Interview Lennart van Houwelingen

In den beginne...

Hoe ben je ooit op een motor terecht gekomen?
Bij ons in Hardinxveld heb je een crossbaan. Daar mijn vader hier nogal eens te vinden was, heeft hij in een gekke bui een crossertje voor me gekocht. Toen zijn mijn jaren in de cross begonnen, van PW50 tot 125cc. Na tien jaar motorcross, waarin ik in totaal zes maal (bij diverse verenigingen) clubkampioen geworden ben, ben ik overgestapt naar het asfalt. Ik ben begonnen in de Yamaha TZR 125 cup, de voorloper van de Aprilia 125 Challenge. In twee jaar heb ik redelijk wat podiumplaatsen gescoord wat resulteerde in een 5e en een 4e plaats in het kampioenschap. Na de TZR ben ik overgestapt naar het ONK Superstock 600. Het eerste jaar was erg wennen maar de twee jaren daarop ging ik erg vooruit wat in 2005 een tweede plek opleverden in het kampioenschap. Afgelopen jaar heb ik dus in het EK Superstock gereden.

Heeft je jarenlange crosservaring een positieve bijdrage aan je stijl van rijden op een Stock 600?
Ja, ik denk het wel. In de cross startte je ontzettend veel. Dit kan ik als voordeel zien, net als veel vallen en opstaan. In de cross kon je op een middag meerdere malen in de modder liggen. Nu moet je hier in de wegrace ook op berekend kunnen zijn, zeker in het Europese Kampioenschap. Alleen de modder ontbreekt haha.

Vat je eerste EK Stock seizoen eens in één zin samen.
Veel geleerd in korte tijd.

Je motorloopbaan is nog kort maar er zijn ongetwijfeld hoogte- en dieptepunten, welke zijn dit?
Als hoogtepunt kan ik mijn eerste overwinning in het ONK Superstock 600 eigenlijk aanwijzen. Na een moeilijke periode won ik direct de eerste race van dit kampioenschap. Daarentegen heb ik natuurlijk ook dieptepunten meegemaakt. Een daarvan is de crash in de Ramshoek: de motor ver over de grindbak heen en ik mijn pols gebroken en een hersenschudding.

En van dit seizoen?
Mijn hoogtepunt was misschien wel in de eerste kwalificatie in Monza. Ik stond toen toch op de eerste rij. M"n dieptepunt was denk ik Silverstone. Ik was te enthousiast en ging op een passeerden op een natte baan een andere rijder. Probleem was dat ik zo met een hoge bochtensnelheid op het natte gedeelte kwam waardoor het achterwiel me voorbij kwam en de motor mij er over de voorkant af gooide. Ik kwam op mijn schouder terecht die meteen uit de kom schoot. Na een bezoek aan de circuitarts was het weekend voorbij; een startverbod! Na lang zeuren bij teammanager Marinho Gebhardt zijn we toen toch maar naar Dr. Costa gegaan die naast onze tent stond met de Clinica Mobile. Als ik de volgende morgen pijnvrij was mocht ik starten. Na wat oefeningen en testen werd ik goedgekeurd, je moet niet altijd laten merken dat je pijn hebt...

Lennart met zijn vriendin Amanda op de startgrid van Brno

 Naast je motor heeft ook je schouder dus ook wat klappen opgelopen tijdens je uitstapjes over het asfalt. Herstelt je schouder naar wens of is er weer een operatie nodig?
Het probleem met mijn schouder is dat het kapsel en de banden die alles bij elkaar horen te houden kapot zijn. Bij zware belasting of zelfs een val van mijn fiets schiet deze er dus steeds uit. Het probleem is zelfs zo groot dat me halverwege het seizoen werd verteld dat stoppen met racen de beste oplossing zou zijn! Waarschijnlijk is er weer een operatie noodzakelijk. Helaas... Maandag 13 november ben ik voor een CT-scan geweest in Nieuwegein. Hier zit een van de chirurgen van Nederland met de meeste ervaring op het gebied van schouders. De uitslag hoor ik binnenkort pas.

Het moet een flinke domper zijn geweest toen de sportarts halverwege het seizoen aangaf dat stoppen met racen de beste oplossing voor je schouder zou zijn. Op welke manier verwerk je zo'n tegenslag?

Als sporter verdring je alle slechte dingen, dus dat ook. Gewoon niet aan denken, er zijn artsen die er gelukkig anders over denken.