Test: Kawasaki 1400GTR

Dik twintig jaar geleden, in 1986, mengde Kawasaki zich in het toursegment met de GTR 1000. Deze tourmotor was ontwikkeld vanuit de sportieve GPz1000RX. Ook bij de voorganger van deze GPz1000RX, de GPz 900, werd leentjebuur gespeeld waarbij zaken als het luchtfilterhuis (om een grotere tank te kunnen plaatsen) en de koppeling, die dan weer wel versterkt werd, werden overgenomen. Door tammere nokkenassen, dunnere uitlaatbochten en carburateurs met een 2mm kleinere doorlaat te gebruiken kwam men tot een compressie verhouding van 10.2:1, 110 PK bij 9.500 toeren en een koppel van 10 kg bij 6500 toeren.

De zes versnellingsbak werd, ten opzichte van de GPz 900, licht aangepast waarbij naast de gebruikelijke veren ook een diafragmaveer werd gebruikt, dit om de schokbelasting bij het terugschakelen op te vangen. De eerste twee versnellingen waren wat korter en de zesde wat langer (maar geen overdrive) en de eindoverbrenging werd wat langer en liep, uiteraard, via een cardan in combinatie met het bekende Kawasaki Uni-Track.

Het blok was gemonteerd in een uit stalen pijp opgebouwd brugframe, waar een voorvork met 41mm dikke binnenpoten in stak die naast olie ook lucht ondersteunt waren. Aan de achterzijde kon de monodemper, die eveneens lucht ondersteund was, in 4 standen versteld worden. De GTR 1000 stond op aluminium gietwielen, vóór een 18" velg met een 110/80 VR (radiaal-)band, achter een 16" velg met een 150/80 VR (radiaal-)band. De GTR kon tot stilstand worden gebracht middes twee 270mm schijven (met twee enkele zuigertangen) aan de voorkant en een enkele schijf van 280mm (met één enkele zuigertang) aan de achterkant. De forse tank had een inhoud van maar liefst 28,5 liter! Hierdoor had de GTR een behoorlijke actieradius.

In de zeven jaar hierna ging de GTR 1000 vrijwel ongewijzigd door het leven. Hij kreeg een hoger model stuur, modificatie van de olieleidingen in de cilinderkop en nieuwe spiegels met een ander kogelgewricht en rubberen hoes. Pas in 1994 kwamen er een aantal veranderingen waardoor het model daadwerkelijk veranderde. Het ging hier om model A-9, gelijk aan het negende productiejaar. De lijst omvatte een nieuwe voorvork (zwaarder uitgevoerde conventionele 41mm zónder luchtondersteuning, maar wel makkelijk in te stellen veervoorspanning via stelboutjes bovenop de vorkpoten), set wielen (voorwiel nu 120/70 18 inch) , voorband/-remmen (nu twee semi zwevende 300mm schijven met twee dubbele zuigertangen), getrapt zadel, cockpit (met geïntegreerd klokje), handgrepen, Two-Tone kleurenschema en als klap op de vuurpijl de binnenkuip met twee afsluitbare vakjes. Het gewicht was inmiddels opgelopen tot 270kg maar, hij kon er weer even tegenaan!

Omdat vanaf bouwjaar 1995 het model ongewijzigd bleef, werd de roep om een nieuwe GTR alleen maar luider. Toen in 2002 dan ook de ZZR 1200 verscheen waren de geruchten niet van de lucht, er zou een nieuwe GTR 1200 komen. Geen gekke gedachte natuurlijk. Op internet circuleerden al allerlei schetsen en fotoshop modellen, maar hij kwam niet. Auch, dat was een domper. Een jaar later was de GTR 1000 in Nederland niet meer leverbaar, in Amerika nog wel.

Tekst: Arco van Akkeren
Foto's: Ed Smits