Introductie Honda FMX 650

Buiten spelen

Bij een eerste rondje rond de motor vallen al een aantal zaken op. Het dashboard is zeer eenvoudig gehouden met slechts een snelheidsmeter met daarin trip-en odometer en daarnaast een rijtje indicatielampjes. Hiertussen en het Renthal-logo zit het contactslot weggefriemeld. Wat nog opvalt is dat Honda nu eindelijk ook een alarmlichtinstallatie heeft doorgevoerd, en wel op de plaats waar voorheen de lichtschakelaar zat. Aangezien die al even niet meer nodig is (licht brandt continu) kwam een hartstikke voor de hand liggende plek vrij. Best doordacht zo. De zitpositie is echt fantastisch. Goed voorop en dicht bij het stuur, niet al te hoog en het stuur zelf is ook nog eens redelijk laag geplaatst. De voetsteunen staan niet al te hoog, en al met al voel je je zelfs stilstaand al heer en meester over de motor. Werkelijk bizar, geen motor voor deze heeft me zo snel al horentjes en een puntstaart doen aangroeien.

Klimrek

Het is deze eerste indruk die zorgt dat het begin van de rit de stad uit eruit ziet als het begin van het speelkwartier op de seconde dat de deur naar buiten opengaat. Niet lang daarna ligt Funchal reeds diep in de verte en zet de rit zich voort richting top, eroverheen en weer omlaag om aan gene zijde van het eiland te eindigen op het strand en, nog belangrijker, bij de “speeltuinâ€ÃƒÆ’‚. Het is deze speeltuin, een door Honda netjes verzorgde privé-kartbaan, waar de inmiddels geestelijk enkele decennia verjongde “serieuze journalistenmenerenâ€ÃƒÆ’‚ zich al sinds het noemen ervan tijdens de briefing op verheugd hebben.

Zó eenvoudig gaat alles dat je voldoende tijd overhoudt voor echt belangrijke zaken. Valt alleen niet mee, handschoenen in je neus.

En precies als bij een “normaleâ€ÃƒÆ’‚ speeltuin waar gewoonlijk allesbehalve op de bedoelde manier op en over apparatuur geklauterd wordt nodigde ook deze uit tot het tarten van de grenzen. Enig verschil is wel dat de FMX werkelijk álles waaraan hij wordt onderworpen domweg slikt en probleemloos doortuft. Of het nou wheelies, stoppies, slides of andere capriolen zijn, de fiets geeft geen krimp. Nog geen tel later proberen de meest baldadige kinderen zelfs zoals ongetwijfeld in een verleden eerder gedaan, links, rechts, boven en onder de motor te klauteren alsof ze dagelijks nog in een klimrek hangen.

Hufterproof

De vermogensafgifte zou misschien tam genoemd kunnen worden, ware het niet dat dit juist één van de punten uit het eerdergenoemde onderzoek is. Niet alleen kwam vermogen pas laat in het rijtje voor, maar daarnaast probeert Honda deze motor juist te plaatsen voor mensen met nog niet al te veel ervaring waarvoor als gevolg een teveel aan vermogen als te intimiderend over zou kunnen komen. Zou kunnen, want stel nou dat een potentiële koper al een leuk eerste fietsje heeft, dan valt het extra aan vermogen toch een beetje weg. Echter, behalve het niet-intimiderende deel moet de FMX de rijder ook vooral het gevoel geven deze ten allen tijde de baas te zijn en dus zijn scherpe randjes uit den boze. Behalve het vermogen zijn bijvoorbeeld de remmen ook naar dit argument aangepast en zullen derhalve bij een kritisch oordeel wat puntjes laten liggen. Dit wil echter niet zeggen dat ze slecht zijn; het is meer dat ze net even niet “bijtenâ€ÃƒÆ’‚ en dus weer –de term is al vaker voorbij gekomen- wat meer hufterproof zijn dan menig meer ervaren motorrijder wellicht zou wensen. De doseerbaarheid laat echter niets te wensen over en ook de vertraging is meer dan tegen zijn taak opgewassen. Meterslange stoppies zijn desgewenst kinderspel.