Test: MASH Adventure 400

Een andere reden dat je je snel thuis voelt op de MASH Adventure is dat de ergonomie best goed klopt. Je hebt veel beenruimte, maar kunt toch gemakkelijk bij de grond omdat het zadel op 880 mm staat, niet extreem hoog dus. Bovendien is de motor vrij smal. Toch is het zadel ter hoogte van het zitvlak weer breed en vrij stevig, waardoor je het er toch wel een uur of twee op kunt uithouden zonder zadelpijn. Het stuur is ook goed gebogen en staat op een hoogte waarop je er zowel zittend als staand op de brede, stalen voetsteunen goed bij kunt. En de ruit geeft aardig bescherming tegen de motregen, die af en toe naar beneden druilt. De ruit zou iets breder mogen zijn. Maar hij geeft niet veel gebulder en dat is al veel waard. Daardoor kun je ook op de snelweg redelijk comfortabel cruisen. Dat wil zeggen, zolang je de koffers thuis laat. Dan is de Mash best stabiel en loopt hij wind mee zelfs naar de 140, wind tegen naar 117. Je voelt bij 140 wel wat flexibiliteit in het rijwielgedeelte, maar niets om je ongerust over te maken. Prima vol te houden. Met beladen koffers wordt het iets anders. De turbulentie, die achter koffers ontstaat, geeft altijd een doorlopende slingerimpuls aan het frame. Het stalen, semi-dubbele wiegframe van de Mash 400 Adventure kan dat tot 120 km/uur best aan, maar daarboven begint de MASH soms te weaven, te schudden met het stuur. Ik heb de ervaring dat bandenkeuze daar een grote invloed op kan hebben. Ik wil niet direct met de beschuldigende vinger naar de Chinese Kenda K761 banden wijzen, maar er zal een reden zijn dat je het merk niet op een Honda of een Suzuki tegenkomt. Ik zou het nog wel eens willen proberen op Dunlops of Bridgestones.

Het is duidelijk dat de Mash 400 geen motor is om mee over de snelweg naar de Alpen te blazen. Daarvoor mist hij ook de power, al voelt het blokje bij lage snelheden best pittig. De luchtgekoelde 397cc-motor heeft een enkele bovenliggende nokkenas en vier kleppen per cilinder. Hij loopt dankzij een balansas praktisch trillingsvrij, soms voel je een lichte rilling door het zadel gaan, maar nooit vervelend. Er zit ook een mooie, bepaald niet brave plof in. Het injectieblok ontwikkelt een maximum vermogen van 29 pk bij 7000 tpm, terwijl het maximum koppel van 30,5 Nm bij 5500 tpm vrij komt. Het vermogen eigenlijk is net te weinig voor "intercity" snelwegen, zeker als je wind tegen hebt. Maar het is zeker voldoende voor de plattelandswegen en de stad. Het is nou niet zo dat hij bij het stoplicht de krullen asfalt over de voorruit van de achterligger uitstrooit, maar hij gaat er toch vlot genoeg vandoor om als eerste over de kruising te zijn en de achterligger in de overigens zeer goede spiegels te zien verdwijnen. De motor trekt vanaf 2.500 tpm zonder klapperen volgas weg, trekt vanaf 4000 tpm heel aardig door en ronkt dan vlot naar de 7.500 tpm, waar de puf er uit is. Bij 8.300 tpm maakt de toerenbegrenzer een e 
Dry-sump met de bovenste framebuis als oliereservoir. Echte stalen voetsteunen voor offroad

Qua design kan de 400 Adventure er nog best mee door
 
De koffers zijn met 40 liter inhoud best ruim, de sluiting is wel knulligind aan de pret. Maar er is trekkracht genoeg om op de dijken nog leuk te jagen, de motor een beetje op toeren houdend en veel schakelend in de uitstekend schakelende vijfbak. Je gaat zo weer terug naar het echte motorrijden, waar je een beetje skills moet hebben om snel te zijn. De eenpitter pakt het gas ook lekker direct op, zelfs met een klein schokje, wat maakt dat de motor lekker pittig voelt. Erg leuk en het voelt vlotter dan het is, maar het gaat om het gevoel, toch? Hij is trouwens ook vrij zuinig. Ik haalde een verbruik van 1:25. Daarmee is hij goed voor een aardig actieradius, aangezien de tankinhoud 19 liter is. Al gaat hij na 10 liter al op reserve, als je dus nog 9 liter hebt. Da's dan weer niet zo handig...

Het leuke van de Mash is dat het een supergemakkelijke motor is. Hij is in de stad door zijn geometrie, de rechte zitpositie, het brede stuur en zijn lage gewicht superwendbaar, je laveert hem zonder na te denken door de meest bochtige steegjes. En ook op het platteland, waar iets meer ruimte is, stuurt de motor heel gemakkelijk. Hij valt zelfs een beetje de bocht in, tot op een zekere hellingshoek. Wil je dan nog harder - iets waar de gemiddelde A2-rijder niet aan toekomt - dan moet je hem een beetje "doordrukken", dan gaat het niet vanzelf meer en begint het ook wat eng aan te voelen. Met koffers overigens ook weer wat meer dan zonder. Lijkt me ook weer een bandenkwestie. Ik vind op Google inderdaad meer verslagen van mensen die de standaard banden van hun allroad door Kenda K761 banden vervingen en ineens tegen dit stuurgedrag aanliepen. Het goede nieuws is dus dat zowel de instabiliteit als het stuurgedrag waarschijnlijk eenvoudig te verbeteren zijn door een iets andere bandenkeuze. Het slechte nieuws is dat je daar pas achter komt als je hem hebt gekocht en banden hebt gewisseld. Toch moet je hier niet te zwaar aan tillen, want als je niet voor Rossi speelt stuurt het gewoon leuk en heb je aan de Mash 400 Adventure wel een zeer veelzijdige fiets, waar je op secundaire straten en offroadpaden erg veel lol aan kunt beleven. Hoe veelzijdig merk ik als ik in de buurt van het Fort Pannerden nog even de rimboe in duik. Staand op de voetsteunen laat de Mash zich zeer eenvoudig over de gravelpaden sturen, de hobbels goed opvangend, juist dankzij de wat stug gedempte voorvork. De grip van de voetsteunen is goed, de motor past lekker tussen de onderbenen en de grip van de Kenda's is offroad ook niet verkeerd. Sterk punt bij het offroad rijden is bovendien dat de motor genoeg pit heeft en dat de koppeling zich met twee vingers laat bedienen. Hij gaat niet superlicht, maar licht genoeg voor dit werk. De voorrem is afgestemd op dit werk: hij grijpt niet fel aan en je moet flink in het korte, maar wel instelbare hendel knijpen voor een harde remvertraging, waardoor je op gladde ondergrond controle houdt. Voor de straat is de voorrem wel een tikje tam. De remprestaties zijn al verbeterd doordat de importeur de standaard Chinatown blokken uit de tweezuigerremtang heeft gegooid en heeft vervangen door "Europese" Ferodo's. En doordat ik de stelbout van het remhendel goed heb vastgezet. Maar van mij zou het allemaal toch wat feller mogen. Al moet daarbij opgemerkt dat de motor geen ABS heeft, en dat je op deze manier in elk geval niet per ongeluk te hard remt. De achterrem doet dan wel weer aardig mee.