Test: Aprilia Tuareg 660

Aprilia’s RS 660 / Tuono 660 duo zijn het afgelopen jaar van alle Europese merken geweest dé verkooptoppers geweest in de felbevochten middenklasse van 600-800cc, waar wereldwijd zo’n beetje alle fabrikanten hun pijlen op hebben gericht. Waar die middenklasse tot voor kort door 600/675 Supersport modellen werd gedomineerd heeft een mix van verzekeringspremies, snelheidscamera’s en nuchter verstand het accent voor dit soort motoren naar het circuit verplaatst (waar ze eigenlijk ook thuishoren) Je moet er wel steeds verder voor van huis gaan om dit nog met goed fatsoen te kunnen doen, maar 't is wel vet...en is naast de Naked roadster, die op straat de plek van die Supersport heeft ingenomen, nog een segment in de lift. Allroads zijn enorm gegroeid in populariteit en hoewel er altijd wel een markt zal zijn voor tweewiel Range Rovers als de BMW R 1250 GS, Ducati Multistrada V4 en Honda Africa Twin zit de echte groei in die 600-800cc middenklasse sector.

In navolging van Yamaha, dat met de Ténéré 700 een echte middenklasse zandhapper op de markt heeft gezet, heeft Aprilia nu de Tuareg 660 gelanceerd. Of beter gezegd, de Tuareg een nieuw leven ingeblazen, want in de jaren ’80 van de vorige eeuw is er al een Tuareg geweest die destijds naar de Noord-Afrikaanse nomadenstam uit de Sahara was vernoemd (en in 2002 door VW zou worden gejat). De motor zal komende week op de EICMA in Milaan aan het grote publiek worden getoond en zal direct daarna bij de dealers te aanschouwen zijn. De Tuareg 660 is leverbaar in drie verschillende kleuren, waarbij de Acid Gold en Voor wie denkt dat dit van VW is gejat, Aprilia had dit dus al in de jaren '80 van de vorige eeuwMartian Red versies bij ons in Nederland voor € 13.799 over de toonbank gaan, voor de meerkleuren Indaco Tagelmust versie (een Tagelmust schijnt een katoenen hoofddoek te zijn dat door de Toeareg werd gedragen, terwijl Indaco in hun taal Indigo is) € 14.499 moet worden neergelegd. 

Het zal voor velen – zeker de generatie van onder de 40 – een verrassing zijn als je ze vertelt dat Aprilia van oorsprong een offroad merk is geweest, in het lichte segment tot 600cc met Rotax aangedreven eencilinder motoren. Het was pas in 1986 dat de naam Aprilia voor het eerst op een Grand Prix wegracer verscheen, en toen alleen op de 250GP van Loris Reggiani met Rotax tandem-twin tweetakt motor. Nadat Loris de 1988 Grand Prix van San Marino won en de eerste van 294 Aprilia Grand Prix overwinningen een feit was verschoof echter geleidelijk het accent en groeide Aprilia uit tot het merk dat tegenwoordig Dat kan 'ie dus, met gemak... hadden wij ook wel gekund, maar ja... dat noodweer hèbekend staat om z’n scooters, straatfietsen en racesucces. De Enduro range van 50/125cc tweetakt en 350/600cc viertakt Tuareg eencilinders die in 1985 op de markt werd gezet hielp Aprilia een reputatie op te bouwen, waarbij de Rotax aangedreven 562cc eencilinder voor Aprilia eigenaar Ivano Baggio de verwezenlijking van droom was aan de Parijs-Dakar rally deel te nemen – in 1989 eindigde een fabrieks-Tuareg 600 de roemruchte rally op de 20^eplaats. In 1994 werd de Tuareg vervangen door de meer straat-georiënteerde Pegaso.

Voor 2022 maakt de Tuareg echter z’n comeback, als derde model van het nieuwe 660 twin platform, naast de eerder genoemde RS 660 en Tuono 660. De mogelijkheid om kennis te maken met Aprilia’s nieuwste Dual Purpose model stond op het normaal gesproken zonovergoten Sardinië gepland, maar bleek om twee redenen behoorlijk gecompliceerd te zijn. Zo was, nadat eerdere pogingen het event te organiseren waren geschrapt, Italia definitief failliet gegaan, wat de toegang tot het eiland aanzienlijk had beperkt. Het tweede punt was echter nog veel erger: de droogteperiode van ruim twee maanden kwam precies op onze rijdag op spectaculaire wijze tot een eind, met ongekende onweersbuien die het 37 kilometer offroad traject in een kolkende rivier had veranderd en de resterende 170 kilometer over het westelijke deel van het eiland beslist vochtig was. Uiteindelijke rit van 90 kilometer tussen de regenbuien door was slechts een voorproefje, niet echt een test – maar smaakte absoluut naar meer. Hier is waarom.   

Tekst: Alan Cathcart
Fotografie: Aprilia