Test: Yamaha Waverunner

Dan de Waverunners zelf. Ooit eens op gezeten? Dan weet je hoe het ongeveer werkt. Zo niet, dan sta je voor een verrassing. Nou schieten die dingen sowieso altijd wel aardig op, als ze zo standaard zijn als dit (dus weet ik veel… kan zijn dat een verhuurder ‘m wat makker maakt) , maar het geheim zit ‘m in de werking van de aandrijving. De motor slurpt water op en spuit dat er met Viercilinder met supercharger, 250 pk. Waar doet me dat aan denken?flinke kracht weer uit aan de achterkant via een draaibare uitlaatjet. Voilá, hebben we meteen de naamgever van dit soort machines te pakken. Maar goed, die waterstraal zorgt dus voor aandrijving én voor besturing en dat is belangrijk.

Dat is belangrijk, want dan kun je ook begrijpen dat ’t ding niet stuurt als je geen gas geeft. Voordeel is wel: als je rechtuit geen gas geeft, rem je nog redelijk snel af. Maar dat sturen… net zo snel als je vooruit geduwd wordt, stuwt zo’n ding dus ook links danwel rechtsaf. En dat is nog al heftig. Die onderkant samen met de aandrijving zijn een combinatie van dodelijke precisie en bovendien spoorvast als een stoomlocomotief. Niet normaal. Dat betekent dus ook dat als je het stuur omgooit, je er maar beter op ingesteld kunt zijn, anders kun je vissen tellen en terugzwemmen. En opstappen en opnieuw beginnen, dat wel natuurlijk. Zelfs daar heeft Yamaha aan gedacht: een opklapbare opstaphulp zodat je niet als een gestrande zeehond niet meer weet hoe je je eigen vaartuig opgeklommen komt.

Goed, heb je dat eenmaal onder de knie, dan kun je er al veel meer mee. Vallen is niet direct het einde, het blijft immers watersport. De oplossing is: hangen alsof je leven er van af hangt. En dat klinkt bekend! Met de schouders vol in de bocht en gebalanceerd stuur en gas (wel he? Wat hier nou precies Cruiser aan is, geen idee, gewoon knallen met die bendeHeel  bekend toch?) begint het niet zomaar leuk maar zelfs echt supervet te worden. Dit is het betere werk! En met die wetenschap kunnen we nu eens echt gaan Waverunnen. Power!!

Nou is het niet zo gek dat het schema steeds korte sessies van twintig minuten toelaat, want een actieve sport als deze is nogal vermoeiend. Ook goed, even ademhalen en een kop koffie tussendoor en we kunnen weer. Knallen met die bende. Zoals gezegd zijn er een aantal nieuwe modellen voor komend loopjaar (geen idee eigenlijk of dat net zo werkt als bij motoren), oplopend in klasse. Er is de instapklasse EX, aangedreven door een 1044 driecilindermotor, dan een aantal modellen die niet nieuw zijn en dus niet aanwezig, en dan de toppers: de VX Deluxe met de 1800cc viercilinder en de allergrootste: de FX Cruiser met alles er op en er aan. Grootste van allemaal, meest luxueus van allemaal, alle toeters en bellen, een enórme bergruimte, stabieler dan alle andere, echt de limousine van deze watervoertuigen. Een wheelie, maar dan andersDat weegt wat, dus wordt die uitgerust door de viercilinder met compressor. En dat scheelt een pak: net zo snel als de lichtere VX, sneller dan de EX. Als je nog eens een vluchtelingen-taxidienst zou willen beginnen, neem deze dan maar.

En dan… is er nog de volledig van de pot gerukte, schuimbekkende, hondsdolle GP 1800. Precies datzelfde blok als de FX, maar dan ontdaan van alles wat ‘m langzamer zou kunnen maken. Dat is echt letterlijk een raket voor op het water en daarmee de meest indrukwekkende machine met een straatlengte. Holy mozes, wat een kanon. Maar nog steeds is het niet onhandelbaar en na verloop van tijd is het eigenlijk wel zo leuk. Was ik begonnen op de VX en daar enórm van onder de indruk, vervolgens het FX slagschip met meer vermogen, meer luxe en een ‘wegligging’ waar je U tegen zegt, werd het daarna eigenlijk een stuk meer ‘fun’ met de kleinere, maar ook hanteerbaarder EX jongens. Lichter, dus ook handelbaarder en zelfs een soort van los te springen op de hekgolf van een ander. Dit is wel een beetje Mogen ze van mij best vaker doende essentie van het varen met deze dingen en de funfactor maakt het mindere vermogen dan ook ruimschoots goed. juist met deze dingen is het niet alleen om hard rechtuit gaan, maar net zo veel om het sturen en spelen. Klinkt bekend? Niet echt vreemd…

Maar die GP 1800, mán… opvallend is dat uitgerekend deze Waverunner minder spoorvast aanvoelt als de anderen. Als je ‘m echt lomp een hoek omgooit, lijkt er meer zijwaarts te glijden dan bij de anderen, terwijl je wel de supersterke waterjet van de dikke motor hebt. Maar wat zeiden ze bij de presentatie ook: het gedrag van de GP1800 is aanpasbaar: afhankelijk van waar je je gewicht plaatst is ‘ie juist stabieler of wendbaarder. Logisch ook, want dit is de machine waar Yamaha komend seizoen aan races mee gaat doen (waar ze overigens al herhaaldelijk kampioen geworden zijn), dus zie het als de nieuwe R1 voor komend jaar… maar dan anders. Dan krijg je dus nóg meer hi tech en is een variabel vaargedrag natuurlijk appeltje eitje. Maar het is dus ook echt te merken. Het zadel is laag genoeg om met een klein beetje moeite de knie plat op de treeplank te drukken en dan wordt de overeenkomst pas echt spookachtig: veel vermogen, scherp sturen, zitten op een zadel, knietje aan de eh..vloer, veel dichter bij motorrijden op het water kom je niet. En man wat is dit gááf!!!