Test Yamaha MT-09 Tracer: TDM kloon?

“Zeg, waar komt die interesse in de TDM als voorloper op de MT-09 Tracer toch ineens vandaan, jullie zijn nu al het derde motormagazine dat de Tracer met de TDM vergelijkt” vraagt Herman Scheerhoorn van de TDM-TRX club Nederland mij als ik me in De Poort van Baarle in Baarle-Nassau meldt voor de toertocht die de club door Belgisch en NAlsof ze het er om doen, als we een fotobocht hebben uitgezocht. Normaal geen kip te beleven...ederlands Brabant heeft georganiseerd. Ik leg hem uit dat ondanks dat het twee totaal verschillende machines zijn, beide motoren best veel overeenkomsten hebben. Allebei zijn het unieke verschijningen die van gebaande paden afweken, allebei staan ze hoog op de poten, maar hebben ze geen offroad aspiraties, allebei hebben ze een cilinderinhoud die niet in kadertjes past en allebei zijn voor een scherpe prijs op de markt gezet. De TDM was in zijn tijd een vreemde eend in de bijt en van de Tracer kan eigenlijk hetzelfde worden gezegd.

De TDM rijders die ik voorafgaand aan de toertocht zijn echter niet al te bijster positief. “Ik vind het maar niks. Ik heb er een proefrit op gemaakt, maar het is net een brommer,” weet een van de clubleden me te vertellen als ik beide motoren naast elkaar heb opgesteld voor een paar fraaie kiekjes. “Geef mij m’n TDM maar, dat is tenminste een échte motor met tweecilinder karakter.” Het is een opmerking die ik de vandaag nog vaker horen zal. En dat begrijp ik wel, de TDM is op zich best een fijne fiets, maar is nog van de old-school generatie als het op sturen aankomt. Begrijp me goed, de TDM stuurt op zich best goed, maar hij moet wel even goed duidelijk worden maakt welke kant je op wilt gaan. De MT-09 Tracer daarentegen is nog wendbaarder dan een ratelslang in de jungle: je hoeft maar naar de binnenkant van een bocht te kijken of de fiets ligt al op één oor. Daarnaast oogt de fiets ook behoorlijk iel, zeker als je ‘m naast de TDM zet. Ook is niet iedereen gecharmeerd van de afwerking en het design, dat er volgens sommigen nogal goedkoop uitziet.

“Ik heb er zelf nog niet op gereden en vind het uitdagende design geslaagd, maar ik vind de twin 270° krukas en 10 kleppen techniek te leuk om in te ruilen voor een driecilinder,” zo weet Herman me te vertellen. “Op de motorbeurs in Utrecht vroeg Yamaha ons al of we onze club met de Tracer uit wilden breiden, maar in de statuten is vastgelegd dat het een tweecilinder met vijf kleppen per cilinder moet zijn. En dus heeft de Tracer één cilinder te veel en één k

De ruit is in hoogte instelbaar, maar dat gaat wel onhandig. Het display is overgenomen van de Super Ténéré, onder het rijden kan eenvoudig van rijmodus worden geswitcht
 
De binnenkant van het neusje oogt rommelig en onafgewerkt. De hoogteinstelling is lastig te bereiken, de 12 Volt aansluiting is standaard
 
Ook de achterkant oogt goedkoop, maar is wel functioneel: de Tracer is meteen op koffers of hardcase zadeltassen voorbereid. Onder de duozit is ruimte voor een schijfremslotlep te weinig. Als iemand op een Tracer overstapt zullen we ‘m als lid gedogen, net als dat we ook leden gedogen die op een ander merk overstappen, maar wij zullen geen Tracer rijders als nieuwe leden accepteren.” Een inmiddels gearriveerde Super Ténéré en Honda Crosstourer zijn het levende bewijs van het gedoogbeleid. “Bij een tourrit als vandaag mag iedereen meerijden, maar vakantietripjes naar het buitenland zijn in eerste instantie alleen voor TDM-TRX rijders bedoeld. Mocht er plek overblijven, dan mogen ook vreemdgangers mee,” aldus Herman.

Waar volgens Yamaha veel Tracer rijders van een TDM afkomen, lopen de clubleden nog niet echt warm voor de fiets. Herman vertelt me dit jaar één persoon te hebben gesproken die zijn TDM voor een Tracer had ingeruild, maar dat was geen clublid. En eigenlijk is dat ook is niet vreemd: de circa 250 leden van de TDM-TRX club hebben duidelijk méér binding met het tweecilinder-tienkleppen concept dan een doorsnee motorrijder. Want daar is iedereen het wel over eens: een driecilinder kan nooit tippen aan het karakter van een twin, laat staan een 270° twin zoals de TDM sinds 1996 is. Diegenen die al een proefrit hebben gemaakt zeggen unaniem dat de souplesse van de driecilinder een enorme indruk heeft gemaakt, maar dat ze wel dat tweecilinder karakter misten. Het merendeel van de aanwezige clubleden ziet de Tracer ook niet als een potentiële opvolger van de TDM. “Zolang er onderdelen voor te krijgen zijn, blijf ik ‘m rijden,” weet een van de leden me te vertellen. “WMaar staat de fotograaf paraat dan wordt het ineens ochtendspitse hebben ook sleutelavonden, waarbij we elkaar helpen bij het onderhoud en technische problemen van de fiets. Maar dat laatste komt natuurlijk nooit voor, dat snap je zelf toch ook wel. Haha.”

Inmiddels is bij de meeste clubleden de Tracer het onderwerp van gesprek. Gezien de opmerkingen valt over smaak weer eens niet te twisten: zo lelijk als de een ‘m vindt, zo gaaf is ‘ie voor een ander. Wel zijn de meesten het er wel over eens dat de afwerking niet van het niveau van de TDM is. De Tracer is weliswaar netjes afgewerkt, maar het geheel oogt goedkoop en zeker vanuit het zadel ziet de binnenkant van het kuipje er ontzettend rommelig uit. Geen mooie kapjes om bekabeling uit het zicht te houden, maar gewoon alles in het zicht. Het ruitje is in hoogte instelbaar, wat op zich natuurlijk positief is, alleen het mechanisme blinkt niet in gebruiksvriendelijkheid uit. Ook het kontje oogt onafgewerkt doordat de montagestrip voor de optionele hardcase zadeltassen er plomp tegenaan is geschroefd. Nu is dat ‘onafgewerkte’ voor Yamaha deels ook een design statement geweest, maar het verklaart wel deels waarom de fiets voor de ontzettend scherpe prijs van nog geen elf ruggen op de markt kon worden gezet.

Zelfs de NS lijkt vandaag het spel mee te spelen