Test Yamaha MT-09

Het zou je maar gebeuren: maak je een nieuw model op basis van een bestaande motor, schiet je nét even een tikje door en heb je dus meteen het originele model verdrukt tot ‘oud’. Precies wat de MT-09 overkwam met de komst van de XSR900, nota bene een retromodel wat dus technisch moderner is dan z’n oervader. Dat zou niet erg zijn, als het nieuwe model het oude zou vervangen. Maar dat is dus niet zo, dus is het wel een klein beetje noodzakelijk dat je de ander dan ook even een upgrade geeft om op z’n minst bij te tAls je nou nog niet ziet dat dit een nieuwe is, moet je toch eens naar je kleurinstellingen kijkenrekken, anders loop je toch een beetje achter de feiten aan. En daarom zijn we nu dus hier in Spanje, om de ‘nieuw-verbeterde’ MT-09 opnieuw te ontdekken. In het zonnetje zetten hoeven we weinig voor te doen, daar heeft Yamaha met de locatiekeuze voor gezorgd.

Nou is de MT uiterlijk, op een enórm opvallende kleurstelling na, nagenoeg niet veranderd. Dat is niet zo gek, want het is ook nog lang geen oud of verouderd model. Dat is wel eens anders geweest in de tijd dat we elke twee jaar een nieuwe supersport hadden en het voorgaande model er direct sterk achterhaald uitzag, maar gelukkig zijn we als motorrijder toch ietsje volwassener geworden en hebben dus een iets sterkere realiteitszin gekregen. Daarnaast is de MT dus ook gewoon goed ontworpen. Hier in onze gelederen is de motor in elk geval goed in de smaak gevallen door z’n afwijkende “typisch MT”-styling e 
Niks veranderd met vorige keer. Hoeft ook niet echt

Een triple is nou eenmaal altijd mooi
 
Je kunt het echt beter in het echt gaan bekijken, buiten in de zon.. anders komt het niet tot z'n rechtn dat werpt dus drie jaar later z’n vruchten af. Wel is er met de nieuwe kleurtjes voor een soort klap-in-je-gezicht-effect gezorgd, maar doe jezelf vooral een plezier en zorg dat je eerst de grijs-gele in het wild, bij daglicht, in de zon ziet staan. Meer zeggen we er niet over.

Na de XSR, die volgens opgave een paar kilo meer heeft over de MT, was het een heel leuk vooruitzicht weer op de originele triple te mogen stappen. Dát blok met díe rijeigenschappen, maar dan zonder retro en dus zo modern als ’t maar kan, dat zou toch het beste visitekaartje mogen zijn wat Yamaha in deze klasse te bieden heeft. En met een aantal andere triples in de deuropening kan dat alleen maar veel leuks beloven bij een vergelijkingstest. En dat moet dan haast wel een kunstje zijn voor de MT. In werkelijkheid ligt het iets genuanceerder, want de MT heeft wel een aantal nieuwe features overgenomen van de XSR, maar niet álle.

Nou heeft de MT-09 sowieso wel iets nieuwigers omdat ie niet hoeft mee te doen aan de retrohype. Dus hoeft er ook nergens een compromis gesloten te worden en zit de motor gewoon zoals de designers willen dat ie zit. Dus dat is een stuk dichter naar het balhoofd en een tikje lager dan die XSR waarvan we weten dat die juist met opzet wat meer klassiek geproportioneerd is. Alleen… die zit dan wel weer erg lekker, dus we laten het op een keuze die je zelf mag maken. Geen van beide zitposities is slechter dan de ander, ze zijn beide dik in orde. Je zit wel lekker actief op de MT en dat kunnen we goed gebruiken als we straks achter Raymond Schouten de kronkels rond onze verblijfplaats in duiken.