Test: BMW R nineT

Soms hebben projecten tijd nodig om te rijpen, daarvan is de BMW R nineT het levende bewijs. De motor stamt namelijk af van het BMW studieproject Lo Rider, dat in 2008 op de EICMA in Milaan werd gepresenteerd. De respons op het toenmalige idee was ronduit positief, maar in huize BMW Motorrad wist men niet hoe deze studie in een daadwerkelijk productiemodel moest worden omgezet. Het veranderen van de motormarkt; de groeiende vraag naar motoren die weliswaar een klassieke uitstraling uitademen maar inwendig moderne motoren zijn, en een zekere flexibiliteit voor wat betreft boekhoudkundige berekeningen van afzetmarkten en materiaalkeuze deed het management besluiten het project groen licht te geven. En vond daar in Roland Stocker meteen de juiste man voor: een langharige Custom freak die weliswaar al geruime tijd op de Research & Development afdeling van BMW Motorrad werkzaam was, maar meer de uitstraling van een monteur van een hobby-garage had.

Om het juiste gevoel bij het idee achter de motor te krijgen, ging Stocker met z’n team nog voor aanvang van het uiteindelijke project voor inspiratie op bedevaart naar de heilige graal van de BMW geschiedenis: BMW’s eigen motormuseum, waar de mobile traditie van het merk wordt bewaard. Niet vreemd dus dat de klassieke Roadster talrijke kenmerken uit de rijke geschiedenis heeft, niet in de laatste plaats als kloppend hart het sinds 1923 toegepaste langsgeplaatste tweecilinder Boxer motorblok. Alleen het motorblok al maakt de nineT tot een levend fossiel, met uitzondering van de binnenkort te vernieuwen R1200R is de R nineT het enige model dat nog gebruik maakt van het oude lucht/oliegekoelde motorblok, waar de ander BMW Boxers al gebruik maken van het nieuwe watergekoelde, excuus… precisie-gekoelde motorblok. De keuze hiervoor was voor het ontwerpteam zo klaar als een klontje: een luchtgekoelde motor ziet er bij een motor zonder kuip simpelweg stukken beter uit. Bovendien is voor de ervaren motormuis nu meteen duidelijk dat hij niet bang hoeft te zijn dat op welke wijze dan ook aan rijplezier is ingeboet. De welbekende 1.170 cc boxermotor, die zijn cilinderinhoud uit een boring maal slag van 101 mm x 73 mm haalt, i
Klassieke stijlelementen gecombineerd met moderne techniek

Qua ontwerp is de R nineT meer dan geslaagd

Ook het display is een prefecte mix van klassiek en moderns ook in deze R nineT goed voor een vermogen van 110 pk bij 7.750 toeren en een koppel van 119 Nm bij 6.000 toeren per minuut. De radiaal geplaatste kleppen worden middels twee ketting-aangedreven nokkenassen met tussenliggende hevels bediend, waarbij de speling door middel van lichte halfronde shims wordt uitgevuld. Via de bekende zesversnellingsbak en de rechts geplaatste cardan wordt het vermogen naar het enkelzijdig opgehangen overgebracht, waarbij is gekozen voor de kortere eindoverbrenging die de Sport-Boxer R1200S in het verleden ook had.

De vierkleps-boxer motor past perfect bij het karakter van de R nineT: de motor loopt rustig en gecultiveerd, maar beschikt wel over voldoende acceleratiekracht. Met de precisie van een openhartchirurg en zonder vertraging worden de bevelen van de rechterpols naar het achterwiel overgezet, waarbij de motor ook in het tweede deel van het toerenbereik er nog vrolijk vandoor wil gaan. We worden daarbij verwend met een tweewieler symfonie dat uit de twee boven elkaar geplaatste einddempers, die de sport en racemotoren uit de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw doen denken, klinkt waar Beethoven jaloers op zou zijn geweest. De donkere klappen heeft de nineT te danken aan een akoestische uitlaatklep, die middels een servomotor open of dicht kan worden gezet. Dat, en het standaard ABS is trouwens het enige wat je bij de R nineT aan elektronica aantreft, de motor is verder vrij van overtollige gadgets als verschillende rijmodi of tractiecontrole, wat voor motorpuristen een zegen zal zijn.

Naast dat het verantwoordelijk is voor de muzikale symfonie is het uit roestvast staal vervaardigde uitlaatsysteem ook nog eens een lust voor het oog om te zien . Daarnaast springt ook de goudkleurige upside down voorvork in het oog, hoewel niet iedereen gecharmeerd is van die gouden kleur. Het feit alleen al dat BMW bij de R nineT niet voor haar welbekende Telelever, maar voor een ‘conventionele’ upside down voorvork heeft gekozen is echter an sich al opmerkelijk te noemen. En eigenlijk ook weer niet, Telelever had bij klassieke looks eenvoudigweg niet gepast. Aan de achterkant heeft BMW z’n welbekende enkelzijdige achterbrug met Paralever en centraal geplaatste monoshock toegepast, waarbij –wonder boven wonder- de verstel-ring van de veervoorspanning bereikbaar is. De klassieke looks waren echter niet perfect geweest zonder de schitterende spaakwielen met zwart geanodiseerde velgringen en aluminium wielnaven en roestvast stalen spaken.