World Superbikes - Brands Hatch: Supersport

In de trainingen was Sofuoglu snel gebleken en stond zodoende als tweede op de startgrid. Zijn teamgenoot Sébastien Charpentier, die zich naar de polepositie had getraind, stond daar bij de start niet. Hij moest vanaf de laatste plek starten omdat hij de opwarmronde vanuit de pitstraat was begonnen. Dit was weer een gevolg was van een koppeling die kapot was gegaan in de verkenningsronde. Omdat de polepositie leeg bleef mocht de Turkse coureur uit het Nederlandse HANNspreeTenKate-Honda team alsnog vanaf de voorste plek op de startgrid starten.

Dát deed hij prima want als een raket was hij weg toen de rode lichten doofden. Misschien was hij toch wat zenuwachtig, want waar Sofuoglu het al vaker voor elkaar kreeg zo'n start om te zetten in een eenzame race met als eindresultaat een overwinning, werd hij ditmaal snel naar de tweede plaats verwezen door de vanaf de achtste plek vertrokken 'homeboy' Craig Jones.Minder goed was de start van Katsuaki Fujiwara, die vanaf de derde terugviel naar de negende plek. Barry Veneman deed het dan weer een stuk beter, pakte bij de start twee plaatsen en kwam als zevende door. Na de tweede doorkomst wist ook Broc Parkes zich langs Sofuoglu te werken. Even wist de HANNspreeTen Kate-Honda coureur zich terug te vechten maar Parkes verwees hem resoluut naar plaats drie.

Na een vijftal ronden was de kopgroep van acht, waartoe ook Barry Veneman behoorde, uit elkaar getrokken en streden er vooraan een aantal duo's op de bochtige baan van 'Brands'. Het voorste duo, Jones en Parkes, werd aan het einde van de vijfde ronde gereduceerd tot één leider want Jones overschatte zichzelf weer eens, ging onderuit en schoof hard het gras in. Hierdoor kwam Broc Parkes eenvoudig aan de leiding en stond die niet meer af.

Broc Parkes:

Ik had een goede start en ging knap hard de eerste bocht in. Ik wist dat ik me vroeg in de race los moest maken als ik een kans wilde maken op de overwinning. De machine voelde echt goed, we vonden 'smorgens een goede set-up, en ik zag Jones voor me dus daar richtte ik me op. Toen hij crashte wist ik niet welke kant zijn machine op zou gaan, en ik verloor wat tijd rekening houdend hem te kunnen ontwijken. Het was een goed dag op kantoor! Om eindelijk die overwinning te hebben voelt goed. Deze baan is sowieso goed voor, al twee jaar in successie en ik kijk er nu al naar uit om volgend jaar terug te komen op Brands Hatch.

 Halfweg de race was er een mooi gevecht ontstaan tussen Robbin Harms en Massimo Roccoli waarbij het soms niet zachtzinnig ging, maar wel sportief. De andere 'homeboy' Tommy Hill zat op het vinkentouw en even later kreeg ook Katsuaki Fujiwara aansluiting. Op dat moment was Barry Veneman druk bezig om zich Lorenzo Alfonsi, de teamgenoot van Fujiwara, van het lijf te houden in de strijd om de zevende plaats. Ook Fabien Foret, die zich naar voren aan het werken was om belangrijke punten te verzamelen, mengde zich in dit gevecht.

Terwijl Broc Parkes zijn leidende positie stevig in handen had en gestaag uitbreidde, en Kenan Sofuoglu op de tweede plaats rijdend op zijn eerste wereldtitiel afstevende, moest Katsuaki Fujiwara zich losmaken uit de strijd om de derde plaats. Zijn Althea-Honda ging kapot en rokend werd deze aan de kant gezet. In het gevecht om deze derde plaats leek Massimo Roccoli het initiatief naar zich toe te trekken maar Robbin Harms, die op Brno kostbare punten verloren zag gaan door zijn 'aanvaring' met Parkes, zag kansen om alsnog op het podium te komen en liet Roccoli niet gaan. Bij het ingaan van de laatste ronde had Harms de derde podiumplek in handen maar nu was het Roccoli die er op uit was om zijn eerste podium van dit seizoen binnen te slepen. Zijn enige andere podiumplek in de World Supersport dateert van juni vorig seizoen toen hij de race op Misano wist te winnen.

Waar Tommy Hill gezien was en tevreden moest zijn met een vijfde plek in plaats van de gehoopte podiumplaats, streden Harms en Roccoli een harde maar faire strijd om deze derde plek. Robbin Harms leek in de sprint naar de finishvlag de laatste podiumplek in handen te hebben maar Massimo Roccoli zette alles op alles en kwam buitenom (waarbij hij bijna buiten de baan belandde!) voorbij en pakte met vijfentwintig honderdsten van een seconde 'voorsprong' de laatste plek op het podium.

Fabien Foret kwam niet verder dan een zesde plaats en pakte daarmee tien punten. Dat waren er zes te weinig waardoor Kenan Sofuoglu de eerste Turkse wereldkampioen in de motorracerij werd.

Kenan Sofuoglu:

Ik kan niet uitleggen wat ik voel. Het kampioenschap winnen in augustus is een geweldig gevoel en ik denk dat dit niemand eerder heeft gedaan. Ik moet mijn team bedanken omdat het zonder hun niet mogelijk was geweest. De race was uiteindelijk niet makkelijk, helemaal in de laatste ronden, er ging toen zoveel door mijn hoofd dat het moeilijk was me te concentreren. Ik probeerde me te focussen en in een keer was het de laatste ronde en wist ik dat ik het gehaald had. Dit is ongelofelijk, ik ben zo blij!

 En Ronald ten Kate:

Ik ben bijna sprakeloos. Vandaag heeft Kenan zijn eerste wereldtitel binnengehaald en ik denk dat hij er nog veel meer gaat winnen. Hij is een speciale jongen. Dit is de zesde titel voor het team, maar elke titel heeft zijn eigen gevoelens zodat je er nooit aan went. Ik moet mijn hele team en alles sponsors bedanken voor het vele werk, week na week. We gaan een Supersport feestje vieren met nog steeds drie races te gaan. Ik ben super blij, sprakeloos, ik heb er gewoon geen woorden voor!

Lotrenzo Alfonsi wist zijn Althea-Honda wél over de finishlijn te krijgen en pakte een mooie zevende plaats. Barry Veneman kon de Italiaan niet achter zich houden en werd dus achtste.

Barry Veneman:

Ik had een goede start maar heb uiteindelijk twee plaatsen verspeeld en daar baal ik wel van. De motor voelde goed en ik had ook genoeg grip. Ik zat goed in mijn ritme en kon aanhaken bij de rijders voor me. Op een gegeven moment kreeg ik een beetje een doof gevoel in mijn handen waardoor ik minder gevoel had bij het remmen. Dit hield gedurende twee à drie ronden aan waardoor mijn tijden iets achteruit gingen en ik die twee plaatsen moest weg geven. Ik heb belangrijke punten gehaald voor mezelf maar ook voor het team. Wanneer ik gewoon had kunnen doorrijden was de zesde plek haalbaar geweest en misschien zelfs wel de vijfde positie. Dit is geen gemakkelijk circuit maar ik denk dat ik hier één van mijn betere races heb gereden.

De teamgenoot van Barry Veneman, Vesa Kallio haalde de finish niet. Hij moest zijn machine in de dertiende ronde met pech aan de kant zetten. Pere Riba en Matthieu Lagrive sloten de top tien, Vizziello, Lascorz, Gimbert, Leblanc en Sanchini waren de laatsten die nog punten pakten. Sébastien Charpentier, de ex-wereldkampioen die dit seizoen tóch al geen geluk kent, reed zich vanaf de laatste startplek naar een verdiende vijftiende plaats en leek nog een punt te scoren. Na de race was hij één van de eerste die Kenan Sofuoglu feliciteerde, maar omdat er niet aan de technische reglementen was voldaan werd hij helaas na de race uit de uitslag gehaald.