel met een funproduct los moeten. Als Yacht Vision hier een item over zou maken, zou het ook knettersaai worden. Zo zie ik het dus niet… zo kan ik het niet zien. Alleen burnouts zijn wat lastigerIk zie zonvakanties op foute stranden, een half uurtje zo’n ding huren om indruk te maken op je nieuwe vlam, ik zie parasailers, ik zie surfers in metershoge golven. Hoe dan ook, ik zie hier de serieuze kant maar heel moeilijk van in.

Dat trekt snel bij als de presentatie induikt op de technische kant. Logisch dat de onderkant van zo’n ding zo belangrijk is en dat is dus ook al lang geen polyester meer. Voor de Waverunners heeft Yamaha een mooie “stans” techniek ontwikkeld, waarin de hulls dus in één keer in een gigantische pers gevormd worden. En daarmee kun je dus enórm experimenteren. Nee, dat is niet helemaal correct. Voordien kun je naar hartenlust experimenteren met de vorm – en dat is dus millimeterwerk-, heb je eenmaal de vorm bepaald dan zorgt deze fabricagemethode ervoor dat elk exemplaar honderd procent hetzelfde is. Wat je wel kunt variëren is de Maar daar staan weer andere dingen tegenover om de blits te makensamenstelling van het materiaal en dat gebeurt dus naar hartenlust. En dus, zoals het ook bij tweewielers gaat, zijn de meer high performance exemplaren voorzien van lichtere en sterkere exemplaren en kan de prijs gedrukt worden voor de instapmodellen met goedkopere, maar als gevolg ook ‘eenvoudiger’ variaties.

Nou is Yamaha wat de Waverunners betreft al heel goed vertegenwoordigd, voor elk is er wel wat wils. In een nichemarkt is dat toch al bijzonder genoeg, zoals wij er van buitenaf naar kijken is het toch al snel hetzelfde. Maar dat blijkt dus toch nog flink uit te maken! Ook qua prijs trouwens, zoek het maar eens op…. Anyway, voor 2017 zijn er zomaar even vijf nieuwe bij gekomen. Of liever drie categrorieën met onderling nog wat verschil. Zo is er de EX instapklasse die voornamelijk voor de fun en het speelse gaat, de FX en VX modellen die alle luxe aan boord hebben die je je kunt En dan is dit nog maar de instapper... bedenken en ‘omdat we toch bezig zijn’ heeft men ook meteen een kant en klare racer in elkaar getoverd. Een beetje superbike achtig, oftewel het krachtigste blok in het lichtste pakket, gecombineerd met stuureigenschappen waar je pas echt wat aan hebt als het er echt op aan komt.

Hoeveel hebben we het dan over? Och, zo’n 250 pk…. uit een 1800cc viercilindermotor, mét supercharger.  Dat is inderdaad meer dan wat een motorfabrikant nog standaard op de weg durft te zetten. Althans, voorlopig. En het andere verschil: ik heb geen vaarbewijs, maar dat schijnt ook niet uit te maken. Nou goed, dat kan een uitzondering zijn, maar ze laten me er wel gewoon mee tekeer gaan. Puik.