Interview: Natasja Meinds, zijspannende dame

Over de racerij...

Vanwaar de interesse in het motorwereldje en de motorracerij? We komen niet vaak vrouwen tegen in het paddock! Het motorrijden is me met de paplepel ingegoten. Toen ik negen maanden was reed ik al mee in het zijspan van m"n vader. Samen met mijn moeder zat ik in het bakje en reden we samen met mijn opa en oma toertochten. Ook bezochten we met z"n allen grasbaanraces en ijsspeedways. Tien jaar geleden was ik samen met mijn vader bezoeker van de races in de Eemshaven. Ze hadden een tekort aan baancommissarissen, daar werden wij voor gevraagd. We hebben het enorm naar onze zin gehad en zijn via via ook voor races in Tolbert en Raalte gevraagd. Zo kwam ik actief in de race wereld terecht.

En toen ontstond ook de liefde voor de zijspannen? Ja inderdaad. Enkele jaren geleden konden baancommissarissen in de Eemshaven een rondje mee rijden in een zijspan. Ik kon daar niet bij zijn en baalde daar enorm van. Er werd mij toen verteld dat donateurs van de DSRA (Dutch Sidecar Racing Organisation, red) wel vaker mee mochten. Ik ben toen direct lid geworden, maar vanwege verzekeringsproblemen zijn deze tripjes nooit meer voorgekomen. Vorig jaar kwam ik bij Hilbert Thalens terecht en sprak ik met hem over mijn fascinatie voor de zijspannen. Hij bracht me vervolgens in contact met Chris Baert omdat die nog een bakkenist zocht. Dat klikte en zodoende ben ik bij hem in het bakje terecht gekomen.

In de wintermaanden flink getraind? Voor het seizoen heb ik in Val de Vienne samen met Chris mijn licentie gehaald. Toen kon ik goed merken hoe zwaar het daadwerkelijk was. Na twee ronden voelde ik m"n hele lichaam al en was het vooral een kwestie van jezelf vast proberen te houden. Fysiek is het enorm zwaar om als bakkenist mee te doen. In de Eemshaven ging het al wat beter. Gelukkig is dat een circuit zonder al te veel bochten, maar het asfalt is wel heel erg hobbelig. Ik was heel erg benieuwd hoe het in de race zou gaan, maar helaas moesten we na een ronde al stoppen.

Mis je de kracht op dit moment nog? Het is vooral de techniek die ik nog moet leren beheersen. Gelukkig heb ik heel goed contact met Gunther Verbrugge, de bakkenist van Jan Bevers. Hij geeft me heel veel nuttige tips. Ik moet nog meer leren mijn rustpunten te vinden en minder verkrampt te zitten. Ik heb heel veel vertrouwen in Chris, hij beschermt me en houdt goed rekening met me. Hij heeft de mogelijkheid om me in elke bocht het bakje uit te slingeren, dus het is maar goed ook dat hij rustig aan doet!

Wat vind je het mooiste aan het zijspanracen? Als je met een groep spannen achter elkaar aan vangt met snelheden van boven de 200 kilometer per uur krijg je zo"n enorme adrenaline kick. Prachtig! Ook het groepsgevoel tussen de coureurs en bakkenisten is mooi om mee te maken. Na afloop en trainingen eten we met een groep van zo"n 15 man. Iedereen neemt wat mee en het is altijd een gezellige boel. Nog een voorbeeld was dat van de Deen Andersen dit weekend (Oss, red). Hij had geen bakkenist om mee te rijden maar er werd wat heen en weer gebeld en geregeld en zodoende kon hij alsnog aan de start verschijnen!

Wat zijn de minder mooie dingen aan de racerij? Op dit moment is dat alleen dat ik het enorm zwaar heb. Ik heb toch nog iets meer kracht en veel meer ervaring nodig. Verder ken ik zo nog geen nadelen van deze sport. 

Je racet met grote snelheden op enkele centimeters boven het asfalt, bent volledig afhankelijk van Chris. Heb je geen angst achterin? Nee, ik ben absoluut niet bang. Als je zelf rijdt is het heel anders dan wanneer je naar de races kijkt. Het accelereren en het remmen is link, maar je moet je gewoon goed vasthouden. Dat is heel belangrijk. Wat trouwens grappig is, is dat je je doodschrikt als je in de pitstraat staat en de rest vliegt je voorbij. Dan lijken die snelheden zo enorm hoog! Als je er zo naar kijkt is het gekkenwerk, maar vervolgens haal je het span in waarvan je vond dat ze zo hard reden.... 

Hoe zie je je toekomst in de racerij?

Daar heb ik eigenlijk nog helemaal niet zo over nagedacht. Ik wil allereerst ervaring op doen, leuke wedstrijden rijden en heel veel lol hebben. We zien wel hoe dit zich verder ontwikkelt.