Vergelijk: Ducati Multistrada V4S vs. BMW S 1000 XR

Intussen zijn we Limburg binnengereden en hebben we getankt, opgewarmd en gewisseld. Nu snap ik ook plots waarom Ed zijn vizier zo vaak poetste. Aanvriezende mist… op de Duc geen last van, de BMW heeft, ook in hoogste stand, een lager ruitje. En al heb ik zo’n hippe ruitenwisser op mijn linker wijsvinger (hilárisch trouwens, leg dan maar eens uit waarom je keer op keer zo zit te seinen, terwijl je in het echt gewoon ongemerkt met die rubber strip tegen het knopje zit te poeren), echt veel doet die ook weer niet. Maar het doet me wel weer een beetje terugdenken aan mijn avontuur met de Kawa H2SX. Zet hier voor de grap eens een eerste Terblanche Multistrada naast en je ziet hoe ver Ducati van het oorspronkelijke concept is afgestapt. Denk trouwens met die oude Multi hier vandaag net zo snel te zijn geweest, zo niet snellerDat vroeg Ed net ook bij de koffie in de Shell langs de A2, waar de meid achter de kassa geen medelijden met ons heeft en ons naar buiten dirigeert, de kou in, want… coronarichtlijnen. De extreme kou en mist heeft trouwens z’n impact op de elektronica van de BMW gehad, waar al vanaf het begin de ene na de andere waarschuwing in het TFT display oplicht “Let op, Geen ABS”, “Let op, Geen Tractiecontrole”, “Te lage spanning Keyless Ride”. Na de koffiestop blijkt echter dat ook de elektronica van de Duc niet feilloos is, als met geen mogelijkheid de cruise control nog kan worden geactiveerd. Trouwens, over die cruise control gesproken, dat Adaptieve deel blijkt niet berekend te zijn op een S 1000 XR die ineens het anker uitgooit. Tot tweemaal toe remt de V4 niet af, waar ‘ie dat wel had moeten doen. 

Behalve het beetje kou en het beetje mist, en dientengevolge weigerende elektronica, zullen we voor een echte overeenkomst met ons vorige avontuur (en daarmee echte vergelijk tussen deze twee motoren) toch meer dan twee uurtjes onderweg moeten zijn. Had ik eigenlijk ook wel gewild met deze motoren, want zaken als zadelpijn, doorzitten of bagagecapaciteit zullen we nu niet echt zo goed achter komen als destijds in Italië. Maar met een negatief reisadvies zul je toch íets moeten. En dus weet je nu ook het waarom van deze expeditie: ondanks alles proberen we alsnog zo bergachtig mogelijk te doen, zij het binnen de landsgrenzen. En al doende komen we nog ergens anders achter: maar weinig ‘bergen’ zul je zo definitief op het allerhoogste topje kunnen komen als onze Vaalserberg. En al helemaal niet met de motor. Als we tenminste nog zon gaan krijgen vandaag. En wat schetst onze verbazing: precies als we bij Stein de A76 opdraaien, laten we de mist achter ons. Nu volgt een nieuwe, onverwachte uitdaging: vanaf het moment dat de zon de motoren raakt, smelt alle ijsvorming (en daarmee alle elektronische storingen, Motoren de overlast veroorzakers? Nog geen motorrijder gezien vandaag, maar wordt nu al knettergek van al die wielrenners. En dan is 't nog maar vroeg in de ochtendbehalve het Keyless Ride dingetje dat de BMW de hele dag zou opbreken) in razend tempo en vliegen de brokstukken me om de oren. Dat duurt gelukkig maar even en vanaf dat moment hebben we er zin in, gaan er nog eens goed voor zitten en zijn in no time bij onze meest zuidelijke bestemming. Nu gaat het tenminste ergens over.

Onderweg heb ik al wel het een en ander geprobeerd, maar ik ga mezelf niet voorliegen dat ik nu wel zo’n beetje weet wat elke motor kan, laat staan dat ik het allemaal geprobeerd heb. Ik weet dat het even terug is, maar ook weer niet zó veel dat ik niet zou weten wat precies wat is. De meeste functies zijn dan ook wel herkenbaar en terug te vinden, maar er zijn er nogal wat bij gekomen. Wat te denken van de al genoemde adaptieve cruise control als voornaamste noviteit op
Zo intuïtief dat we haast zouden vergeten dat 'ie zes jaar geleden nog een oldskool analoog display had. De knopjes zijn daarentegen nog precies gelijk

De Duc had zes jaar geleden daarentegen al een TFT, maar dat is wel op alle fronten verbeterd, evenals de knopjes op het stuur

Allebei een opbergvakje, maar in dat van de Multi past een Smartphone én heeft een USB-laadpunt de Multistrada en voor de BMW…. Eh, ja wat eigenlijk? De BMW oogt en voelt nog zó identiek aan z’n voorganger bij de eerste kennismaking, dat ik even zoeken moet naar de echte innovaties. Zés jaar later.

En ook al vergeet ik dan bijna het volledige digitale display wat er de vorige keer niet op zat, maar het is allemaal zo typisch BMW, zo intuïtief, dat je het niet eens direct door hebt. Pas daarna begint het pielen: waar zat ook alweer de tripmeter en hoe zet je die na een tankbeurt weer netjes op nul? Hoe zat dit ook alweer? En hoe dat? Het komt snel terug en de rest is vlot te vinden, maar toch. Voor zo’n periode zou je denken dat er meer vernieuwd zou zijn en tegelijkertijd bewijst dat maar weer hoe doordacht het allemaal is. Wel moet Ed me er later aan herinneren dat de BMW ook andere opties heeft dan alleen ‘Dynamic Pro’, waar ik nog geen moment aan gedacht had. Maar goed, we zijn nog niet eens een dag op pad.