Test: Suzuki SV650 Scrambler

Als ik het stuur van onze gastrijdster heb overgenomen begrijp ik best dat ze zo laaiend enthousiast was, met name het rijgemak van de SV650 is ongekend. De zithouding is ontspannen en neutraal; de voetsteunen zitten precies waar je ze had verwacht, maar dan een ietsie hoger, maar echt storend is dat niet. Lagere voetsteunen was zeker ten koste van de grondspeling gegaan en ze zitten ook weer niet zo hoog dat het oncomfortabel wordt. Eigenlijk viel het alleen de eerste keer op, na vijf minuten rijden wist ik al niet anders meer.
Kleine knippers misstaan de Scrambler niet, de kentekenplaathouder is een grote verbetering ten opzichte van het origineel

De gaatjes in het uitlaatrooster zitten er al standaard in, maar een hoge uitlaat was nóg beter geweest. De kettingbeschermer is eigenlijk iets te kort

Geen super-stoppis power, maar voor een middenklasser voldoen ze prima. Aluminium plaatjes geven de SV650 een heel andere uitstralingHet bruin skai lederen zadel is aan de voorkant smal gevormd met 785 mm zithoogte laag genoeg om beide voeten vlak aan de grond te kunnen krijgen. Enkel het stuur had wat mij betreft wat breder en lager mogen zijn – voor dat betere Scrambler-gevoel, maar heeft nu in standaard trim zeer zeker wel z’n steentje bijgedragen aan die neutrale en ontspannen zit. Dankzij Low RPM Assist is wegrijden ook voor beginners kinderspel, met wegrijden wordt het toerental een fractie verhoogd op het moment dat je de koppeling loslaat, waardoor zonder gas wegrijden zelfs in vierde versnelling mogelijk is.

Ondanks dat de herfst inmiddels serieus zijn intrede heeft gedaan en het wat temperatuur betreft al een flink stuk frisser is, bieden de Dunlop Sportmax Mutant banden nog steeds meer dan voldoende grip en ook wat wendbaarheid betreft krijgt de band een dikke voldoende. Sterker, ik durf zelfs te stellen dat in veel opzichten de Sportmax Mutant de standaard Qualifier overtreft, maar tijdens de introductie hadden we al opgemerkt dat het op z’n zachts gezegd opmerkelijk is dat Suzuki als eerste montage voor een oude band als de Qualifier heeft gekozen. Dat de Sportmax Mutant zo positief verrast is eigenlijk niet vreemd. Het profiel heeft weliswaar op het oog een hoog-retro gehalte, maar in feite de band ontwikkeld als échte Supermoto band, een band om zo snel mogelijk van richting te kunnen veranderen en je helpt aan de juiste kant van de limiet te blijven, Hmmm, best een lekker ding volgens mij zoveel grip en feedback als de band genereert. Continue remmen, glijden en hard accelereren, dát is volgens Dunlop het speelveld van de Mutant, ongeacht of het nou droog of nat is, zelfs beperkt offroad gebruik is geen enkel probleem.

Dat Daniëlle zo enorm onder de indruk was van de souplesse van het motorblok heeft de SV650 niet alleen te danken aan de Low RPM Assist, de 645cc 90° V-Twin is gewoon het toonbeeld van souplesse. Het blok levert een topvermogen van 77 pk bij 8.500 toeren per minuut, vijf pk meer dan de oude Gladius, waardoor met gemak een topsnelheid van 200 km per uur wordt gehaald. Belangrijker nog dan het topvermogen, dat hoger dan de concurrentie is, is de manier waarop het koppel wordt afgegeven. Volgens opgave is het toerental waarbij het maximale koppel van 64 Nm wordt afgegeven met 8.100 toeren best hoog, maar vermogen en koppel worden mooi lineair opgebouwd, waardoor de SV650 terwijl ‘ie in toeren klimt alsmaar sterker wordt. Verwacht nu niet een acceleratie à la XDiavel, maar voor een middenklasse naked doet de SV650 het zeker niet slecht. Jawel, hij kijkt! Die wil vast wel een beschuitje met mij eten morgenvroeg Nu was dat bij de oude SV650 al niet verkeerd, laat staan de Gladius, maar de nieuwe SV650 had wel als handicap de beduidend strengere emissie-eisen van euro 4. Trouwens, over euro 4 gesproken, de nieuwe norm heeft geen negatieve invloed gehad op het geluid van de SV. Sterker, ik zou zelfs zweren dat de fiets veel gaver klinkt dan de oude Gladius.

Suzuki heeft de SV650 op de markt gezet als V-Twin Sports en dat is zeker geen loze kreet, zo hadden we in Lloret de Mar in het voorjaar al ontdekt en wordt nu in het najaar met deze Scrambler uitvoering opnieuw bevestigd. Eigenlijk is de motor van alle markten thuis. Super relaxt rijden is geen enkel probleem, het blok is zo soepel dat ‘ie vijftig in zes nog steeds slikt als Wieger Ketellapper, terwijl met hetzelfde gemak de SV flink op z’n staart kan worden getrapt en de motor je wederom niet zal teleurstellen. Zo goed als het blok is ook het rijwielgedeelte van de SV650,dat weliswaar een stuk meer budget is dan een GSX-R, maar waarbij Suzuki een goed compromis tussen comfort en sportief gekozen heeft. Ondanks dat het stuur voor sportieve naked begrippen iets breder had mogen zijn (zodat de zit iets agressiever was geweest) is de SV650 zo supergemakkelijk van richting te veranderen dat het wat hefboomeffectbetreft nu eigenlijk perfect is.

Naast dat de Scrambler gemakkelijk van richting te veranderen is houdt de retro-wannabe ook in snelle bochten mooi z’n lijn, het enige wat we aan de vering is op te merken is dat bij door boomwortels ophoog geduwd asfalt (en drempels op snelheid) klappen best hard worden doorgegeven. Zeker als je op dat moment ook nog eens de voorrem vol inknijpt wordt de ABS module meteen aan het werk gezet en merk je dat de SV650 de grens van z’n kunnen wel heeft bereikt. Over de remmen verder eigenlijk niets dan lof. Ja, voor wie met de SV650 aan de start van de Leightweight TT verschijnt zullen de remmen onderbemeten zijn en zou meer feedback en bite wenselijk zijn, maar voor de rest van de wereld zullen de remmen waarschijnlijk ruim voldoende zijn.