Multitest Naked Funbikes

3:00 uur.

Net zo onmiskenbaar als de Hornet een Honda is een de Tuono een Aprilia, is ook de S2R blind herkenbaar als Monster. Voor een sportieve fiets als deze vier motoren zijn komt de Monster (nota bene de langstlopende van deze vier) gelijk erg dicht bij de ideale zitpositie. Ook altijd herkenbaar, je ligt lekker tegen de tank, kont is strak en je bent meteen één geheel met de motor. Klaar om iedereen eens een lesje te leren. Het stuur is weliswaar iets gewijzigd, maar dat maakt het gevoel alleen maar sterker. Iets lager, nóg breder en je hebt het idee je naam te kunnen schrijven met de stuurhelften op het asfalt. Dankzij de – Ducati eigen -

eindeloze grondspeling zou je nog een heel eind kunnen komen trouwens. De voetsteunen zijn weliswaar iets gewijzigd, maar het enige waar je dat in de praktijk aan merkt is de (on-)bereikbaarheid van het achterrempedaal. Het blok loopt mooi en herkenbaar, mij wou dat ik weer met de Motogiro meereed. Heb ook in het verleden nooit met een fiets zo het idee gehad te kunnen wheeliën als met een Monster. Niet alleen door het blok, maar ook door de tandwielverhoudingen. Ik heb het al vaker gezegd, ik ben geen wheelie kunstenaar dus de eerste versnelling is bij elk van deze motoren redelijk intimiderend (oké, de Honda misschien dan, maar die is dan ook zo lief), maar de tandwielverhouding van de Duc is zo mooi gekozen dat de tweede versnelling echt i-de-aal is, waar dan ook dankbaar gebruik van gemaakt wordt.

Anti-hop

De anti-hop koppeling is een cadeautje. Volgens Ducati voornamelijk bedoeld om minder ervaren rijders een extra veiligheid te geven mochten ze per ongeluk iets te wild terugschakelen, maar in de praktijk is het gewoon wéér een antihopkoppeling en dat betekent dat je, juist als je goed grof terugschakelt, heel leuk kan “smerenâ€ÃƒÆ’‚ met het achterwiel. Het achterwiel gaat niet stuiteren, maar wordt net genoeg en heel constant afgeremd; een beetje SM-achtig eigenlijk. Vraag me ineens af waarom die eigenlijk geen antihopkoppeling hebben; de coureurs halen met combinatie van terugschakelen een een klein beetje achterrem hetzelfde effect. Voer voor discussie…. Toegegeven, het werkt niet altijd, je hebt nog wel voldoende gewicht op het achterwiel nodig om de band voldoende grip te laten houden anders wordt het toch nog een stuiter-en klapperboel. Eh, wat nog meer? De remmen denk ik. Niks mis mee, maar ze zoemen nogal. Het viel me ineens op, en dan ga je erop letten en echt elke aanraking van het hendel heeft een redelijk goed hoorbaar “BZzzzzâ€ÃƒÆ’‚ tot gevolg. Het is maar waar je je druk om maakt.