Introductie: Yamaha FZ6 familie

Meer met minder...

Na onze ervaringen met de S2 staat de volgende dag de 78Pk FZ6 versie tot onze beschikking. Basis voor dit instapmodel is, zoals we al zeiden, de 2006 uitvoering van de FZ6, waarbij men bij Yamaha verder ging dan alleen de fiets motorisch terug te tunen. Qua uiterlijk mag deze FZ6 misschien niet te onderscheiden zijn van het 2006 model, zodra je met de fiets gaat rijden blijkt dit een heel ander verhaal te zijn. Net als de S2 modellen blijkt de "gewone" FZ6 namelijk dezelfde positieve verbetering in rijgedrag te zijn ondergaan. Iets wat (hadden we het al niet gezegd?) dus voornamelijk is toe te schrijven aan de veranderde zitpositie. Net als de S2 heeft deze fiets namelijk ook het verlaagde zadel en ietwat andere stuur toegemeten gekregen, met een iets meer naar voren (en dus agressievere) zithouding tot gevolg. Dat de fiets daarbij nog is uitgevoerd met de "oude" swingarm, is iets dat onder deze toch wel erbarmelijke weersomstandigheden amper merkbaar was. De door Yamaha geclaimde verbetering nemen we dan ook maar voor kennis aan.

De route die Yamaha voor ons had uitgezet kwam in grote lijnen overeen met die van de dag daarvoor, maar de weergoden waren ons - zoals gezegd - deze dag niet gunstig gezind. Hoe meer we het bergachtige gebied naderden, hoe donkerder de lucht. Nog voordat we écht aan sturen toekwamen opende Pluvius alle hemelsluizen, en kwam de regen met bakken tegelijk naar beneden.

Da's toch net iets te veel om zonder regenkleding doorheen te rijden, wijselijk werd dan ook besloten terug naar het hotel te gaan, alwaar Yamaha op alle zaken bleek voorbereid: een over m"n eigen outfit aangetrokken losse regenbroek en nylon motorjack later maak ik me op voor een vernieuwde kennismaking met de FZ6 78Pk. In de bergen zou het naar verluid zonnig en droog moeten zijn, dus nemen we ditmaal de snelste route, over de snelweg. Met het – helaas nog steeds oude, en dus slecht afleesbare – digitale display richting de honderdnegentig kilometer per uur wordt mij na een kilometertje of twintig ineens pijnlijk duidelijk dat ook regenkleding zijn grenzen heeft. De combinatie van nylon jack, regenbroek én hoge snelheid blijkt de hevige regenval niet te kunnen bolwerken, en voor ik boe of bah kan zeggen voel ik het water mijn kruis in lopen. Zodra we echter de snelweg verlaten blijkt de hostes het inderdaad bij het rechte eind te hebben gehad. Regen heeft plaats gemaakt voor zonneschijn, maar lang zal die pret niet duren.

De prachtige Spaanse bergweg is inmiddels voor mij bekend terrein, aangezien deze weg ook gisteren in de route was opgenomen. De weg heeft her en der wat vochtige plekken, maar dat mag de pret niet drukken. Als er één ding is wat de FZ6 me snel doet leren, dan is dat het feit dat achtenzeventig paardenkrachten in feite meer dan voldoende zijn. Sterker nog, juist onder deze halfnatte weersomstandigheden komt het mindere vermogen juist beter tot zijn recht. Met gemak laat de FZ6 zich over de bergweg sturen, en juist het ‘gebrek’ aan vermogen maakt dat je gewoon stevig kunt harken; wegbrekende achterwielen of onverwachte powerslides is de 78 Pk versie vreemd. Tel daar de ABS, die maakt dat je met remmen ook niet meer hoeft na te denken, bij op en het is meteen duidelijk dat we hier met een behoorlijk hufterprove motor te maken hebben.

Sterker nog; als de hemelsluizen weer openbarsten (precies op het moment dat we weer die 19 kilometer lange ‘narrow and twisty road’ opdraaien) geeft de FZ6 me het ‘Lingens Blond’ gevoel: alles onder controle. Eenzelfde gevoel dat ik twee jaar geleden ook mocht ervaren toen ik in Oostenrijk onder nóg erbarmelijkere omstandigheden Kawasaki’s ER-6n voor het eerst aan de tand mocht voelen. Regenrijden kan dus wel degelijk fun zijn. Net als destijds met die ER-6n bleek ook deze FZ6 N op Dunlop Sportmax D221 banden te staan, een band die zich in de regen als een vis in het water blijkt te voelen. Zondermeer top.

Net als de 98 Pk versie moet ook deze 78 Pk uitvoering boven de 10.000 toeren worden gehouden als je er écht voor wilt gaan zitten. Het is trouwens ook pas in die regionen dat het verschil van twintig paarden van zich laat spreken. Tot pak'm beet 140 km/u gaan beide modellen gelijk op, pas daarboven gaat de S2 weglopen. Ondanks dat beide modellen in het middengebied gelijkwaardig vermogen hebben, voelt de "lichte" versie qua vermogensafgifte beter in balans, puur vanwege het feit dat de fiets aan topvermogen heeft ingeboet en daardoor een meer liniaire vermogensafgifte heeft gekregen. En daarbij, als er iets is wat ons deze dag is duidelijk geworden, dan is dat het feit dat 78 paarden in feite meer dan voldoende zijn. 

Net zo'n michelin-mannetje. En nee, verschuil je maar niet achter het excuus van extra kleding...