Test: Suzuki GSR750 Street Extreme

Wat genoeg is ligt in eerste plaats natuurlijk helemaal bij de (toekomstig) bestuurder van een motor. Want als je op zoek bent naar iets bruters is het niet moeilijk om bij hetzelfde merk eens een oogje te laten vallen op de jongere, maar sterkere, GSX-S1000. De troef van de meer ervaren GSR 750 is, zeker in vergelijking met de sterkere bullebakken, dan ook de zeer soepele en subtiele vermogensafgifte. De GSR reageert op het gas precies zoals je wilt. De GSR is makkelijk te doseren, staat niet spijkerhard afgeveerd en remt precies zoals je hoopt dat een motor remt. A 
De Street Extreme in een notendop: ander stuur, donker ruitje voor de wind

We hebben nog eens tijden gekend dat aftermarket uitlaten garant stonden voor een bak herrie. Doet deze Arrow ook, maar dan gedempt...
 
Je vraagt je af waarom het er niet standaard al op zit. lthans, op een drukke A2. Vol vertrouwen dus en met voldoende remmend vermogen, zonder je te verrassen met een surplus aan onverwachte vertraging. De GSR is in die zin gewoon een heel goede motor. Te vergelijken met een vriend op twee wielen. Daarin zit ook iets ontegenzeggelijks saais. Als je op een motor als deze GSR stapt zal de hoop zijn dat je er, als de wil en de gelegenheid daar is, goed op kunt knallen. Nou kan dat ook wel, maar dan wel op een manier zoals we lang geleden gewend waren. Het vermogen komt er pas bovenin het toerenbereik echt uit. Dat betekent dat als je de GSR de sporen wilt geven je ook echt je best zult moeten doen. Hoog in de toeren, veel schakelen en volgas, dat werk. Een wolf in schaapskleren is het dus niet, want als jij je best aan het doen bent op een GSR 750 zal iedereen dat weten. Meer een wolf die af en toe een goede schop onder z'n kont kan gebruiken.

Ook een plus zijn de grote spiegels de wijd uit elkaar staan waardoor je ten alle tijden weet of diegene achter jou ook bewust is dat er geremd dient te worden. De spiegels zijn echter duidelijk afkomstig uit massaproductieland en doen af aan het design van de motor, helemaal op deze uitvoering. Het is aan de toekomstige eigenaren om ook hier iets extremers op te verzinnen.

Stabiliteit en vertrouwen

Ondanks het niet buitenaardse vermogen is het op de Suzuki makkelijk om lekker snel een bocht te nemen en daar blijkt de vering perfect op ingesteld. En dat is maar goed ook, want buiten de veervoorspanning valt er weinig in te stellen aan de vering van de GSR. De verhoogde handling die het Rizoma stuur biedt is precies genoeg om de stabiele motor toch met gemak op één oor te gooien. Net als op andere gebieden is de GSR op dit punt vooral zeer voorspelbaar te noemen. Geen schuddend stuur of kwispelende achterkant als je de bocht uitkomt, maar stabiliteit in een aura van vergevingsgezindheid. Wie op zoek is naar een neutrale en voorspelbare motor kan bijna geen betere keuze maken dan deze. Daar staat tegenover dat deze 750 op het gebied van beleving wat punten laat liggen, maar juist dat is tegelijk de sterke troef. Met de GSR lijkt Suzuki te hebben gekozen voor een naked bike die vooral veel, heel veel, vertrouwen weet te wekken, zonder zijn bestuurder ooit te verrassen.

De motor is in real life omstandigheden echter sterk genoeg. In de eerste versnelling rijdt de GSR al 100 km/h, in de tweede zijn dit er meer dan 140. Een acceleratiemeting hebben we helaas niet kunnen doen, maar een trage motor is het dus alleszins niet. Daarnaast is de GSR een motorfiets die er al vanaf de eerste dag van zijn introductie goed uitziet. Met de Street Extreme editie doet Suzuki daar voor een meerprijs (in vergelijk met de GSR 750AZ) van €800,- nog een betaalbaar schepje bovenop.