Test: De '600cc' Supersports

De kaarten zijn geschud…

Allereerst: de conclusie. Als we dan toch besloten hebben het eens flink overhoop te gooien, dan moest het maar meteen goed. Wat hebben we geleerd van een paar dagen op stap met deze zeshonderdjes? O wat komt het ineens goed uit dat we alle vier eerder aan de tand hebben kunnen voelen en twee zelfs tegelijkertijd (en dus min of meer al hebben kunnen vergelijken), maar de verschillen onderling zijn kleiner dan de verschillen tussen de exemplaren. Met een beetje pech komt je R6 dus slechter uit de verf dan de ZX-6 van je buurman, terwijl je neef (die naar aanleiding daarvan) ook een ZX-6R gekocht heeft maar daar op zijn beurt van zijn leven de CBR van zijn buurman mee bij kan houden. Zo, dat is er uit. Is dat dan ook meteen het eind van het verhaal? Misschien. Misschien ook niet. Het maakt je namelijk geheel vrij om te kiezen welke je het liefst zou willen hebben, zonder daarbij ook maar een seconde teleurstelling te proeven omdat die misschien niet als beste uit de test zou komen. Die test laat zich gewoon teveel leiden door toevalligheden. Toevalligheden die het net zo mogelijk maken dat je wél het juiste exemplaar gekocht hebt. Daarnaast is het toch ook nog wel handig een aantal zaken uit te lichten die nog wél verschillen en dus toch doorslag kunnen geven op een keus. Noem iets triviaals als de kleur van de remklauwen, of de vorm van het achterlicht. Weet ik veel. Jullie geven het geld uit, jullie bepalen maar wat je belangrijk vindt. Ik noem het alleen maar. Oja, stijlwissel...komtie: Genietend van mijn eerlijk betaalde AC-cappuccino kijk ik naar buiten waar de rest blijft. Was ik toch weer de eerste, het gaat nog eens goed komen met mij en afspraken! Aan de andere kant; had ik dus tóch nog een minuutje langer op bed kunnen blijven liggen. Mja, zo kan je alles wel met plussen en minnen bekijken. Daar komt Peter met de Kawa. Hee, da's leuk, een groene! En Ed had gisteravond aan de telefoon al gezegd dat hij een Anniversary GSX-R had.. o, wat baalde hij daarvan zeg. Dat gecombineerd met de Honda waar ik op ben, óók in huiskleuren, moet dat gewoon goed komen wat fotografie betreft. Ik haal me de vraag van Honda welke kleur we gereserveerd hadden nog eens voor de geest en zie er ineens veel meer mogelijkheden van voor een volgende keer. Nu de Yamaha nog en we zijn echt compleet.

-Zag je die inhaalactie van mij? -Eh jongens, er zit wat klem geloof ik.. -Gingen we nog eens gassen of hoe zit dat? -...Jongens? -Waar is die R6 eigenlijk? -...Jongens!

Die Yamaha zou wat later aansluiten bij ons Rendez-vous adres in Stein. En jawel, nog een rode ook. Fantastisch nieuws in ieder geval voor de fotografie dus. De overige drie waren inmiddels op de bank geweest, dus het was eenvoudig Yamaha even uitwonen, bagage in de bus en niets zou ons meer in de weg staan een flink eind te gaan rijden, aldus geschiedde. Vanaf dat moment zou een vreemd ritueel ons de verdere reis vergezellen. Zoals gebruikelijk werd bij elke stop van motor gewisseld om zodoende een ruime indruk te krijgen van de vier motoren en ze onderling ook beter te kunnen uitkristalliseren. Maar zeker aan het begin van de trip wilde het nogal eens voorkomen dat datgene wat iemand een "stint" tevoren nog vol enthousiasme nog over motor één zei, hij na de volgende ruk even hard wilde tegenspreken en te vervangen met lof over de motor waar hij op dat moment net vanaf kwam.

...en de bocht om met dat hok