Test: Moto Guzzi Breva 1100

Kaaskop met een pizza-eter

Half negen 's avonds, plaats Wijk bij Duurstede. Eindeloos probeert de hoofdredacteur me alle fijne dingen uit te leggen van de Italiaan die hij mij meegeeft. Een voorgerecht, een goede pizza, een anticaldi van de stal van de nieuwe importeur Moto Tricolore. Het is laat donker en ik ruik de regen al, jaja Ed het is goed ik kom er wel achter laat me nou rijden.. 10 minuten later sta ik me om te kleden bij een politie hok, jawel hoor de regen is er ook, ik had misschien toch liever een Hollandse fiets in Italiaans weer gehad..

Terwijl de regendruppels me in het vizier slaan schiet ik over "s lands wegen, onderwijl spiegelend of die ene politie motor me niet volgt. Nee? Gas erop richting snelweg, naar huis. Op de snelweg aangekomen laat ik sommige zaken vlug de revue passeren: Wat zei hij ook alweer, een knopje bij mijn linker wijsvinger voor de boordPC, tering wat klein. Leuk gaan we thuis eens bekijken zonder winterhandschoen aan.

Snel weg

De snelweg moet volgens een enthousiaste Pepijn van Moto Tricolore goed te doen zijn met de Breva, en verdomd: hij heeft gelijk. De zithouding is relax, stuur machtig breed en ondanks dat je vol in de wind zit is het met 120 km per uur goed vertoeven (of ben ik de laatste tijd immuun geworden...) Al met al begin ik me bij afslag A2 danig te vervelen en moet de boordPC het ontgelden. Blik naar voren: vrije baan, blik naar achter: - hee zicht - vrije baan, pielen maar. Waar vroeger de verlichtingsschakelaar was te vinden heeft Moto Guzzi zijn trip/menu schakelaar met drie standen geplaatst: trip 1, trip 2 en mode. Simpel genoeg en duidelijk lijkt me. Vanuit de mode-stand is de stand van de accu af te lezen, kun je de instellingen wijzigen, en is zelfs een laptimer te activeren. Vanuit de trip-stand kun je door allerlei handige weetjes scrollen: gemiddeld verbruik, actueel verbruik, topsnelheid, gemiddelde snelheid, etc etc. Best makkelijk en teveel om op te noemen.

	De stuurkolom is de plaats voor de knopjes van de boordcomputer, klein maar fijn laten we zeggen! De rechtse stuurkolom is simpeler opgezet met alleen de normale knoppen, de gevaren lichten zijn te bedienen in het midden.

Opletten

Het bos van de Hertog doemt op, tijd om weer volledige aandacht aan de snelweg te schenken. Om mij heen zoeven de automobilisten van links naar rechts en relax steek ik ze allemaal voorbij, rustig kijkend in de spiegels die lekker strak zitten en vrij zijn van echte trillingen. Terug nog even naar de bedieningsschakelaars. Dat het gevleugelde merk nu deel uitmaakt van de stal van Aprilia is ook hier te merken: de motor is uitgerust met dezelfde omgekeerde schakelaar voor knippers en claxon. Met als gevolg: (zeker in het begin) zo"n vijftien keer onbedoeld de claxon laten klinken. Super als je eraan gewend ben maar gedurende de test periode wilde ik me nog wel eens vergissen. Ondertussen doemt in de verte het thuishonk op, het werd tijd want ik ben langzamerhand verworden tot een verzopen kater. Motor in de garage, morgen is er weer een dag...

Tekst : Robert-Jan Dijkman Beeld : Rene van de Ven & Robert-Jan Dijkman