Introductie: Honda CB1100

Ik herinner het me als de dag van gisteren. Op pad met mijn collega Koen, hij op zijn CB400 four, ik op mijn CB500 Four. Het geluid van onze twee veel te luide uitlaten vermengde en interfereerde, waardoor een soort aanzwellende viercilinderbrul tussen de huizen van Deventer weerkaatste tot het leek of er een eskader bommenwerpers over kwam. Dan brulden we over de dijk naar Twello, gebruik makend van het smalle toerenbereik waarop de motor werkelijk goed trok en heel goed uitkijkend voor overig verkeer, want als je hard moest remmen met die ielige RVS-schijfjes en wiebelige bandjes, kon je eigenlijk beter meteen afstappen…
Mooi was die tijd...

Large Project Leader van de CB1100: Hirofumi Fukunaga. Inderdaad, de man die ons ook de 2012 Fireblade brachtAch, die mooie oude tijd. Je hebt de neiging om het te romantiseren en om vooral de minpunten te vergeten. Zoals het gebrek aan waterdichte kleding, de lastige start met de kickstarter, het gepiel met het afstellen van de dubbele contactpuntjes, die achter een deksel met slecht afdichtende kurkpakking zaten, zodat je in de regen nogal eens stil kwam te staan. Als dat niet werd veroorzaakt door de bobines, die ook niet geheel waterbestendig waren. Maar het was lekker ruig. Bovendien was je jong, weinig comfort en luxe gewend, wild en verliefd. En stoer!

Retro

De gemiddelde motorrijder in Nederland is ouder dan 45 jaar. Grote kans dat hij zich dus in dit verhaal herkent en dat hij zelf een CB heeft gereden. Misschien zelfs wel de ultieme naked bike van toen, de CB750. Die kwam in 1969 uit en stak tussen de Britse staande twins uit als een zwarte, islamitische Pool in een PVV-vergadering. De CB had een viercilindermotor met 67 pk en schijfremmen. Van een andere planeet. Supernel. En aangezien deze groep ruim na de midlife crisis en het uitvliegen van het kroost eindelijk kans ziet aan de tweede jeugd te beginnen, grijpen zij terug naar het fantastische leven uit de eerste jeugd. En dus is retro succesvol. Ze stappen in hun inmiddels veel te strakke Levi’s in een Nuovo Fiat 500, in een VW New Beetle of in een Duitse interpretatie van een Mini. Want retro is leuk, maar het moet wel een beetje luxueus blijven. Datzelfde dacht Mitsuyoshi Kohama, Chef constructeur bij Honda. Hij kwam op het idee om een echte retro-honda te bouwen, maar wel met de techniek van nu. “Een moderne interpretatie van traditonele motorfiets-idealen”, zo noemde hij dat. Die traditionele waarden vindt je terug in een conventioneel stalen wiegframe met stereo-vering, verchroomde spatborden en een langwerpige zitbank. Ook haalde Kohama de fraaie 4-in-1 uitlaat weer van stal. Verder kregen de knipperlichten en het achterlicht verchroomde behuizingen, terwijl ook de koplampring verchroomd is. Daarboven vind je grote, analoge tellers.

Luchtgekoeld

Kohama ging echter veel verder dan de gemiddelde retro-designer. Hij weigerde een vloeistofgekoeld motorblok te nemen en al helemaal om dit te voorzien van nep-koelribben. Hij construeerde een echte, luchtgekoelde krachtbron, voorzien van grote, 2 mm dikke koelribben en luchtkanalen, die lucht langs de bougies laat stromen voor extra koeling. De koeling wordt tevens ondersteund door een oliestroom, die door de kop loopt en die via een oliekoeler wordt gekoeld. Voor dit koelsysteem heeft de motor een aparte oliepomp. Verder heeft het blok twee bovenliggende nokkenassen, die voor de looks lekker ver uit elkaar zijn geplaatst. De uitlaatpoorten zijn eveneens ver uit elkaar gezet en de buitenste naar buiten gericht, zodat de pijpen goed langs de framebuizen passen. Om een lekker ruig geluid te krijgen hebben de eerste twee cilinders een iets andere kleptiming dan nummers drie en vier. Opvallend is verder dat de motor een wat meer “vierkante” boring-slagverhouding heeft dan, bijvoorbeeld, de CBF1000.Die heeft een boring van 75 mm en een slag van 56.5 mm, terwijl de CB1100 het met een boring van 73,5 mm en een slag van 67,2 mm  
Retro styling waar je ook kijkt. En als 't met de Mini, VW Kever en Fiat 500 is gelukt, waarom dan niet met de CB

Oehoe oehoerend hard kwamen zie daor aangescheurd...
 
Wulps om het frame gedraaid, het 4-in-1 uitlaatsysteem. Spaakwielen hadden de CB1100 helemaal af gemaakt, maar deze Comstar velgen zijn ook niet verkeerddoet: een boring/slagverhouding van 0,914 in plaats van 0,753. Dat geeft al aan dat Kohama niet ging voor topvermogen, maar voor trekkracht van onderuit. Dat blijkt ook uit de vermogenscijfers: de 1140cc-krachtbron levert “maar” 90 pk bij 7.500 tpm, waarmee je net boven de 200 km/uur uit kunt komen. Het maximum koppel van 93 Nm wordt echter al bij 5.000 tpm afgegeven. Dat maakt duidelijk, dat de CB over een brede powerband beschikt, waardoor hij het ook slechts vijf versnellingen nodig heeft.

Comstar

Zoals we al zeiden: nostalgie is leuk, maar niemand wil terug naar contactpunten, slechte remmen en lastige binnenbanden. Ook Kohama niet. De CB1100 is dan ook beslist meer dan een natuurgetrouwe replica. Het is een moderne motorfiets met traditionele uitstraling. Dat zie je bijvoorbeeld aan de wielen. De CB1100 heeft hele fraaie lichtmetalen wielen, die doen denken aan de plaatstalen Comstar-wielen van weleer. De rotors van de zwevend gelagerde remschijven zijn direct op deze velg gemonteerd, dus zonder hart. Wel “ouderwets” zijn de gekozen bandenmaten, met een 110/80-18 band aan de voorzijde en voor een 1100 toch vrij smalle 140/70-18 aan de achterkant. Zo zijn er meer zaken die modern ogen. Zoals het digitale display, dat tussen de twee tellers huist. Of de geprofileerde, slanke tank, die door de smalle vorm niet alleen goed aansluit op de benen, maar die de rijder ook tijdens het rijden nog een blik gunt op het fantastisch gestylde motorblok. De remmen zijn – uiteraard – ook hypermodern. Honda past ook op deze motor een gecombineerd remsysteem met ABS toe, zodat ook de veiligheid gewaarborgd is. En natuurlijk heeft de CB1100 ook geen carburateurs meer, maar een injectiesysteem en computergestuurde ontsteking. Opvallend is wel dat er geen bobines op de bougies zitten, maar ouderwetse bougiekappen met hoogspanningskabels. De looks winnen het daar dan toch van de techniek…