Test: Ducati Monster 696+

Als we de volgende dag met klamme laarzen wegrijden is het tijd om de kleine Grote los te laten op het terrein waar deze zich volgens Ducati, naast de stad, het meest thuis moet voelen. De bochtige binnenwegen. En gezien de eerste kennismaking heb ik er zin in. Wat wederom positief opvalt is de gebruiksvriendelijkheid van de Monster. Alles werkt vlekkeloos. Ook met koude motor is het opstappen en wegwezen. De bak schakelt lekker en duidelijk, al vind ik de schakelweg van de 1 naar de 2 wel wat lang. Ik ben echter de enige die dit opvalt en het wordt nooit irritant. Waar ik langer aan moet wennen is de koppeling. Aan de ene kant makkelijk en licht hanteerbaar, aan de andere kant is het aangrijppunt erg kort en laat. Je hebt dus een flinke vrije slag in de hendel waardoor de koppeling niet makkelijk te doseren is. Omdat de motor echter soepel en duidelijk oppakt vormt dit nooit echt een probleem. Als de eerste echte bochten zich aandienen verdwijnt dit minpuntje als sneeuw voor de zon terwijl de Monster zich als vanzelf door de bochten laat sturen. Bij het uitkomen van de bocht is het wel zaak in het juiste toerenbereik te zitten om de bocht mooi af te ronden. Als je hier rekening mee houdt leent de 696 zich uitstekend om de bochten echt aan te vallen zonder je het gevoel te geven snel een grens te bereiken. Ik vermoed dat de kort geleden geïntroduceerde Pirelli Rosso’s die om de aluminium velgen liggen hier ook een aandeel in hebben. Hoewel de grondspeling voldoende is moet je al snel je voeten intrekken, omdat deze vrij rap de grond raken. Je moet echter serieus je best doen om de voetsteunen te laten volgen. Vergis je je echter een keer in een bocht en moet de snelheid eruit dan staat de afdeling Brembo paraat. Voorzien van dubbele 320mm schijven en dubbele vierzuiger remklauwen die volgens de mode radiaal gemonteerd zijn remt de fiets ‘on the spot’. De remmen zien er krachtig uit voor het formaat van de kleine Ducati en zijn dit ook, maar omdat ze heerlijk zijn te doseren kan je al snel met veel vertrouwen hard remmen.

Niet alleen de remmen zijn van hoog niveau. Voor een motor in dit segment is ook de ophanging van kwaliteit. De op voorspanning en uitgaande demping instelbare achtershock die a la ER-6N links van het midden is gemonteerd geeft veel vertrouwen net als de upside-down voorvork. Deze laatste voelt wel wat hard aan wat zorgt voor een wat stuiterige rijervaring als de weg slechter wordt. Maar op net asfalt is de afstelling van de Monster gewoon goed en kan je vol vertrouwen elke bocht in duiken.

Kijkend naar de foto’s van het helaas al weer voorbije weekend probeer ik te bedenken in welke categorie de Monster geplaatst moet worden. Is het een goed vervoersmiddel voor in de stad, een beginnersfiets of toch een echte bochtenvreter? Volgens Ducati is hun jongste: “…the next generation naked and the final word in urban excitement.” Verbruik

Over het verbruik hadden we ditmaal eens weinig reden tot klagen, of misschien toch wel? In het gezelschap van drie dikke supersports liet de Monster beduidend gunstigere verbruikscijfers noteren, maar eigenlijk zou je beter mogen verwachten van dit soort fietsen.

Gemiddeld wist de Monster 696 ons 17,8 kilometer ver te brengen op 1 liter Euro95, en dat zou naar onze mening toch echt boven de 1:20 mogen liggen, terwijl dat ditmaal met een 1:20,1 slechts een keer werd genoteerd en tevens de zuinigste waarde was. Hoogst genoteerde waarde was 1:16,4. Wat ze ermee bedoelen mag duidelijk zijn. Hoewel ik in de stad goed overweg kan met de Monster, moet ik me ook inhouden. Veel harder dan 70 mag je niet en met al die flitspalen is rustig aan het devies.

Nee dan de Duitse slingerende bergweggetjes. Daar komt het potentieel van ’t monstertje echt tot z’n recht. Begrijp me niet verkeerd, deze motor is te allen tijde makkelijk handelbaar. Als je het rustig aan doet is de Duc poeslief en doet de motor wat je er van vraagt. Maar ook als je de V-twin de sporen geeft blijft deze doen wat je er van vraagt, alleen raakt Dr. Monster nu opgewonden. Zoals geschreven geeft het blok boven de 6000 toeren echt plezier. Met een donker inlaat geluid en een blaffende uitlaat laat de Monster horen er zin in te hebben. Hier is duidelijk over nagedacht. Rij met een gangetje van 80 in de 4e versnelling en de 696 lijkt stationair te lopen. Open het gas en je hoort dat deze fiets met recht Monster heet.