Test: Harley-Davidson FXDR

Het stoere bochtenwerk is ook logisch: met deze bandenmaten moet je wérken voor je poen. Dus wil je de bocht om, dan ziet het er al snel heel heftig uit. Maar het bijzondere is: het werkt nog ook. De grondspeling is enórm en je moet echt je best doen wil je de stepjes op het asfalt zetten. Dat lukt natuurlijk wel, maar dan ben je al wel heel goed bezig. De Breakout die we een jaar geleden reden is Wat zeg je? Wennen? Nou, waar wacht je nog op... de FXDR blijft nog wel evennog een stapje erger, maar dat was ook gelijk één van de leukste motoren om mee te worstelen. De FXDR is iets minder extreem in z’n stuurgedrag, maar je krijgt het nog steeds niet cadeau. En dat is een bonus, het voegt alleen maar toe aan de beleving. 

Zoek je een praktische motor, dan zoek je zeker geen FXDR. Dit ding moet het hebben van z’n looks, van z’n begeerlijkheid en van z’n dikke klappen. Komt goed uit, want die drie punten zijn dan ook ruimschoots aanwezig. Hoe vaak ik niet ‘Diavel’ heb gehoord als het hier over ging... sterker, één van de mensen die me de oren van m’n hoofd vroeg reed er zelf één. Gekocht na z’n V-Rod en na het zien van dit apparaat staat er binnenkort weer eentje te koop. Beetje geslaagde styling? Zou het wel denken. Maar het heeft ook een vleugje flat tracker, als je door je wimpers kijkt. Een flinke scheut ‘je ne sais quoi’ en je bent er. Maar ook de gebruikte onderdelen zijn niet te versmaden. Kijk naar die massieve achterbrug of de gefreesde stuurhelften en ga zo maar door.
Over details niks te klagen, dat zit altijd wel goed. Display is heerlijk eenvoudig maar geeft toch

voldoende informatie. En kijk nog even naar dat spatbord, als je toch bezig bent

Er moet lucht in, anders doet ie het niet. Tja

Blijft leuk, die 'Harley spec' banden. Hebben ze toch leuk voor elkaar Mooi detail: het subframe is heel racy opgetrokken uit lichtgewicht aluminium buis. Alsof dat wat uitmaakt…. Maar het is wél tof. Aan de andere kant zijn er ook onderdelen die waarschijnlijk direct ongebruikt op een plank in de schuur belanden en met reden. Hoewel niet iedereen het echt storend vindt en de ontwerpers bij Harley er zelfs nog wat speelse sleuven in aangebracht hebben, blijft natuurlijk niemand met die grote spatlap rondrijden. Een motor als deze rij je sowieso niet met slecht weer, dus last van opspattend water en vuil heb je daardoor ook niet. Ding eraf, mooi open achterwiel laten zien, klaar. 

Suske en Wiske

Hetzelfde lot is de airbox toebedeeld. Wie heeft dit in hemelsnaam bedacht? Hoewel het nog best grappig oogt, is er met het apparaat op deze plek met geen mogelijkheid normaal op de motor te zitten. Nou is het altijd wel een geruststellend gevoel de ronde pillendoos lichtjes je rechterknie te voelen kussen, maar deze banaan drukt die knie zo ver naar buiten, dat je nog nauwelijks je voet op het stepje krijgt. Dus zit je als gevolg óf met een krampende knie (albumnummer 114), óf zit je zelf uit het midden omdat je voor je gevoel je beide voeten gelijk op de steuntjes zet. Het zitten zelf is dan wel weer redelijk, Over die knie... je kunt de forward controls ook nog gebruiken als highway steps en je voeten rustig naar voren uit laten steken, maar op snelheid, op de snelweg is dat ook niet echt lang lekker. Beetje behelpen dus, óf je klapt de catalogus nog maar weer eens open.

Misschien wil je dan meteen een set knipperlichten uitzoeken. Want hoewel ’t niet misstaat is het wel opvallend. Uitgerekend het merk dat haar Sportsters zo slim met dubbel uitgevoerde lichtjes uitrust om de achterkant zo clean te houden, komt nu ineens met deze flink uit de kluiten gewassen units. Bijzonder. 

Maar daar koop je ‘m toch ook wel een beetje voor, toch? Net als de overige onderdelen maakt het de motor tot wat ’t is. Overigens, je kunt er ook een duozitje en voetsteunen op kwijt, als je zou willen. Kan je aanstaande/huidige/vorige verovering ook eens mee. Maar laat dan het spatbord misschien toch maar zitten, om ‘roadburn’ te voorkomen. Want dat blok… da’s wel even wat anders! Wisten we natuurlijk ook al een beetje, dit is hetzelfde blok als de Fat Boy en Bob aandrijft en dat wil ook wel van z’n plek. Grote klappen, snel thuis, dat werk. Gek genoeg zelfs zijn die grote klappen waar de motor zich ’t fijnst bij voelt. Normaal rij ik met zo’n beetje elke andere motor netjes in eerste versnelling de straat in… met de FXDR toch liever niet. Het voelt gewoon niet lekker. In tweede daarentegen… en niet om de snelheid, juist niet. Maar de rust die de verbrandingsfases afzonderlijk geven staat ongeveer haaks tegenover het gerommel als je in eerste doortuft. Aan de andere kant heb je er natuurlijk wél wat aan als je jezelf terugvindt bij een vers groen verkeerslicht. Plenty gewicht, lange wielbasis, sloten koppel… niemand die het van je wint. Zelfs niet als je heel keurig met
Afwerking ja... maar zo'n remleiding kan dan toch ook wel anders? Die lichten, da's gewoon Livewire!

Upside down, dubbele schijf.. uitstraling genoeg! En nog eens de uitlaat van dichtbij

Dat is de achterbrug...met de verstelling voor de aandrijfriem. Mooi spul koppeling opschakelt (toch wel aan te raden, het is een Harley… geen Japanse superbike). Het zadel leent zich hier dan weer echt perfect voor, met opstaande rand voor je lendenen, precies waar je ’t hebben wilt. Nou zit ik met mijn lengte nog met wat centimeters speling, maar ook ik heb baat bij dat zadel. Kan me voorstellen dat iets langere mensen er helemaal naadloos op passen. 

Nou las ik in de teksten van de introductie dat de grondspeling zó eindeloos is, dat er niet eens voetsteunen aan de straat gereden werden. Dat zien we natuurlijk als een uitdaging die we heel graag aannemen. Met die wetenschap en een dergelijk plan is het natuurlijk niet moeilijk door te gaan totdat het uiteindelijk lukt, maar het moet gezegd worden: dan moet je echt best ver gaan. Normaliter zal je dat dus niet snel lukken. Ook door de geometrie en de brede slof achter, maar als je je best doet kán het wel. Maar ja…. Dan moet je ook je gas constant houden en dat is nou net iets wat je niét al te lang volhoudt. Dit ding is gemaakt om te accelereren, of dat nou is vanuit stilstand of een bocht uit, dit ding leeft nou eenmaal voor acceleratie. Altijd weer die 160 Nm aan het werk zetten en met het weer dat wij hadden, de zekerheid dat de lap rubber achter het ook makkelijk kan bolwerken. Maar ja, zoals ik al eerder zei, met minder weer ga je toch niet rijden, da’s zonde.