Zoeken

Test: Kawasaki Z900RS Cafe

Met je hart

27 april 2018

Nu zouden we nog veel meer kunnen uitweiden over de technische tralala, maar a) dat hebben we in een eerdere test en een uitgebreid ‘nader bekeken’ artikel al gedaan en b) eigenlijk is dat voor een fiets als deze Z900RS Cafe eigenlijk totaal niet relevant. Dit is een motor die je niet om z’n specificaties koopt, maar met je hart. Omdat je iets wilt hebben om op zondagmiddag even lekker uit te
Vergelijk dit maar eens met de eerste Z zoek de verschillen...

Omdat je d'r destijds de blits mee maakte, DOHC op 't blok. Klassiek, maar wel met moderne ingrediënten inzake remmen en vering en dat soort tralala
waaien of lekker gezien te worden op het terras. En dan zijn specificaties ineens niet relevant en wil je niet pochen met hoeveel peeka de motor heeft en dat elektronica, vering en remmen zijn afgeleid van de MotoGP, maar wil je urenlang praten over hoe tot in het kleinste detail het design van z’n oervader, de allereerste Z, is nagestreefd. Dát geldt voor Z900RS en voor deze RS Café misschien nog wel meer. 

Natuurlijk, dankzij het rondgevormde koplampkuipje zit je een stuk beter uit de wind dan bij de standaard Z900RS en is een tempo van dik boven de 150 km/u een stuk beter te doen, maar in dat soort snelheden heb ik vandaag eigenlijk helemaal geen zin. Nu zijn we normaal gesproken niet vies van een potje lekker poken, zeker niet wanneer in een prachtig gebied als hier in de bergen achter Salou, maar bij hoge uitzondering vinden we het nog geeneens zo super sportieve tempo van onze Catalaanse voorrijder Joan, die aan z’n rijstijl te zien elke Spaanse weg uit z’n hoofd lijkt te kennen, eigenlijk een tikkie te snel. Onthaasten is nog nooit zo leuk geweestNiet dat het tempo te hoog gegrepen is voor de RS Café, verre van dat, maar juist omdat de RS Café totaal niet uitnodigt om hard te rijden. Heerlijk relaxt surfen op dat enorme koppel dat in het middengebied ter beschikking is en daarbij genieten van het prachtige uitzicht dat deze omgeving te bieden heeft, dát is waar het bij deze Café om draait. Voor eens dus niet zo snel mogelijk van a naar b met alleen oog op de volgende bocht, maar heerlijk relaxt om aan het eind van de dag exact te kunnen vertellen wat je zoal onderweg hebt gezien.

De naam RS Café doet vermoeden dat je met een Caféracer aan het rijden bent en wat uitstraling betreft heeft Kawasaki hiervoor precies de juiste ingrediënten voorzien, maar buiten het design is de Z900RS eigenlijk allesbehalve een Caféracer. Een Caféracer is een fiets die alle ogen op zich weet te richten op een vol terras en je in contact met de lokale bevolking brengt en wat dat betreft worden de hokjes door deze RS Café zondermeer afgevinkt. Caféracer staat echter over het algemeen ook synoniem voor een superoncomfortabele zithouding, vering en motorblok, heerlijk wanneer je lekker aan het poken bent en alle puzzelstukjes op z’n plek vallen, maar daarbuiten gewoon heel erg veel afzien is. Zo dus niet bij deze Z900RS Café, die wat dat aangaat haast eerder het tegenovergestelde van een Caféracer is. Een heerlijk comfortabele zit waarmee je net zo gemakkelijk 50 als 150 rijdt, gecombineerd met een heerlijk rijwielgedeelte dat alle oneffenheden voor Caféracer begrippen subliem absorbeert en een motorblok dat een nieuwe definitie heeft gegeven aan het woord souplesse. Volgens Kawasaki is de RS tot 7.000 toeren sterker dan de Z900 waarvan ‘ie is afgeleid, waardoor de motor heerlijk op koppel te rijden is en je het eindschot van de gewone Z900 helemaal niet mist. 


Als Peter Fonda dit had gehad in plaats van die Harley was 't heel anders afgelopen in Easy Rider

Het hoge tempo van onze Catalaanse voorrijder legt echter meteen de beperkingen van de RS Café bloot. In het eerste deel van de in totaal dik 200 kilometer die vanaf het vliegveld tot aan het hotel moeten worden afgelegd, dat de moeder van alle krappe stuurwegen lijkt te zijn, volgen de bochten elkaar in hoog tempo op en is het gemak waarmee de Z900RS Café van richting is te veranderen ronduit indrukwekkend, Klaar met de foto's? Ik stel voor dat we in Salou aan 't strand gaan liggen, idee?maar als het daarna de afstand tussen de bochten wat ruimer wordt en de nadruk meer op stop-and-go wordt gelegd komt de RS Café wat remmen en acceleratie betreft te kort. Of beter gezegd: voelt het alsof het gewicht de fiets tegenwerkt. Op zich kan er weliswaar behoorlijk hard worden geremd, maar bij remmen en insturen voel je het gewicht naar voren verplaatsen. Net als dat ‘ie er volgas weliswaar als een speer vandoor gaat, maar het wel voelt alsof het gewicht de RS Café afremt. Terwijl, dat is misschien nog wel het meest opmerkelijke, de RS Café niet superveel zwaarder is dan de Z900 Naked waarvan de fiets is afgeleid en waarbij we dit nog nooit hebben opgemerkt. Nu is dit iets waar we normaal gesproken best wel kritisch op zouden zijn, maar zo niet bij deze superschattige RS Café. Dit is namelijk geen Supersport of Supernaked, maar een super-retro die ook zo moet worden opgediend.