Introductie: Triumph Street Triple R

We hebben het nooit onder stoelen of banken gestoken, onze voorliefde voor de Triumph Street Triple R. Al sinds onze eerste kennismaking met de standaard versie in de herfst van 2007 zijn we erg van deze Britse middenklasser gecharmeerd en werd elk excuus aangegrepen met de fiets op pad te kunnen gaan. En niet alleen wij, ook bij onze (buitenlandse) collega’s wist het dit jaar inmiddels vijf jaar oude model steevast elke vergelijkingstest te winnen. Natuurlijk, die fiets was in 2011 nog vernieuwd, maar dat was enkel van cosmetische aard om de Street Triple (R) –weer- dezelfde looks t
De koplamp is lager en iets naar achteren geplaatst, het kleine windscherm is helaas nog steeds niet standaard. Het rode subframe is bijzonder fraai vormgegeven en bovendien lichter uitgevoerd

Hebben wij weer, mogen we knallen met de Street Triple R, blijken wheelies, stoppies en burnouts uit den boze te zijn. Alsof je naar de Efteling wordt gestuurd maar niet in de Python mag gaan zitten

Over de nieuwe vormgeving zijn de meningen verdeeld, de fiets ziet er strak uit maar heeft wel iets van z'n Britse 'Union Jack-stijl' verloren. De zijpanelen en het kontje met ver uitstekend achterlicht ogen erg Japans, terwijl de spiegels uit het magazijn van Ducati afkomstig lijken te zijn. De -bijzonder fraaie- kleine knippers zijn trouwens niet standaarde geven als z’n grote Speed Triple broer die een jaar eerder een metamorfose was ondergaan. Onderhuids was het echter nog steeds dezelfde fiets.

Dat de Britten met het eerste schot van de Street Triple meteen de roos hebben geraakt laten ook de verkoopcijfers zien. In vijf jaar tijd zijn er meer dan 50.000 units van verkocht, wat zondermeer een gigantisch cijfer is voor een fabriek waar jaarlijks zo’n 50.000 motoren worden geproduceerd. Het geweldige triple motorblok, z’n enorme wendbaarheid en de ongeëvenaarde funfactor hebben de Street Triple ongekend populair gemaakt, waardoor het ontwikkelingsteam drie jaar geleden bij de start van de ontwikkeling van het 2013 model voor een enorme uitdaging werd gezet. Probeer dát maar eens te verbeteren.

Hoewel de Street Triple R zowel op ’t oog als ook onderhuids behoorlijk is vernieuwd voelt de fiets erg vertrouwd aan zodra het been over het zadel wordt gewipt. Ten opzichte van het huidige model is de zithoogte door toepassing van een langere veer met 15 mm naar 820 mm verhoogd, maar desondanks weten mijn voeten nog steeds gemakkelijk contact met moeder aarde te maken. Door het frame ter plaatse van het balhoofd aan te passen is bovendien de stuuruitslag met 3° naar nu 31° vergroot, waardoor de fiets een stuk gemakkelijker te keren is. De zithouding is –nog steeds- een perfecte balans tussen heerlijk ontspannen en lekker sportief; het zadel, de voetsteunen en het stuur zitten precies waar je het zou verwachten, waardoor erg ontspannen de eerste zit op de snelweg kan worden afgelegd en we alle tijd hebben de vernieuwingen in ons op te nemen.

Voor de ontwikkeling van het 2013 model had Triumph zich vier doelen gesteld: verscherp de styling, verbeter de al toonaangevende stuureigenschappen, verhoog de funfactor en verlaag het gewicht. Om met dat laatste te beginnen, alleen al door het uitlaatsysteem naar beneden te verplaatsen is bij de 2013 versie 3,6 kilo aan gewicht bespaard.Ook het restant aan besparingen is aan de achterkant van de fiets gerealiseerd, waardoor het gewicht nu meer op het voorwiel is komen te liggen. Ter illustratie: de 2012 versie heeft een gewichtsverdeling voor/achter van 49% om 51%, bij de 2013 versie is dit 52% om 48% geworden.
Klinkt nog steeds als vanouds en ziet er wat ons betreft een stuk beter uit, het nieuwe uitlaatsysteem van de 675cc triple. In het display is nu de voorraad benzine af te lezen, die volgens Triumph dankzij de verbeterde injectie nu bij gebruik in de stad 30% langzamer moet dalen

Daar boven in de bergen...

Uiteraard is ook voor de nieuwe Street Triple R door Triumph meteen een waslijst aan accessoires leverbaar. De kunststof beugel beschermt de motor bij een val, de onderkuip kenden we al en maakt het geheel af.Bij de nieuw vormgegeven achterbrug is 0,6 kilo aan gewicht bespaard, terwijl het nieuwe achterwiel en de nieuwe remklauw achter samen een kilo lichter zijn. Hiermee is 7% op het onafgeveerd gewicht bespaard, wat volgens Triumph de stuureigenschappen ten goede moet zijn gekomen. Tot slot is ook het kontje een stuk lichter uitgevoerd, deels doordat de uitlaat naar beneden is verplaatst maar ook omdat het subframe nu uit twee die-cast aluminium elementen bestaat die tegen elkaar zijn geschroefd. Nog niet genoeg vernieuwingen voor je? Triumph heeft ook het frame compleet vernieuwd, het aantal gietstukken is van 11 naar 8 teruggebracht wat is gerealiseerd door het ‘cross-rigger’ deel (het deel waar de achterbrug in het frame scharniert) nu uit een deel te fabriceren.

We zeiden het al, van de Street Triple moest het design worden verscherpt wat de Britten grotendeels hebben gerealiseerd door het uitlaatsysteem naar beneden te verplaatsen. Het nieuwe kontje oogt een flink stuk ranker dan het 2012 model, terwijl inwendig meer ruimte is gecreëerd om een in het accessoire-pakket opgenomen beugelslot in op te bergen. Over de looks zijn de meningen verdeeld, de motor oogt inderdaad een flink stuk frisser maar is qua design wel een stukje richting de meeste Japanners gegaan. Het kontje met ver uitstekend achterlicht en de dubbel-laags zijpanelen langs het motorblok en de radiator zijn zaken die de motor wel een stuk frisser maken, maar die we niet bij deze Brit hadden verwacht. Hoewel de Street Triple R over dezelfde koplampunit beschikt, is deze nu lager en dichter bij het balhoofd geplaatst waardoor de lijnen vanaf de zijkant nét wat mooier doorlopen.