Zoeken

Test: Kawasaki ZX-6R 636

Een beetje je best doen

10 april 2019
Je kunt natuurlijk zo veel verzinnen voor een titel, het meest voor de hand liggend is iets in de lijn van ‘de supersportklasse is dood, leve de supersportklasse’ of ‘laatste der Mohikanen’ of zoiets uitgekauwds. Laten we dat dus maar eens niet doen. Te makkelijk, te vaak gedaan en… misschien ook te onjuist. Want als de ZX-6R ons één ding leert, is het wel hoe waanzinnig gaaf die supersport nog steeds is. En met de doorgevoerde updates is het ook gewoon een heel moderne fiets ook.

Eigenlijk zijn we gewoon veel te veel verwend, de laatste jaren. En logisch ook; waar de ontwikkeling voorheen grotendeels zat in het finetunen van blok en rijwielgedeelte, hebben we er inmiddels een factor bij gekregen: de elektronica. En omdat daar de grootste stappen te behalen zijn, is daar de laatste tijd de meeste aandacht aan besteed. Dus als Kawasaki nu komt met een standaard quickshifter, iets waar we in de hoogtijdagen van de supersports slechts van konden dromen als ’het ultieme aftermarket accessoire’, beginnen we nu direct te zeuren dat het “slechts” een opschakel-systeem betreft, zonder autoblipper en dus moet je terugschakelen nog heel ouderwets met beleid en de koppeling er bij doen. Pff, wat dénken ze wel bij Kawa? Nou…. Dat we niet zo moeten piepen, hopelijk. We mogen ze namelijk heel erg dankbaar zijn dat er überhaupt nog een ZX-6R staat nu. 

Tekst: Vincent Burger
Fotografie: Henny B. Stern, Vincent Burger