Test: Honda CB650F

Waren dat zojuist twee beren die met een pot honing aan de haal waren gegaan?

Het effect van de nieuwe filosofie is direct duidelijk als je het gas van de CB650F open trekt. Het blok mag dan 15 pk minder sterk zijn dan dat van de Hornet, het maximumkoppel is met 63 Nm bijna gelijk. En het komt al bij 8.000 tpm vrij, 2.500 tpm eerder dan bij de oude 600. Je merkt dan ook dat deze motor heel gemakkelijk van onderuit wegtrekt. Al vanaf 2.000 tpm gaat de motor er zonder protesteren vandoor. Je voelt hem dan steeds sterker worden, waarbij het blok bij 6.000 tpm nog eens even flink extra punch krijgt. En dan loopt hij heel gemakkelijk door tot boven de 10.000 tpm. Het is daarmee een bijzonder snelle Jelle, die eigenlijk twee gezichten heeft. Aan de ene kant is het een kalme, g
Eindelijk weer eens een creatief vormgegeven display. Ziet er veel leuker uit, toch?

De vormgeving en afwerking is prima voor elkaar

Remt best fel, de vering is een tikkie aan de stugge kantoedmoedige allrounder, die altijd trekkracht paraat heeft, in welke versnelling je ook de bocht uitkomt. Aan de andere kant is het een sportieve streetfighter, die met een loeiende vierpitter vliegensvlug vrachtwagens voorbij schiet en die op een dijk een moordend tempo kan aanhouden, daarbij geholpen door een heel fijn en kort schakelende versnellingsbak en een fijne, kabelbediende koppeling. Die heeft een kort aangrijpingstraject maar is desondanks goed te doseren. Het enige dat het soms wat lastig maakt om de grenzen op te zoeken is de gasreactie. Die is enorm direct, soms wat aan-uit. Dat is vooral lastig als je halverwege de bocht voorzichtig gas bij wilt geven, dat gaat dan met een schokje. Dat merk je ook als je met constante snelheid door een dorpje wilt rijden, dan reageert de motor soms wat schokkerig.

Macht

De Honda CB 650 F heeft zijn vlotte karakter niet alleen te danken aan zijn motorblok, maar vooral aan zijn enorme wendbaarheid. Er zijn maar weinig machines die zo gemakkelijk op een smal straatje te keren zijn en die net zo gemakkelijk en betrouwbaar sturen als je op snelheid bent. Dat heeft ook alles te maken met de zitpositie, die je veel macht over de motor geeft. Het zadel voor de rijder zit een stuk lager dan dat van de duopassagier, waardoor het lijkt alsof je in de motor zit. Toch is de zithoogte met 810 mm best hoog. Doordat de motor echter vrij smal is, kun je toch gemakkelijk met de voeten bij de grond. Het zadel zelf is tamelijk stevig, wat vooral op langere ritten prettig is. De voetsteunen staan redelijk sportief, ietwat hoog en recht onder zitting. Het stuur staat goed binnen handbereik, doordat het op kroonplaten met hoge risers is geplaatst. De handvatten zijn vrij dun, waardoor ook mensen met kleine handen ze goed kunnen vastpakken. De zithouding zelf is rechtop, ietwat naar voren leunend tegen de rijwind. Ben je een snelwegrijder, dan zul je desondanks graag het als optie leverbaar een fly screen monteren. Hier op de schitterende bergwegen boven Benidorm (een betonnen hel waarvan ik me niet voorstellen dat iemand daar vrijwillig vakantie zou vieren) is dat niet nodig en geeft de rijwind je op de rechte stukken juist een heerlijke snelheidssensatie. Nu zijn die rechte stukken hier nogal zeldzaam, het wegennet is meer een aaneenschakeling van doorlopende bochten, waar geen eind aan lijkt te komen. Hoeft ook niet, want de CB voelt zich er helemaal op zijn gemak. Hij laat zich vederlicht omgooien van linker in rechter bochten en omgekeerd en blijft mooi stabiel en neutraal.

Stijfheidsbalans

De goede wegligging dankt de CB aan een totaal nieuw ontwikkeld rijwielgedeelte. Dit bestaat uit een twin-spar frame met elliptische langsliggers, die duidelijk gemaakt om in het zicht te zitten, met mooie, goed afgewerkte lassen. Het achter subframe is eveneens van stalen buis gemaakt, in tegenstelling tot de fraai gevormde swingarm, die van aluminium is. Hij scharniert in schetsplaten van smeedstaal en wordt afgeveerd door monoschokdemper, waarvan de veervoorspanning en zeven standen instelbaar is. Dankzij een exact gedefinieerde stijfheidsbalans combineert dit frame een heldere feedback met een aardig goede wegligging. Er is werkelijk geen spoortje flexibiliteit of instabiliteit te voelen. De machine is mede daardoor heel gemakkelijk op de gewenste koers te mikken en kan ook halverwege de bocht gemakkelijk van richting veranderen, terwijl het haar koud laat of je in de bocht remt of gas geeft. De machine richt zich niet op en valt niet de bocht in, hij luistert enkel en alleen naar de wensen van de rijder. Perfect. Ook in lange doorlopende bochten is hij perfect op koers te houden, zonder dat hij naar buiten wil lopen of naar binnen neigt. Zo neutraal als een Zwitserse politicus.

In dat kader speelt ook de vering een positieve rol. De 41 mm voorvork is vrij stug, de achtervering is iets soepeler. Het geheel maakt daardoor een stevige, stabiele indruk en geeft een fijne feedback, zolang het asfalt tenminste mooi strak is. Op het laatste deel van de route werd het asfalt nogal hobbelig, en voor dat deel zou de vering dan weer wat soepeler mogen. Instelmogelijkheden zijn er qua demping echter niet. Kan ook niet voor dat geld. Zo kun je op zo'n prettig geprijsde fiets ook geen radiale achtzuigerremtangen verwachten. Heeft-ie dus ook niet. Hij doet het met dubbele tweezuigerremtangen en 320 mm wave-remschijven, maar die bewijzen dat je helemaal geen radiale rommel nodig hebt om fantastische stoppers te bouwen: de CB-remmen pakken bijzonder fel aan en bouwen zeer snel remkracht op, zodat je met een zachte aandrang al remvertragingen kunt halen waarvan je oogbollen tegen de binnenkant van je vizier kwakken. Het is dan ook bijzonder prettig om te weten dat die remprestaties worden beschermd wordt door een 12 kanaals ABS-systeem.