Zoeken

Motor Speciaal: de Indian van Lout Sondaar

Betaalbaar transport

2 augustus 2011
Inhoudsopgave
Motor Speciaal: de Indian van Lout Sondaar
Betaalbaar transport
Niet wegdoenerig
Werken voor je benzine

Indian_02
Er werd geen geheim van gemaakt: de liefdesdroom 'Reve d'Amour'. Bij vrienden in Maastricht (1950) op doorreis naar Brussel. Lout is knielend achter de motor te zien

Drie zonen hebben Lout en Carla Sondaar hier grootgebracht. Maar de geschiedenis die de aanleiding vormt tot het kleine mirakel gaat nog veel verder terug. Eigenlijk begint die voor dit verhaal in het naoorlogse Nederland van 1949. De achttienjarige, geboren Amsterdammer Louis ‘Lout’ Sondaar heeft een mazzeltje. Uit de nalatenschap van zijn grootmoeder ontvangt hij een bescheiden legaat dat op zijn verjaardag vrij valt en dat groot genoeg is om een motorfiets te kopen. Een oude weliswaar, maar Lout is op zoek naar betaalbaar transport. Hoewel hij beslist geen motorkenner of zelfs maar specifieke liefhebber is, valt zijn oog op een Indian die bij motorhandel Jan Kremer in Camperduin te koop staat. Indian_18Aan dit nationaliteitsbewijs mankeerde 'niets', het nummer op papier 'klopte' helemaal met het ingeslagen framenummer...Als eerstejaars student elektrotechniek in Delft staat de wereld voor hem open en de vrijheid lonkt. ‘Ik had niets bijzonders met motorfietsen, ook niet met het merk Indian. Maar deze stond toevallig te koop voor een prijs die me aanstond’. Een motor met een historie, want bij de uitbundige bevrijdingsfeesten in 1945 was hij gebruikt voor stuntwerk, waarbij over maar liefst vier liggende vrijwilligers werd gesprongen.

Precies 150 gulden moest de 600 cc Indian Scout 52 S V-twin opbrengen. Niet eens echt goedkoop voor een motor die met zijn bouwjaar van, naar schatting, 1921 toen al bijna dertig jaar oud was. Ook toen al was de papierwinkel rijkelijk aanwezig. Naast een nummerbewijs, moest er ook nog steeds een rijvergunning komen, hoewel de benzine al niet meer op de bon  was. En natuurlijk een rijbewijs, waarbij het de bedoeling was dat dat even met de Indian gehaald zou worden. Dat viel tegen. Lout: ‘Met dat enorm brede stuur en de lastige voetkoppeling was het gewoon onmogelijk om een achtje te rijden en dat moest wel om te slagen. Ik heb voor het examen dan ook maar een lichte DKW RT 125 van een vriend geleend. Niet dat ik toen meteen met de Indian overweg kon. Op de eerste dag ben ik er al mee de sloot ingereden…’. Zelfs mét het rijbewijs was er nóg een administratieve hindernis te nemen. Lout had het plan opgevat om samen met een vriend op de Indian naar het buitenland te gaan en daarvoor was een ‘Nationaliteitsbewijs’ nodig, waarmee aangetoond  kon worden dat alle belastingen en leges voor de motor keurig betaald en afgedragen waren. Juist dat onmisbare bewijs ontbrak natuurlijk, maar Lout was vindingrijk. ‘Op de sloop heb ik een ander Nationaliteitsbewijs gehaald. Maar van het framenummer klopte natuurlijk niets. Dat heb ik toen maar zelf in het frame geslagen en daar heeft verder nooit een haan naar gekraaid’.

Indian_03Op vakantie met de BSA M 21 600cc zijklepper. Carla achterop, de bagage strak in de tassen Indian_03aDe Norton 16 H was technisch gezien uiterst modern in vergelijking met de Indian

Liefdesdroom

Indian_04
1978. Samen met Carla tijdens de Staphorst-rit, die de stimulans was om de Indian weer aan de praat te brengen

Nu eindelijk alle papieren in orde waren, kon het grote avontuur beginnen. Maar niet nadat eerst aan de linkerkant van de tank in forse witte letters de woorden  ‘Reve d’Amour’ (Liefdesdroom) en rechts ‘Paraffin Outfit’ (petroleumstel) geschilderd was. Jolige studentenhumor die aantoonde dat de heren wel degelijk hun talen spraken. Nu was Frans voor Lout bijna een tweede taal dankzij kunstzinnige Francofiele ouders die jaren in Frankrijk woonden, een voorbeeld dat ook Lout en Carla later zouden volgen. Vanaf de eerste meters had Lout een strikt zakelijke relatie met zijn Indian. ‘Ik reed motor omdat het betaalbaar was, niet uit passie. Bovendien was het ook heel handig vervoer. Ik heb een stevige dwarsstang op dat brede stuur gelast, waar ik prima een hutkoffer op kwijt kon. Indian_07Zoon Paul als 17-jarige bij de rokende IndianErg handig. Ook heb ik er een soort verlengd zadel op geknutseld met de behulp van een stoelkussen. Een motor moet voor mij vooral praktisch zijn. Maar ik heb dan ook altijd alles op de motor vervoerd. Zes keukenstoelen in één keer bijvoorbeeld.  Daar was mijn schoonmoeder later eigenlijk niet zo over te spreken’.

Helemaal probleemloos was de Scout in het begin overigens niet. Bij Ben Malta werd het bigend gereviseerd en de volledig versleten gietijzer zuigers vervangen door afgedraaide aluminium exemplaren. Dat laatste bleek geen onverdeeld succes te zijn. Door de veel lichtere zuigers ontstond onbalans en begon het blok te trillen. Later zouden de zuigerbodems zelfs inzakken, maar die werden gewoon weer opgelast in die dagen. Van een student werd later nog een tweede Indian gekocht voor de onderdelen, die later vergeten en grotendeels als oud ijzer verkocht zou worden. Maar zo ver was het nog lang niet. in 1952 deed Lout de Indian cadeau aan zijn broer Paul die toen achttien werd. Maar onder één conditie: de Indian moest terug naar Lout wanneer Paul een andere motor zou kopen. Er werd een nieuw, linnen, kenteken voor de Indian aangevraagd die het persoonlijk nummerbewijs ging vervangen. Vanaf 6 juni 1952 zou Indian HX 39239  over de wegen rollen als PE-55-09.